Запишите дзеясловы пастауце нациск у іх так каб утварылася форма 3 асобы адзіночнага ліку мама за сабой дзверы. маленькі ад аднаго да дзесяці раніцай у печы. мікі караблік на ваду.

Кожны чалавек – гэта цэлы свет (к. чорны). чалавек – заўсѐды бог. але тады, калі ѐн падобны толькі на самога сябе (я. скрыган). не шукай на свеце нейкую падкову, /што прыносіць шчасце і знішчае злосць. / не чакай ад неба цудаў і спакою, / ведай: / на зямлі ты – гаспадар, не госць (п. пруднікаў). вада і агонь, якія пярэчаць адно аднаму, мірацца на чалавеку: і вада ачышчае яго, і агонь таксама (а. разанаў). калі нараджаецца чалавек, нічога ў свеце не памірае ўзамен (г. марчук). кожны чалавек носіць у сабе храм. штодзень, з году ў год. толькі ў адных ѐн маўчыць, а ў другіх звоніць на ўсе свае званы. але ѐсць яшчэ і трэція: званы раздзіраюць такому душу, аднак ніхто гэтага звону не чуе – чалавек не выпускае яго з сябе. апошнія паміраюць першымі – раней за ўсіх. ад карозіі храма, які яны носяць у сабе. а раўнадушныя сцвярджаюць – ад разрыву сэрца (я. сіпакоў) выпиши какое понравится, там где такой знак / это четверостишие

Не народны пясняр, а купала ў ляўках. і сёння, хоць прайшло ужо нямала часу, хоць сёе-тое ў краяведзенне змянілася, нельга не захапляцца рэдкімі па прыгажосці мясцінамі абапал дняпра паміж вёскай ляўкі і старажытным копысем.   здаецца, само натхненне кіравала стыхіяй, калі ўзнімала яна гэтыя берагавыя кручы, зарослыя на схілах арэшніка, гэтыя дзівосныя яры, шумлівыя лясы і неабсяжныя далі правабярэжжа, на якія ў веснавое разводдзе выходзіць дняпро, і ператвараецца ў сапраўднае мора. ведаешь, калі тут прыгажей: у зімку , у вясну , ці улетку, але лепш за ўсё тут у восень, калі да красы прыроднай далучаецца прыгажосць чалавечай працы, калі звон кранутых золатам лясоў зліваецца з песняй жніва і пачынаецца свята ўраджаю.інавіта у гэты час, можна найлепш зразумець і глыбей адчуць, чаму янка купала, апынуўшыся ў творчай камандзіроўцы, захапіўся гэтымі мясцінамі і хутка зноў вярнуўся сюды, каб збудаваць непадалёк ад ляўкоў хату, і штогод прыязжаў туды, і заставаўся на ўсё лета. вялікай літаратурнай спадчыні янкі купалы творы, напісанныя ў ляўках, займаюць значнае і асаблівае месца. яны прасягнуты сонечным ,жыццесцвярдажальным, аптымістычным настроем, шчырай радасцю за чалавека. толькі ў чэрвене тысяча дзевяцьсот трыццать пятага года, калі купала ўпершыню прыехаў у ляўкі на працяглы адпачынак, ён напісаў каля двух дзясяткаў вершаў, якія ўвайшлі ў залаты фонд яго творчай спадчыны: ''сыны'', ''госці'', ''вечарынка''', "алеся", "хлопчык і лётчык" і інш. не менш плённымі для паэта былі ліпень і жнівень таго ж года. паэт перажываў незвычайны творчы ўздым., напісаныя народным паэтам у ляўках своеасаблівы яшчэ і таму, што пісаліся яны амаль кожны раз пасля калгаснага сходу або сустрэч с калгаснікамі ў полі, на таку, у сялянскай хаце. кожны факт звычайнага сялянскага жыцця янка купала змог убачыць і асэнсаваць як з'яву гістарычнага значэння , як факт нараджэння новага, ні кому на свеце да гэтага невядомага чалавека., натхнёным быў той час, праведзёны паэтам у ляўках. навакольная прырода, вольная праца людзей абуджалі творчую думку, спрыялі напісанню мастацкіх твораў.