Вызначце трыванне дзеепрыслоўяў. Аднаго разу ўдзень узлезшы на сена, каб схавацца ад гарачыні, я не ўбачыў гнязда на яго звычайным месцы. Кабан рые павольней усё болей і болей углыбляючыся ў зямлю. А паўз дарогу пакалыхваючыся цвітуць рамонкі. Жораў агледзеўся і прытанцоўваючы зрабіў некалькі крокаў.

назо́ўнік  —  часьціна  мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.

назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.