164. Прачытайце тэкст, захоўваючы патрэбную інтанацыю. Пастаўце прапушчаныя знакі прыпынку. Вызначце ада-собленыя члены сказа, падкрэсліце іх.У паходзеПартызаны збіраліся ў дарогу.Выправіліся перад вечарам. Звыклыя да доўгіхпаходаў байцы і камандзіры ішлі хутка. Туравец камісарбрыгады ступаючы поруч з партызанамі слухаў іх па-вольную гаворку.У гаворцы дарога праходзіла (не) прыкметна. Ціхакрадучыся паступаў змрок. Раптам цемра ра..ступіла-ся прыхавалася за кусты ў гал..ё дрэў. Усплыў месяц.Каля яго заблішчала некалькі празрыстых воблачкаўпрацятых роўным ціхім святлом. Падплыўшы да месяцаяны серабрыста ..зялі.У зручнай мясціне партызаны спыніліся на а..пачы-нак. Скурчыўшыся прыгнуўшы галовы да грудзей кабсагравацца сваім дыханнем, людзі спалі. Туравец пры-лёг каля дубка і таксама задрамаў але хутка абудзіўся.Стараючыся не наступіць на сон..ых ён выбраўся з ла-гера і накіраваўся да пастоў што стаялі (3) боку сяла.Загадаўшы каб затрымлівалі ўсіх, хто ўвойдзе сюды, Туравец падаўся назад (y) глыб лесх.Паводле І. Мележа.​

Барыс Фішар у апавяданні Васіля Быкава “Жураўліны крык” – адзін з мужна загінулых байцоў групы, што абараняла адыход нашых войскаў у першыя дні вайны. Фішар – зусім не ваенны чалавек. Ён вучоны, кандыдат мастацтвазнаўства, інтэлігент. Але гэта не перашкаджае яму даказаць сваю годнасць і смеласць у абароне ад ворагаў.

Як прыйшла вайна, Барысу Фішару мінуў ужо трэці дзесятак. Ён захапляўся мастацтвам, яно было для яго цудам і найвышэйшым праяўленнем чалавечага духу. Дома ён захоўваў манаграфіі, малюнкі, рэпрадукцыі з альбомаў па жывапісу і скульптуры. Барыс Фішар маляваў і сам. У асноўным, тое, што бачыў навокал самога сябе. Хоць ён і не стаў вялікім мастаком, але цягам часу ўпэўніўся, што без мастацтва ягонае існаванне не мае сэнсу, захапіўся ім і звязаў з мастацтвам усё сваё жыццё.

Апынуўшыся сярод вайсковых, ён разумеў, што не мае патрэбных навыкаў, адчуваў сябе чужынцам, белай варонай, няўмекаю. Інтэлігенту з мастацкім складам думкі, яму прыходзілася цяжка сярод крыклівых сяржантаў і таварышаў па войску. Але вось прыйшла сапраўдная вайна. Няёмкасць, няўклюжасць у ваеннай справе Фішара пересталі турбаваць яго. Галоўным стала іншае – бараніцца ад ворагаў. Смелым, мужным байцом паказвае сябе кандыдат мастацтвазнаўства.

Адзін за адным гінуць героі апавядання ў няроўным баі. Мужна памірае і Барыс Фішар, забіўшы адзінага ў сваім жыцці ворага. 

Подробнее - на -

Объяснение: