1.Адзначце складаныя бяззлучнікавыя сказы: А)Залатое калоссе адшумела ў палях, жоўтагрудая восень лісце сыпле на шлях. Б)Уначы прайшоў дождж, і зямля дыхала на поўныя грудзі. В)Грыміць гром, і бліскае маланка. Г)Дожджык мочыць-сонца сушыць. Д)Няхай у ясным небе цішыня заўседы застанецца. 2.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску: А)Замірае лета_заціхаюць далі_сірацее рэчка_халадзеюць хвалі. Б)У воду войдзеш _шчасце рая. В)Я думаў _без кахання пражыву. Г)Твой погляд запаўняе сіняву_ твой голас напаўняе наваколле. Д)Вясна мінецца_пройдзе лета. 3.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць працяжнік: А)Няма лесу_ няма жыцця. Б)Азірніся і ўбачыш_ля цябе я ў любую хвіліну. В)Кінеш спераду_знойдзеш ззаду. Г)Вакол спакойна дрэмле поле_блішчыць у росах сенажаць. Д)Хацеў сказаць слова_язык не варушыўся. 4.Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску ставіцца двукроп ́е: А) Адразу стала зразумела_дажджу сення не будзе. Б)Спадала лета_ ішоў ранні верасень. В) Ударыўдзед абухам_елка загула. Г)Прыгледзьцеся_новыя дні на вас пазіраюць у іскрах світання. Д) Па-над рэчкай лен зацвітае блакітам_ аддае вам паклон буйным коласам жыта. 5.Расстаўце знаку прыпынку і састаўце схему сказа: Па рэчцы ўзгадвалі і надвор'е_зменшала пад вечар вада_заўтра зранку будзе дождж.
Ответы
Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі. Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра. Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся. Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)
Ответить на вопрос
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос: