Мой любимый герой у аповесци в, быкау жураулины крык

мой любімы герой у апавяданні васіля быкава “жураўліны крык” – барыс фішар.

фішар не ваенны чалавек, ён вучоны, мастацтвазнаўца. вайсковая справа для яго - ненатуральнае і няёмкае становішча. з маленства ён марыў стаць мастаком і ўвесь сэнс ягонага жыцця быў у мастацтве, у кнігах. у першы дзень абароны адступлення, калі фішар апынуўся ў групе старшыні карпенкі, ён быццам не атаясамлівае сябе з вайной, працягвае чытаць кніжку пра скульптуры мікеланджэла.

седзячы ў акопе, ён разважае пра сябе, пра вайну, пра тое, што ягоная справа  - вывучаць мастацтва, чытаць, а не падпарадкоўвацца незразумеламу распарадку. фішар ніколі не цікавіўся палітыкай, паўсядзённыя турботы, цяжкая рэчаіснасць таксама для яго быццам не існавалі.

ён падаецца чужынцам у гэтай групе байцоў, пакінутых на справу лёсу абараняць адыход нашых войскаў. але не гледзячы на свой склад мыслення і характару, фішар пакажа сябе ў баі сапраўдным воінам, абаронцай. ён будзе слухацца камандзіра карпенку, бездакорна выконваць загады. возьме кулямёт і няспрытна, але смела будзе страляць па ворагах.

у канцы аповесці барыс фішар абараняецца і забівае адзінага ў сваім жыцці ворага. хутка падыдуць немцы і расстраляюць маладога вучонага ва ўпор. 

Действие произведения происходит в бывшей западной Беларуси, которая в 1921 году была отдана под власть Польши. В начале повести Данику было всего семь лет. Он по-детски смотрит на мир и живет своими детскими радостями и расстройствами. Обидно, а иногда горько и больно, когда тебя дразнят, особенно нищим. Иной раз можно потерпеть, но чаще всего нужно не давать себя в обиду, отбиваться, а иногда убегать плача и звать на мать. Данику очень хочется в школу. Она манит мальчика новым незнакомым миром, в котором живут старшие ученики, а еще очень хочется обуть новые блестящие сапожки (первые в жизни!), что мама купила к школе. В конце повести Данику двенадцать лет и среди одноклассников выделяется особыми к науке. Он не может мириться с тем, что в школе дети учатся на чужом языке, что его богатые одноклассники насмехаются над бедности. Большое влияние на Даника оказали условия жизни, а также взрослые. Ему посчастливилось встретиться с прекрасными учителями: деревенским человеком Николаем Кужалевічам и польской учительницей пани Мар'яй. Николай Кужалевіч открыл Данику силу единства, братства рабочих, говорил про национальное достоинство белорусов. Пани Марья пробудила любовь и уважение к польскому народу, показала Данику рабочую Польшу, богатство ее литературы и языка время — и уже сам Малец сплачивал вокруг себя одноклассников, детей бедноты, чтобы все держались друг друга. Но жизнь сутыкала героя и с другими учителями, таких, как Цаба, Рузя, Дулемба. Мальчик не мог назвать их своими учителями, потому что те ненавидели учеников, оскорбляли их, и особенно презрительно относились к детям белорусов. И главный герой повести сам стал учить своих ровесников читать на родном языке. Парень много думал, анализировал увиденное и услышанное, искал ответы на вопросы, которые ставила перед ним жизнь. Поэтому в конце повести Даник — не просто мальчик, а сын своего народа и своего родного языка.

лучший ответ плез :)

Явельмі люблю зімовыя вакацыі. хоць яны і значна карацей, чым летнія, затое заўсёды праходзяць весела і ярка. усё таму, што на зімовыя вакацыі мае любімыя святы - новы год і каляды. усе два тыдні адпачынку ад заняткаў пануе святочная атмасфера. звычайна я праводжу зімовыя вакацыі дома, таму што на святы да нас прыязджаюць бабуля і дзядуля ці іншыя сваякі. мы ўсе разам рыхтуемся да святкавання - ўпрыгожваем дом і рыхтуем смачныя стравы. а потым усёй сям'ёй сустракаем новы год, звычайна не спім усю ноч. зімовыя канікулы магчымасць адпачыць ад вучобы, пагутарыць з блізкімі і прысвяціць час каханым заняткам. узімку, калі на вуліцы марозна, я люблю пасядзець з кнігай у вокны і паслухаць музыку. а калі выпадае снег, то я іду гуляць на вуліцу. усе вакол белае, здаецца, што ты трапіў зусім у іншае вымярэнне. так прыгожа вакол! можна пакатацца на катку або слететь на санках з горкі, ці нават пагуляць у снежкі і зрабіць снежную бабу. гэта заўсёды весела для ўсіх - і дзяцей, і дарослых. зімовыя канікулы - цудоўная пара. шкада, што яны хутка сканчаюцца, і мы зноў павінны вяртацца ў школу. але яркія ўражанні ад добра праведзенага часу застаюцца з намі надоўга і палягчаюць няпростыя навучальныя будні.