Сочинение "молодежь и современное общество"

современной молодежи трудно в современное время - не те понятия, не то воспитание, не хватка времени родителей на воспитание своих детейю все в основном добиваются с денег и связей, хотя у большинства среднего "класса" и "менее", на то, чтобы что-то добиться, это имеются мозги и рвение, упортство. общество полностью поменяло свои приоритеты и стало резко "опускаться" - стали приоритетами мат, спиртное, сигареты, наркотики, развратное поведение. 

но при всем при этом, у нас много и хорошей молодежи - количество, хорошей, которая еще стремится к созданию своего дела, своей семьи, будущего своей родины, но, к сожалению, таких не показывают в сми и интернете.

ну это сочинение не наверное, но на какую мысть может натолкнет) 

Было гэта даўным-даўно, калі галоўны яцвяжскі бог вырашыў паглядзець, як людзі жывуць і чым займаюцца. спусціўся ён з нябёс і пайшоў ад вёскі да вёскі ў абліччы старца-жабрака.пасля доўгіх гадоў вандравання, прыйшоў у адно паселішча, якое знаходзілася ў пушчы. яго жыхары, калі ўбачылі жабрака, пахаваліся і зачынілі свае хаты, каб не прыйшлося карміць і даваць прытулак чужому чалавеку.  вялікі гнеў ахапіў бога, і вырашыў ён сурова пакараць скупых і негасцінных жыхароў паселішча. і пераўтварыў ён тое месца, дзе жылі гэтыя людзі, у істае возера, якое захавалася да нашых дзён.  і пайшоў бог далей. праз некалькі вёрст, на высокім узгорку, убачыў ён старэнькую хатку, дзе жылі ізяслаў і багуміла. гэта былі набожныя, добрыя, сціплыя людзі. яны ветліва запрасілі незнаёмца ў хату і пачаставалі ад усяго сэрца той стравай, якую мелі.узрадаваўся бог і вырашыў аддзякаваць людзям. раніцай, калі яны прачнуліся,   не паверылі ўласным вачам. іх маленькая хатка пераўтварылася ў вялікі прыгожы палац. на стале стаялі розныя стравы на залатых талерках, а на гаспадарах была дарагая вопратка.голас бога: «вялікі дзякуй вам, ізяслаў і багуміла, за начлег, і ў знак маёй удзячнасці, я хачу падарыць вам гэты палац. жывіце доўга і шчасліва».вакол палаца сталі сяліцца людзі, якія прыязджалі з далёкіх краін. усе лічылі гэта месца благім. бог знік, а на гэтым месцы застаўся толькі камень з адбіткам яго рукі.з таго часу, хто да гэтага каменя дакранецца, той будзе жыць доўга ў шчасці і міры.а назва гэтага паселішча — свіслач.

Розныя людзі любяць розныя сезоны. хтосьці аддае перавагу лету з яго яркім сонцам, пляжамі, цёплай вадой і зелянінай. камусьці мілей за ўсё зіма з яе снегам, маразамі і святамі. камусьці больш падабаецца вясна, калі ўсё навокал прачынаецца,адраджаецца і квітнее. мне ж па душы восень. ужо сышла летняя спякота, але яшчэ няма траскучых зімовых маразоў. па начах, бывае, падмарожвае, але ў цэлым трымаецца камфортнае надвор'е. часта ідуць дажджы. я люблю шпацыраваць пад нямоцным дажджом, лавіць тварам кроплі і думаць пра вечнае. увосень даспявае апошні ўраджай. можна да наступнага года забыцца пра працу на гародзе: пасадкі, праполкі і гэтак далей. гэта таксама не можа не радаваць. зноў жа, восень - пара грыбоў. на ўзлесках і пералесках, у ельніках і бярэзніках пачынаюць расці дары лесу: баравікі, чырвонагаловікі, падбярозавікі, рыжыкі, лісічкі. я з задавальненнем хаджу з бацькамі па грыбы. восенню таксама даспявае мая любімая ягада - журавіны. я вельмі люблю піць журавінавы морс. ён выдатна наталяе смагу. але больш за ўсё я люблю восень за тое, што менавіта восенню мы зноў ідзем у школу пасля летніх вакацый. сустрэча з сябрамі пасля доўгай разлукі, вывучэнне новых прадметаў і новых тэм па старых - што можа быць лепшым? увогуле, пра густы не спрачаюцца. але асабіста мне з усіх сезонаў больш за ўсё падабаецца восень. вельмі шкада, што хутка яна скончыцца.