К. КРАПІВА "ХТО СМЯЕЦЦА АПОШНІМ" САЧЫНЕННЕ НА ТЭМУ "ЦІ БЫВАЕ ЗЛО МАЛЕНЬКІМ"

У дзяцінстве я часта гуляла па парку разам са сваімі бацькамі. І аднойчы са мной здарылася цікавая гісторыя: раптам перада мной з'явілася сабака. Спачатку я спалохалася, але сабака адразу ж пачала лашчыцца. Позіркам яна паказвала, што хоча адвесці мяне кудысьці. Я паклікала бацькоў, і мы адправіліся туды, куды вяла нас сабака. Зайшоўшы ў невялікі лес, мы падышлі да аднаго дрэве, побач з якім ляжала некалькі шчанюкоў. Дарослая сабака скулы і паказвала на аднаго шчанюка. Аказалася, што ў яго пашкоджана лапка. Мы з бацькамі адправіліся ў ветклінікі, дзе шчанюку аказалі дапамогу. Калі мы прынеслі яго назад, сабака поглядам паказвала, што вельмі ўдзячная нам. Гэтую сабаку і яе шчанюкоў з таго дня мы падкормлівалі кожны дзень. Кожная сабака атрымала сваю мянушку, і яны назаўжды запомніліся мне.

надеюсь

Объяснение: