Выписаць з тэксту назоуники спачатку жаночага роду, потым мужчынскага и ниякага роду.знайсци аднакаранёвыя словы. вакол ляснога азярца сабрауся выключна лисцёвы лес: асина, чаромха, ясень, рабина, бяроза. дрэвы стаяць, пазираюць у люстра вады и циха радуюцца: кольки золата назапасили! ноччу тут цишыня таксама. хиба можа алень прывядзе да вады алениху. доуга яны будуць стаяць у месячным святле и слухаць , як ападае на ваду жоуты лист.

асiна,чаромха,рабiна,бяроза,вада,ноч,цiшыня,аленiха -жаночы род

лес,ясень,алень,лiст - мужчынскi род

азярцо, люстра, золата,святло -нiякi род

лiст-лiсцёвы, алень-аленiха

 

 

 

 

 

 

 

назоўнікі жаночага роду: асіна, чаромха, рабіна, бяроза, вада, ноч, цішыня, аляніха.назоўнікі мушчынскага роду: лес, ясень,  алень, ліст.назоўнікі ніякага роду: азярцо, дрэва, люстра, золата, святло.аднакаранёвыя назоўнікі: лясное, лес; алень, аленіха; лісцёвы, ліст.

Пра шчасце для адных людзей шчасце заключаецца перш за ўсё ў матэрыяльным дабрабыце. але часта абзавядучыся ўсім , што толькі душы заўгодна яны не знаходзяць жаданага шчасця. сёння мы бачым шмат людзей , якія" над золатам чэзнуць ", але паглядзіце , хіба гэта шчасце? гэтыя людзі жывуць у пастаянным страху за сваё багацце. яны абносяць свае шматмятровымі платамі , ставяць рашоткі , аканіцы , аказваюцца як бы жыўцом пахаванымі , але ўсё роўна не знаходзяць душэўнага спакою. у іх мала сапраўдных сяброў , большасць жа прыцягнута бляскам незлічоных скарбаў , яны жывуць у пастаянным страху за сваё жыццё , ім усюды злодзеі , забойцы . хіба гэта шчасце? няма. але і " рай у будане " - гэта толькі прыказка. якое гэта шчасце , калі чалавек пастаянна вымушаны думаць аб хлебе надзённым ? калі ў чалавека не хапае сродкаў на існаванне, то ён злаваўся на жыццё , на тых , хто купаецца ў раскошы , а злосць і шчасце - рэчы несумяшчальныя.вядома , усё адбываецца не заўсёды так , як я апісаў , але ці не здаецца вам , што выключэнні толькі пацвярджаюць правіла .але матэрыяльная частка - гэта толькі адна з складнікаў чалавечага шчасця , прычым не самая галоўная . перш за ўсё чалавеку неабходна душэўную раўнавагу , маральнае задавальненне сваім жыццём. без гэтых чорт жыццё чалавека ніколі не будзе шчаслівай. а духоўнае шчасце шмат у чым залежыць ад самога чалавека. бо ў адным і тым жа становішчы розныя людзі адчуваюць і адчуваюць сябе па -рознаму. адны з іх жыццярадасныя , мэтанакіравана , прывыклі бачыць у жыцці лепшае , шукаюць у жыцці добрыя , а ня дрэнныя боку . іншыя - наадварот бачаць у жыцці горшае , не вераць у сябе , зайздросцяць іншым, а самі не робяць нічога , каб палепшыць сваё жыццё . як вы думаеце - хто з іх больш шчаслівым ? мне здаецца , што чалавек сам каваль свайго шчасця , стваральнік сваёй мясціны , ён мастак , які афарбоўвае свет сваімі фарбамі , ён стваральнік свайго кола сяброў , таму калі ў жыцці нешта не так - не трэба апускаць рукі , а наадварот, трэба знайсці ў сабе сілы змяніць яе . такім чынам , шчасце - гэта складанае і шматграннае пачуццё , хоць нават не пачуццё , а стан, да якога імкнецца кожны чалавек. яно складаецца з мноства частак , і ня дастатак нават адной з іх здольны звесці ўсе шчасце на няма. для кожнага чалавека яно сваё, для адных яно толькі ў матэрыяльным дабрабыце , для іншых - зусім у іншым . ім чужыя грашовыя праблемы. яны захопленыя жыццём і знаходзяць душэўны спакой у зусім іншых каштоўнасцях. на мой жа погляд , шчасце складзена ў сукупнасці маральнай задаволенасці , душэўнага супакою і матэрыяльнага дабрабыту. толькі пры сукупнасці гэтых выгод чалавек можа адчуваць сябе шчаслівым і тады яго галава вызваляецца ад штодзённых клопатаў , яму не даводзіцца думаць пра " хлеб надзённы " . у яго з'яўляецца жаданне працаваць , ўвасабляць у жыццё цікавыя ідэі. і гэта тычыцца не толькі кар'еры, але і асабістага шчасця. чалавек , які мае любімую працу і робіць поспехі ці мае прыхільнікаў свайго таленту , без хатняга ачага не можа быць цалкам задаволены жыццём. толькі сямейны дабрабыт можа зрабіць чалавека па -сапраўднаму шчаслівым . і такія людзі свой ​​жыццёвы поспех звязваюць з цеплынёй , станоўчай энергіі , атрыманай у коле сям'і. але жыццёвы поспех у той жа час , як рулетка : аднаму вязе , іншаму не. а з другога боку , чалавек сам творца свайго шчасця. у кожнага павінна быць упартасць, цярпенне , а галоўнае - жаданне чаго-то ў жыцці і тады шчасце абавязкова прыйдзе .

Устанауленні беларускай ваеннай прозы максім гарэцкі адыграў вялікую ролю. у сваіх творах пісьменнік не толькі паказаў праз лёсы людзей антынародную сутнасць вайны, але і заклаў падмурак ліра-філасофскай і дакументальна-мастацкай прозы, узбагаціў яе глыбінёй псіхалагічнага аналізу нацыянальных характараў, ацэньваючы іх з вышыні агульначалавечых духоўных каштоўнасцей. у вельмі складаны для беларусі час максім гарэцкі стаў мастацкім летапісцам лёсавызначальных для краіны гістарычных падзей. дакументальная аповесць  «на імперыялістычнай вайне», аповесць «ціхая плынь» і іншыя творы пісьменніка без усякага красамоўства сведчаць, якое гэта пекла — вайна. сцісласць апісанняў, уменне намаляваць характар чалавека некалькімі штрыхамі, але выразна і запамінальна, глыбокі псіхалагізм у паказе перажыванняў героя — характерны асаблівасці прозы гарэцкага.