Цитатная характеристика крючкова и писулькина из пинской шляхты

цытатная характарыстыка кручкова: "я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць""тут, брат, нам харошае жніво! ""я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу""харашо! для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя""я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? служба - не дружба. законы, міленькія, законы! "цытатная характарыстыка пісульніка: "пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому""харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"

Рыгор барадулiн -- таленавiты паэт. ен рана заявiў аб  сабе звонкiм словам. барадулiн, як паэт, пачынаўся з кнiжкi "маладзiк над стэпам". паэзiя  рыгора барадулiна -- паэзiя любвi да чысцiнi вясковага жыцця. паэзiя сына  вескi. у сваiх вершах ен раскрыў высакародныя маральна-этiчныя прынцыпы  вясковага жыцця. жыццевае крэда паэта-гуманiста, дзе былi зроблены першыя  крокi па зямлi, дзе так доўга стаяла матчына хата, зроблен. у пасляваенныя  гады жаночымi рукамi –. гэта першая тэма яго паэзii. другая тэма паэзii рыгора барадулiна -  пейзажная лiрыка. паэт, стараючыся раскрыць жывую душу прыроды, пастаянна  параўноўвае яе з чалавечай душой, праводзiць паралель памiж жывым i  нежывым. прырода паўстае ў яго вершах нейкай незвычайнай, загадковай. у  гэтых вершах праявiлася майстэрства паэта маляваць словам. тэма радзiмы i  бацкаўшчыны - галоўнае ў творчасцi рыгора барадулiна, яна праходзiць праз усе яго зборнiкi. «мая бацькаўшчына» i т. д. рыгор барадулiн адным з першых у беларускай паэзii адгукнуўся на трагедыю чарнобыля. голас леанiда галубовiча адразу загучау ў лiтаратуры таленавiта i па-мастацку важка. яго першая кнiга "таёмнасць агню» стала падзеяй лiтаратурнага года (1984). крытыкi i старэйшыя пiсьменнiкi шчыра вiталi з'яўлене паэта, адзначаючы яго развiтую паэтычную культуру верша. леанiд галубовiч па складу таленту лiрычны паэт. у "таемнасцi агню” «перад намi шырока разгарнуся свет чалавечых пачуццяу i перажыванняу, шчырых сумленняў  i прызнанняў. вельмi натуральна, арганiчна, асбiста прагучауў  яго верш  "паэзiя", у якiм паэт дзелiцца з намi сваiм душэўным вопытам, унутранымi  думкамi, перажываннямi. адносiны да паэзii ў  леанiда галубовiча  вызначаюцца маральнай чысцiней i трываласцю поглядаў, глыбокай  асэнсаванасцю свайго "я” у паэтычнам свеце. паэт ва усiм давяраецца  жыццеваму i працоўнаму вопыту.  

у свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. а яшчэ ў чалавека ёсць сябры. і як выдатна, калі яны сапраўдныя! каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. нездарма народная мудрасць абвяшчае: “сябар пазнаецца ў бядзе”. але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць людзям, якія яго атачаюць.я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, ад іх пазбавіцца. сапраўдных сяброў не бывае шмат. народная мудрасць гаворыць: “няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. я думаю, што вінаваты ён сам. сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы.мая жыцце толькі пачынаецца. у мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. яго клічуць ілля. на жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей.так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. на ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!