46. расстаўце знакі прыпынку і прапушчаныя літары ў дадзеным тэксце згарэла помпа на калгаснай вадакачц.. стаміўшысяшукаць вад.. што глыбока хавалася ў нетрах зямных. ( вад.. ў калонках і людзі ў роспачы кінуліся да студняў. зразумела трэба ( жыць гадаваць жывёл.. варыць есці сабе. без вад.. няма жыцця. успомнілі людзі пра студні а тых у вёс.. аказалася кот наплакаў. (іла ўсім вадзіц.. і павялі людзі між сабою войны. паўспаміналі хто і калі які калодзеж капаў за чыім плотам ён стаіць хто вядро навязваў хто калі чысціў дно альбо латаў зруб. ( дасюль пачалося ў вёсц.. мацнейшыя праганялі слабейшых ад студняў не давалі ім узяць вад.. навешвалі на зрубы надзейныя пудовыя замкі каб толькі сусед вад.. (ў. вадзіца стала каменем каменем спатыкнення сутыкнула лбамі суседзяў пасеяла варожасць паміж сваякамі. здаралася нават што гаспадар убачыўшы ля студні суседа ці не дай бог каго з прышлых і асабліва слабейшага бег напярэймы выліваў яго вёдры хоць сабе і на зямлю.пудовыя замкі навесілі людзі і на душы свае і ўжо баяліся хадзіць па вад.. а цікралі яе па начах а ці ўдзень прасілі як міласціі толькі старая студня ( што такое замок. была яна (. капалі яе даўно мо з паўвека таму для школы капалі глыбокую на дзевяць метровых кольцаў. удалае выбралі месца, акуратна склалі кольцы спрытная атрымалася студня і дагэтуль ( такога нават самага засушлівага лета каб тут не пялёхалася сцюдзёная ажно зводзіла сківіцы крынічная вадзіца. студня заўсёды ганарылася сваёй вад.. радавалася што яе старую шанавала і помніла ўся вёска. і нават цяпер калі вада ( набягаць і чвэрткі вядзерца ( было зачэрпнуць студня ўсё роўна радая была кожнаму хто прыходзіў да яе пакланіцца. ​