Складзице и запишыце сказы, у яких выявилася б значэнне кожнага слова з прыведзенай пары Гарбар-грабар Дзейсны-дзейны

ответ: Гарбар: Бацька Вользін быў гарбар, з сям'і патомных менскіх гарбароў, якія ў далёкія часы выраблялі скуры саматужна...

Грабар: Доўга ці коратка жыў так грабар, але нарэшце абрыдла яму штодня капаць дол.

Дзейны: Цётка - з выгляду камлюкаватая, някідкая, з нявідным, нібы высечаным са звычайнага кавалка дрэва тварам - вельмі дзейная і працавітая.

Дзейсны: Мы вядзём сваю работу так, каб ніводзін выпадак браку не застаўся па-за ўвагай калектыву, каб яго рэакцыя на любое парушэнне была найбольш актыўная і дзейсная.

Прыназонк службовая часцна мовы. Удакладняе значэнне скосных склона паказвае на адносны памж назонкам (займеннкам, лчэбнкам) ншым словам сказе ц словазлучэнн: пакла на стол.

Прыназонк бываюць:

простыя: ад, аб, пад, над, перад, прад, з, за, без: адыйшо ад навукi, пад столлю;

складаныя: накшталт, замест, звыш, услед, насустрач, упоперак, наконт: папытаюся наконт кватэры.л, прыйду да цябе.

Прыназонк пра, праз, на, у звычайна жываюцца з внавальным месным склонам: чытаю пра падзе за мяжой, едзем праз Германю, адзежа на свята, прыйду сераду, снег на страсе, дзячына хустцы.

Объяснение:

подписаяся

«паміж пяскоў егіпецкай зямлі» - это санет, но может всёравно пойдёт) верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета. паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў егiпта. праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. паэт параўноўвае зерне з беларускім , які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця:  зварушаны, нарэшце, дух народны,  я верую, бясплодна не засне,  а ўперад рынецца, маўляў крыніца,  каторая магутна, гучна мкне,  здалеўшы з глебы на прастор прабіцца. верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху. кампазіцыя санета «паміж пяскоў егіпецкай зямлі», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.