1. Дайце азначэнне назоўніку як часціне мовы. 2. Чым абумоўлена высокая ужывальнасць назоўніка у маўленні? 3. На аснове якіх прымет вылучюцца адушаўленыя і неадушаўлёныя назоўнікі? 4. Якія назоўнікі маюць форму толькі адзіночнага ці толькі множнага ліку? 5. Што абазначаюць агульныя і ўласныя назоўнікі? 6. У чым адметнасць канкрэтных і абстратных назоунікаў? 7. У чым адметнасць зборных і рэчыўных назоўнікаў? 8. Што называецца скланеннем назоўніка? ​

Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.