Паспрабуйце напісаць замалёў-ку пра ручай, крынічку, раку ціВозера, падобную да гэтага твора.Выкарыстайце ўжытыя аўтарам дзеясловы, якія перадаюць рухвады (бурліць, плюскоча, пераліваецца, сцякае, булькоча, вару-шыцца), а таксама прыметнікі-азначэнні, якія характарызуюцьякасць вады і самой крынічкі (сцюдзёная, смачная, празрыстая, крыштальная, гаманлівая​

Вось і надышла доўгачаканая вясна. Зазелянела ўсё наўкол:  трава, дрэвы, кусты. На ўсю моц зашчабяталi птушкі. Пацягваючыся, выпаўзаюць са свайго жылля звяры, прачнуліся ад зімовай спячкі.
Прачнуўся, вызваліўшыся ад ледзяных кайданоў, і шустры ручаёк. Заскакала вада яго з парожка на парожак, заструменілася з каменя на камень. То на сонейку блішчыць, то ў цень хаваецца.
А прырода наўкол жыве сваім жыццём. Стракочуць конікі, лётаюць матылькі, гудуць чмялі і пчолы. Сонейка іх грэе, ад ручая прахалодай цягне. Добра ім!
Птушыныя спевы ўсё гучней і гучней чуваць. Вось зацiўкалi вераб'і на бярозе. А з асіны ў гэты час чуецца голас зязюлі. Не змоўкне цяпер птушыны хор да позняй восені.
Усё наўкол распускаецца і квітнее. Хутка сокі разгуляцца на ўсю моц і наступіць зялёнае лета з яго мноствам фарбаў. Наступіць спякота.
Пакуль жа можна нацешыцца вясновай свежасцю і ўволю надыхацца вясновым паветрам, каб хапіла да наступнага года.

Кожны чалавек хоць раз у жыцці задумваўся над тым, ці правільна ён выбраў прафесію, ці падыходзіць ён для сваей працы. Нярэдка людзі разумеюць, што выбралі непадыходную прафесію. Каб такіх думак не ўзнікала, варта яшчэ ў дзяцінстве пачынаць задумвацца аб будучыні, разглядаць усе магчымыя варыянты, прымаць пад увагу парады блізкіх і родных людзей, і, безумоўна, апошняе слова ў прыняцці такога няпростага рашэння, у любым выпадку, павінна заставацца за вамі і толькі за вамі. Як мне здаецца, ідэальная праца – гэта магчымасць займацца любімай справай у спалучэнні з добрай заработнай платай.
Калі казаць пра мяне, то я з дня ў дзень старалася знайсці занятак, якое прыйшлося б мне па душы. І вось, нарэшце, выбар зроблены. Я вырашыла, што ў будучым стану журналісткай. Пры выбары гэтай прафесіі я старалася абапірацца на свае асабістыя перавагі, улічваючы ўменні і здольнасці. У выніку я знайшла менавіта тое, што, на мой погляд, ідэальна мне падыходзіць.
Мая будучая прафесія даволі-такі незвычайная, патрабуе творчага падыходу і поўнай аддачы ад мяне. Калі казаць аб ёй больш падрабязна, то можна адзначыць, што ў працы журналіста, як і ў любой іншай, ёсць свае плюсы і мінусы.
Такім чынам, журналістыка. Гэта, перш за ўсе, праца з тэкстам і «сырымі» інфармацыйнымі дадзенымі. Маёй задачай будзе з’яўляцца збор, апрацоўка, і выклад даступным і цікавым мовай інфармацыі для аўдыторыі. Прафесія журналіст – адна з самых запатрабаваных, таму, я спадзяюся, што да таго часу, калі я скончу інстытут, вакансій будзе звышдастаткова, і я змагу займацца любімай справай.
Перавагамі абранай мною прафесіі я магу назваць магчымасць падарожнічаць і сустракацца з абсалютна рознымі людзьмі. Акрамя таго, журналісты маюць права бываць там, куды звычайным людзям ўваход забаронены. Працуючы журналісткай у выдавецтве або, напрыклад, у газеце, я змагу сябе праявіць, як чалавека мэтанакіраванага і працавітага. Акрамя гэтага, я валодаю добрай памяццю, што таксама спатрэбіцца мне на падобнай працы.
Узважыўшы ўсе «за» і «супраць» у гэтай прафесіі, я выявіла ўсяго два мінусу. Першы недахоп – гэта ненармаваны працоўны дзень, а другі – журналістыка ўваходзіць у спіс небяспечных прафесій і займае зусім не апошняе месца. Але хіба можна адмовіцца ад усіх тых перспектыў, якія перада мной адкрые гэтая цікавая прафесія дзеля лішняга гадзіны сну ці адпачынку? Мне здаецца, што не.
Як можна заўважыць, пераваг у абранай мною прафесіі значна больш, чым недахопаў. Акрамя ўсяго вышэйсказанага, варта таксама дадаць, што, раз я збіраюся працаваць у выдавецтве, то праца шмат у чым будзе калектыўная, а значыць, будуць важныя ўзаемаадносіны паміж людзьмі, з якімі мне трэба працаваць. Так як калектыў – гэта аб’яднанне людзей, то я, будучы членам гэтага аб’яднання, паспрабую зрабіць усе, што ад мяне залежыць, каб складацца з маімі калегамі ў добрых сяброўскіх адносінах. Важна будзе навучыцца быць талерантнай, а таксама, старацца па меры магчымасцяў дапамагаць супрацоўнікам у выпадках ўзнікнення ў іх цяжкасцяў.
Акрамя гэтага, трэба будзе шмат працаваць, развіваючы і ўдасканальваючы свае здольнасці, паляпшаючы сваю працу і павышаючы ўзровень кваліфікацыі, каб атрымаць нейкія перавагі на фоне іншых, такіх жа, як і я работнікаў выдавецтва, што дапаможа мне прасоўвацца ўверх па кар’ернай лесвіцы. Павышэнне па службе, павага калегаў і адсутнасьць заўваг і прэтэнзій з боку працадаўцаў будуць азначаць, што я не памылілася ў выбары прафесіі, і не ўзнікне нават думкі аб тым, што праца для мяне непосильна або чым-то не задавальняе. А гэта ж самае галоўнае – любіць сваю прафесію.