Аз Поўначы зімой, каб вывесці ў нас птушанят, прылятаюць. ​

Зiма скавала рэчак бег,

Iльдом пакрыла лужыны старанна.

Цалуя дрэў ласкава раны,

схавала iх у iскрысты снег.

У новай вопратцы абшар

працягвае да сонца голле.

И раптам стала наваколле

адлюстраваннем нашых мар.

Цудоўныя насталi днi,

i знiкла з сэрца злая скруха.

I льецца зiмнi звон у вуха

чароўнай гэтай цiшынi.

Выпаў у полi чысты снег,

радуюць нас сонцам днi.

Тройкi ў санях хуткi бег

не парушыць цiшынi.

Бьецца ветрык у мае вуха,

слепiць вочы наваколле,

ўляцела з душы скруха,

iнеем заззяла голле.

Ў срэбра з iскрами абшар

апрануў мароз старанна.

Кругам галава ад мар,

загаiлiсь у сэрцы раны.

6 столбиков пойдет?