Адзначце варыянты словазлучэнняў: а) дваццаць чатыры; г) каля маёй хаты; б) учора хата; д) высокі чалавек; в) буду чытаць; е) чытаць моўчкі.​

Вобраз князя вітаўта ў паэме м. гусоўскага “песня пра зубра”

" ідэалам дзяржаўнага ўладара ў паэме м.гусоўскага «песня пра зубра» выступав вітаўт. ён у часы свайго княжання, як ніхто, узвысіў шляхту. заручыўшыся яе падтрымкай, вітаўт скарыў гардыню ўдзельных князёў, дабіўся цэнтралізацыі ўлады. пры яго княжанні вялікае княства літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. княжанне вітаўта паўстае ў паэме як час гераічных спаборніцтваў, у якіх кожны чалавек меў прастору для подзвігаў і сцвярджэння сваёй годнасці:

доблесць пры ім афіцыйна лічылася першай
якасцю воіна, і на вайсковых аглядах
ён, як аптэкар на вагах, узважваў, хто лепшы,
лепшаму там жа за доблесць і дзякаваў шчодра.
ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!

услаўляючы вітаўта і яго гераічны век, мікола гусоўскі звяртае ўвагу на тое, што «ён быў набожны і першы з і княства сам ахрысціўся», «цэрквы богу адзінаму скрозь будаваў». паэт славіць устаноўленыя вітаўтам паляванні спаборніцтвы як сапраўдную школу вайсковага выхавання:

ён паміж войнамі ў шапку не спаў і дружыны
ў дзікіх аблавах на звера прывучваў змагацца
так, як і ў бітвах з татарам! , і гартаваў іх
сілу і дух у нягодах няспынных паходаў.

гусоўскі лічыць вітаўта выдатным мудрым дзеячам за тое, што ён заахвочваў падданых сцвярджаць сваю грамадзянскую прыдатнасць удзелам у вайсковых спаборніцтвах і сумленным выкананнем даручаных абавязкаў. паміж князем і падданымі панавала згода.
уважліва перачытваючы радкі паэмы, няцяжка заўважыць, што аўтар параўноўвае мужнага і моцнага духам князя з зубрам. зубр, князь і народ беларускай зямлі паўстаюць у творы як адзінае цэлае. звер набывае чалавечыя і княскія рысы: ён валадар пушчы і адначасова яе сын. зубр велікадушна адпускае з мірам таго, хто не ўзнімае на яго зброю, і сурова помсціць таму, хто ідзе на яго з мечам. вобраз зубра асацыіруецца з вобразам вялікага князя вітаўта:

вітаўт апекаваў тых, каму дазваляў уладарыць,
воляю князя васал жыў або траціў жыццё,
быццам нявольнік які, маскавіт яго зваў уладыкам,
хоць і магутным царом быў сярод многіх цароў.
турак, мацак і тады прысылаў дарагія дарункі,
сведчыў здалёку, што ён князю скарыцца гатоў.
вітаўт — прадстаўнік той зямлі і таго працавітага
і мужнага народа, якім яму даручана кіраваць:
адважнага вітаўта розум.
сілу радзіме вярнуў, княства вялікім зрабіў

1. назоунiк, прыметнiк, займеннiк, лiчэбнiк, дзеяслоу, прыслоуе. 2. самастойная нязменная часцiна совы, якая абазначае прымету дзеяння, прымету iншай прыметы або прадмета i адказвае на пытаннi як? дзе? куды? па якой прычыне? якiм чынам? колькi? часу? з якой мэтай? навошта? i iнш. 3. звычайна адносiцца да дзеяслова, прыметнiка цi прыслоуя, зрэдку можа адносiцца да назоунiка. 4. найчасцей акалiчнасць, калi паясняе назоунiк азначэнне 5. 6. заканчваюцца на суфикс -а, утвораны ад якасных прыметникау. пр выш суфикс -эй (-ей), пр найвыш ад пр выш + прыстаука най-, склад выш больш, менш, склад найвыш найбольш, найменш,за усё, за усих 7. ад усих самастойных часцин совы суф, прыст, постф, прыст-суф, словаскладанне 8. робяць мауленне больш дакладным и выразным, паслядоунасць дзеянняу, месяца и спосаб дзеяння, час, кали ясно адбываецца; служаць для сувязи сказал у тэксце; могуць складаць граматычеую аснову сказа и ужывацца для перадачы стану лушы чалавека и стану прыроды 9. разам кали без не не ужываюцца, кали можно заменить синонимам без не, у неазначальных прыслоуяу. асобна кали ёсць свпрацьпастауленне з злучникам а. ни разам у алмоуных прыслоуяу. 10. з прыстаукай па-, якия заканчваюцца на ому, аму, яму, му, ску, цку,ы,и, або утвораны ад парадкавых личэбникау. з прстаукай абы-. з постфиксам -небудзь. утвораны шляхам паутору аднолькавых, близких або антанимичных слоу (циха-циха)