Напишите водгук(анализ) на верш Р.Барадулина Мне б толькі не забыцца Вас забыць, Забыць і вочы Вашы, й рукі Вашы. I перасмягламу з глыбокай чашы Ваду зачараваную не піць. Прашу падданства Вашага даўно, А Вы, як сувярэнная дзяржава, Мне адмаўляеце, але ласкава — Мой сподзеў грэе гэтае адно. Няўжо мой смутак Вас не закране, Няўжо спагада на мяне не гляне? Няйначай быць у космасе кахання Пылінкай дробнай давядзецца мне. Я на зіму змяніў сваю вясну, Жыву, пакуль мая журба жывая. I я на Вас забыцца забываю I помню Вас, няўмольную, адну. Читать полностью: http://www.moykahany.ru/mne-b-tolki

Фразеологизмы подчеркнуты:

Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. 
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. 
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.