Выпicaць мастацкiя сродкi(эпiтэты, метафары и.т.п.) з верша максiма багдановiча "з песняу беларускага мужыка" i сказаць для чего яны выкарыстоуваюцца. гнусь, працую, пакуль не парвецца мне жыццё, як сагніўшая ніць; а каб ведаў, што столькі пральецца майго поту, не стаў бы і жыць. адтаптаў сотні вёрст пехатом я, будаваў я дарогі, масты; ліўся пот мой, як рэзаў на ком'я плугам глебы сухія пласты. працаваў над пяском, над дрыгвою i не мала там выцерпеў мук, i не прыдзецца мне над зямлёю гэтых чорных саромецца рук. а канаць ужо час: пот і слёзы мне жыццё, нібы мышы, грызуць; гора гне, як мяцеліца лозы, цэлы век не дае мне дыхнуць. шчасце ж гляне і ў даль пранясецца, i магу я аб ім толькі сні дык няхай жа, няхай сабе рвецца мне жыццё, як сагніўшая ніць.

Прочтите пословицы. Найди наречия и признайся

действие какого человека они передают. Следите за интонацией. Написать

сначала предложения с наречиями в единственном числе, а затем

наречные призывы. Ставить знаки препинания, вставлять поиск-

любые буквы, наречия и наречия подчеркивают и

Члены приговора.

1. Летом погуляв тут .. не собираешься ... 2. Дремлет

ничего не выдрамл..ш. 3. Вспотев ... на-

есть по желанию. 4. При ходьбе возле воды намокнет, а около

агн .. апяч..шся. 5. И на рис .. дорога собираешься взять

с сеном. 6. Обман мир пройдет, но обратно и

ты вернешься? думаю

Жыцце Васiля Дзятла (В. Д.) паказана пiсьменнiкам ва усей складанасцi i супярэчлiвасцi, што вынiкае як з асаблiвас цi яго характару, так i сацыяльна-палiтычных абставiн. Малюючы вобраз В. Д., аутар псiхалагiчна праудзiва выяуляе дваiстасць яго натуры як працаунiка i уласнi ка. У душы героя шмат цеплынi, шчырасцi, мяккасцi, такi ен у сям'i, у адносiнах да мацi, да Ганны, якую пакахау на усе жыцце, такi у працы. Асаблiва прываблiвае у В. Д. працавiтасць. У сцэнах касьбы, пiлавання дроу, малацьбы Мележ выяуляе духоуную моц i маральнае хараство. Жыцце В. Д. прайшло на улоннi прыроды. Юнак чуйна адклiкаецца на яе праявы. Ен не раз праводзiць паралель памiж сваiм настроем i прыродай. У той час, як ен стау гаспадаром, прыйшло каханне, якое прынесла яму многа радасцi. Як моцна кахау ен дзяучыну (Ганну), калi пасля цэлага дня працы змораны бег на спатканне, прастойвау да свiтання, праз гадзiну падымауся i зноу спяшауся у поле.Ва узаемоадносiнах з аднавяскоуцамi выяуляецца перш за усе недавер'е да людзей, iмкненне стаяць у поравень з "гаспадарамi". В. Д. у кожным выпадку стараецца пастаяць за сябе, асаблiва калi адбываецца перадзел зямлi: ен спрабуе самавольна захапiць кавалак Глушакоускай зямлi. Калi у весцы пачау стварацца калгас, ен упарта сапрацiуляецца. Улада зямлtq, прыватнасць уласнасцi не дазваляе В. Д. зразумець, што адбываецца у жыццi. У гэтым па сутнасцi прычына яго драмы асабiстага характару. У яго склалася свае уяуленне пра шчасце. Аутарытэт новага, на яго думку, грунтуецца на матэрiальнам дабрабыце — гэта яго палiтыка.Хоць В. i ажанiуся, але сэрца яго па-ранейшаму належыць Ганне. Ганна неадступна была у яго ду мках. Ен iмкнецца знайсцi душэуную раунавагу, але не можа гэтага зрабiць i стараецца апраудацца, мабыць такi век, што не можна усiм паступiцца. У В. забралi лепшы кавалак зямлi у калгас. Аддае ен яе з боем, спрабуючы даказаць свае права на зямлю. Страта лепшага кавалка зямлi крыху астудзiла у В. скованнасць, вярнула разважлiвасць, яго апакоуваюць думкi пра Ганну. Ен нават паракае сабе за чэрствасць i абыякавасць: "Кiнуу адну у бядзе, усе за гэтай зямлi". Ганна нiбы клiкала яго, i зноу здавалася, вось-вось В. разарве усе, што абхватвала яго, але у душы В. яшчэ моцная другая страсць — уласная зямля. Для яго страцiць Ганну не азначае страцiць усе на свеце, таму i вагаецца Васiль, не ведаючы, як прымiрыць у сваей душы гэтыя два моцныя пачуццi.Характар В. Д. пададзены у творы псiхалагiчна глыбока, праудзiва. Ен пэуны сыцыяльны тып пераломнага перыяду вескi. Бездумоуна, мы не зауважаем крутых пераломау у жыццi юнака, але ен мяняецца марудна, бо не так проста было адмовiцца ад таго, што здавалася вечным, надзейным. Замарудкавауся працэс росту В. панурасцю, замкненасцю, аднак лiнiя характару В. у творы намечана. Расце у хлопца цiкавасць да грамадскiх праблем, з'яуляецца перакананасць, што за свае шчасце трэба змагацца. Знiкае нявольнiцкая пакаронасць лесу.