Варыянт 2 а1. адзначце нумары скпаданых сказаў.  мы сабраліся i, як толькі пачало брацца на дзень, рушылі ў дарогу. каламутная вада ў лужыне ад напору ветру аж выплесквалася з дарогі і пырскала на ўзмежак бруднымі кроплямі. нібы толькі што народжаная, свеціцца аксамітнай свежасцю атава. надол, ледзь чутна шапочучы, сыпаўся часам дробны, як крупы, сняжок. сырыя вятры доўгай восені, якія заўсёды надакучліва шумелі ў голлі бярозы і секлі мне ў твар кроплямі дажджу, сёння эамоўклі. людзі замітусіліся, заспяшаліся так, быццам неспадзеўкі здарыўся . а2. адзначце нумары сказаў, у якіх перад злучнікам (на месцы пропуску ) трэба паставіць коску.  усцяж дарогі ўздымаліся стромкія хвоі_ ды чарнелі купы кустоў, падобныя на нейкія прывіды. у хатах эапальваліся лямпы_ і праз сетку дажджу вокны расплываліся ў жоўтыя шырокія кругі. калі-нікалі праляціць з піскам кажан_ або прашугаюць чарадою спалоханыя птушкі. на беларускім палессі цякуць поўныя рэкі_ ды густа стаяць лясы. хутка дарога размякла, ператварыўшыся ў густую кашу_ і машына спынілася. са эбажыны даверліва пазіралі на нас васількі_ і там-сям, нібы кроплі крыві, гарэлі палявыя макі. аз. адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба ставіць працяжнік. выязджаем на пагорак_ і перад намі шырокая раўніна. званок_ і ўсе ў школе ажыло, загуло, як у раістым вуллі. на дварэ ўжо сцямнела_і праз замерзлыя шыбы ў хату глядзеў зімовы месяц. паабапал жвірыстай дарогі калышацца леташні быльнёг_ і веснавая шырыня вее над неабдымным полем. 5) да шыбіны цягнулася тоненькая галінка акацыі_ і адзін малады лісток намагаўся дакрануцца да шкла. 2) яшчэ некалькі  хвілін_  і мы разгледзелі дрэвы, хаты і цьмяныя агеньчыкі ў вокнах. а4. адзначце нумары складаназалежных сказаў. у густым змроку хаваліся станцыйныя пуці, на якіх дзе-нідзе паблісквалі стрэлачныя ліхтары. толькі што распушыў а9. адэначце нумары скззаў, дзэе паўтор злучнікаў (злучальньк слоў) не з'яўляецца памылкай. паводле традыцыйных народных уяўленняў, на дзяды душы продкаў злятаюцца на зямлю, каб даведацца, як жывуць іх нашчадкі, як захоўваюць яны радаводныя звычаі. летні вецер гойдаў гнуткія верхавіны, за якія, здавалася, чапляліся лёгкія хмары, якія плылі на ўсход. а яшчэ казалі людзі, што ў вёсцы, што прыляпілася да аднаго з берагоў возера, жыла дзяўчына-сіраціна па імені найрыта. чуваць было, як побач ціха лапатала лісце асіны, як цыркаў конік у траве. а10. адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску. рэдка_ калі пачуеш тут дапытлівы цокат вавёркі, вясёлы посвіст сініцы. была якраз такая пара сутак_ калі ўжо і не ноч, але ж яшчэ і не дзень. да заставы было далекавата, і_ пакуль ішлі, грышка расказваў пагранічніку пра сваё жыццё. я пішу марынцы, каб_ як скончыць інстытут, вярталася ў мінск. мне захацелася прайсціся па знаёмых мясцінах, а_ калі ўдасца, дык і палавіць рыбкі. іван міхайлавіч добра разумеў, што_ калі не закончыць працы цяпер, то потым зрабіць гэта будзе куды цяжэй, бо пачнуцца заняткі ў школе. а11. адзначыць нумары сказаў, схемы якіх пабудаваны правільна. 1) па чаргаванні гукаў дзед талаш устанавіў, што гэта ішоў чалавек, але гата былі не панасавы крокі: ступаў хтось грамозна, грузна і цяжка. [ ), але [ ]: ( ), 2) дні прабягаюць, і гады сплываюць, хвіліны шчасця часам прамігцяць, а боль жыве, і сэрцам адчуваю, што жыць заўседы будзе, да канца. [ ] і [ ], [ ], а [ ], і [ ], (што 3) ноччу ўсчаўся вецер, лес апантана шумеў, елкі, здавалася, аж гулі ад ветранога напору, не перастаючы. ляскаталі лісцем бярозы, і хредар думаў: зараз палье дождж. [ ], [ ], [ ], і [ ]: [ ]. 4) за колькі дзён да касавіцы касцы заглянуць на паліцы, каб малаток знайсці і бабку: ідзе работа, не спі ў шапку.  [ ], (каб ): [ ]. а12. адзначце нумары сказау, дзе дапушчана пунктуацынная памылка. у паветры было па-зімоваму добра: бадзёры мароз, парывісты вецер, які час ад часу заносіў аднекуль здалёк пару-другую сняжынак- першых вестуноў зімы. між бочкамі павукі пазвівалі сабе гнёзды і нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем. неўзабаве я прыцішыў крок: ні шпарка ісці, ні тым больш бегчы па сцежцы было нельга, бо на ёй, выслізганай ледзэь не да бляску, кожны каменьчык ці нават якое капіва засохлай зямлі калоліся ў ногі. вясна адшумела ўжо, стаіць пачатак лета, сонца няшчадна награе асфальт і камень і як ні паліваюць зранку вуліцы, а шызы налет пылу відзён на лісці дрэў і на кветніках, што вузкай стракатай палоскай працягнуліся ўздоўж тратуараў цэнтральнай магістралі.