Напишите анализ(водгук) на верш Р.Барадулина))) Бел.лит. Я Вас чакаў з вясны да сівізны, Як вечны вязень раніцу чакае. I Вы прыходзілі парою ў сны, Далёкая, як зорка трапяткая. Я Вас шукаў як не на ўсёй зямлі, I ў кожнай маладой неразгаданай Вы, ўзнёслая, былі і не былі, Плылі ракой, разводдзем разгайданай. Я Вас гукаў, і голас мой змаўкаў Перад красой, нябачанай вякамі. Ішоў за Вамі ценем, — Цень знікаў, I словы захаплення замаўкалі. Я жыў чаканнем і цяпер жыву Надзеяй, што сустрэну хоць зімою. Хілю заснежаную галаву I дзякую за веснавую мрою...

1. У спеве жупана можна пачуць і стракатанне сарок, і цвырканне вераб’я, і шчабятанне ластаўкі, і меладычны свіст івалгі, і хрыплае карканне вароны…

2. На платах і агародах гарланілі і лапаталі крыламі пеўні.

3. Рака то супакойвалася на момант, то зноў уздрыгвала маршчынілася.

4. Дзе-нідзе на дарозе ляжала ўпоперак верхавіна сасны або елкі.

5. Дождж хоць быў дробны і рэзкі, аднак нашкодзіў нямала.

6. Луг тут скрозь стракацеў жоўтым кураслепам, і блакітнымі незабудкамі, і чырвоным макам.

7. Стары, напэўна, быў калі не дырэктарам, то яго намеснікам.

8. Сваты звычайна выдавалі сябе за падарожнікаў або купцоў, ці паляўнічых.

9. Толькі дзеркачы ды конікі парушаюць цудоўную вячэрнюю цішыню палёў.

10. Аднекуль з лесу ці з саду на ржышча пад свежы сноп заляцеў жоўты лісток.

11. Дробны, але нейкі халодны дождж, ліў з раніцы да самай ночы.

12. Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы пакутны боль, і тугу, і надзеі.

13. Тут растуць і ясень, і вольха, і чаромха.

14. Дзясяткі, сотні гадоў чаргаваліся вятрамі, ды цішаю, спёкаю, ды сцюжаю.

15. Дажджы як пачаліся, дык цягнуліся да самых прымаразкаў.

16. Рыгор, ці нічога не адказваў, ці жартаваў.

17. Дарога не то маладзіць мяне, не то абнаўляе, не то поўніць нечым новым, вельмі патрэбным жывым энергічным.