378. разгледзьце малюнкі.ьмі моцным голасам ва-ялікая ўдзельная вага ўека, напоўненая золатам, цаць кілаграмаў. 3. са-яў старажытным егіп-ыжкі рабілі з каменю іўвесь, усякі, кожны, ліках і склонах, яка (школа), усё (сяло), усяго (сяла) і г. д.нні увесь клас, кожнаякі. займеннікі падкрэс-- асабовы, п. — прына-чальны. вызначце сін-й сказе.й мітусні ў таемнае-py, максімаву зор-адкі. поўніцца ці-парусы, маем (та-она (наш) зямлііць усім людзям, паводле малюнкаў складзіце сказы з займеннікамі гэ-тая, столькі, хто (1-ы малюнак); нешта, сабе, яны (2-і ма-люнак); такія, самыя, ніхто (3-і малюнак); мы, кожны, усе(4-ы малюнакiы тал нь алт оr rе nоr оr​

Пажылы мужчына і аддаў яму торбу, а сам пайшоў бедны зноў нічога не зразумеў і вырашыў адкрыць сумку, а там былі мільёны. на гэтыя грошы ён купіў сабе дом, машыну, памяняў імя.. аднойчы днём ён ехаў на сваёй машыне і сустрэў шыкоўную дзяўчыну, яна была вельмі прыгожай. яны пазнаёміліся, сталі мець зносіны і ў далейшым яна пераехала да яго жыць. як то раніцай у дзверы патэлефанавала пажылая жанчына, яна прасіла ў яго папрацаваць хатняй гаспадыняй за бясплатна, але ён стаў казаць, што ў яго ёсць грошы і ён можа заплаціць, яна стала ў іх працаваць.праз некаторы час ён вырашыў ажаніцца на гэтай дзяўчыне і паклікаў на вяселле свайго сябра. на вяселлі ўсе весяліўся, усе рады, і тут багаты сябар узяў мікрафон і кажа: брат, а памятаеш як мы сябравалі? а памятаеш як я забіў чалавека, а ты ўсю віну ўзяў на сябе? а я ўсё памятаю брат, а памятаеш, калі ты прыйшоў да мяне ў дом, а я цябе прагнаў? а ведаеш чаму? так ведай брат, таму што ў мяне дома былі брат, а памятаеш таго старога які пакінуў цябе сумку з грашыма? гэта мой памятаеш тую жанчыну, якая прыйшла да цябе працаваць за бясплатна хатняй гаспадыняй? гэта была мая маці,а гэтая дзяўчына, што сёння стала тваёй жонкай - гэта мая брат, я аддаў табе самых важных у маім жыцці.яны-гэта маё жыццё. я аддаў табе сваё жыццё, брат!

Кожны з нас у тым ці іншым ўзросце задумваецца над пытаннем: што ж такое сапраўдная дружба? большасць людзей, якіх мы лічым сваімі сябрамі, на самай справе ўсяго толькі нашы знаёмыя, гэта значыць тыя, каго мы вылучаем з навакольнага нас грамадства. нам вядомыя іх клопаты, іх праблемы, мы лічым іх блізкімі нам людзьмі, звяртаемся да іх за дапамогай і самі ахвотна ім у цяжкія часы. здавалася б, выдатныя адносіны - але ўсё-такі няма поўнага адкрыцьця. мы не давяраем ім свае самыя патаемныя думкі. калі да іх прыходзіць поспех, мы не радуемся за іх так, як за саміх сябе. гэта не староннія нам людзі, паміж імі існуе пэўная блізкасць. але ці можна назваць гэта сяброўствам? статус дружбы можна прысвоіць толькі сумленным, шчырым адносінам, калі ў іх ёсць ўзаемнае пачуццё дабра адзін да аднаго і гатоўнасць бескарысліва ў любую хвіліну плюс душэўная блізкасць. пра сяброўства можна разважаць вечна, як, напрыклад, пра сэнс жыцця ці пра каханне можна назіраць яе, але мала каму дадзена яе шчыра прачуць. скажу проста: "дружба патрэбна! " дружба дае шчаслівую магчымасць прыняць іншага чалавека такім, кокаў ён ёсць, не спрабуючы перарабіць яго пад сябе, прыстасаваць да ўласных патрэб. сяброўства - гэта радасць зносін, заснаваная на даверы і ўпэўненасці ў надзейнасці аднаго а яшчэ хочацца сказаць, што памыляюцца тыя, хто сцвярджаюць, што дружба, якая існавала ў далёкім мінулым, знікла ў сучасным свеце. свет заўсёды будзе напаўняцца сябрамі, якія будуць пастаянна дарыць нам радасць. шануеце сяброў, бо гэта найпрыгажэйшыя людзі! яны будуць з вамі на працягу ўсяго жыцця!