Вызнач род и склон прыметникау, абазнач канчатки, замяниушы их, як патрабуе : пад вяликай сасной мурашовы дом. уцёплы летние дзень рупливыя мурашки праходзиць доугую дарогу. у сонечнае надвор'е мурашки працуюць з разницы да цямна

1. сказ з раскрытымі дужкамі і знакамі прыпынку.

віхор наляцеў на ліпку. дрэва густа зашумела. на зямлю пасыпалася насенне. вецер падхапіў адно зярнятка і панёс над зямлёю. потым віхор сціх. зярнятка апусцілася на зямлю. яно схавалася ў шчылінцы, заснула да вясны.

2. дзейнік і выказнік у кожным сказе (па нумары). вецер - дзейнік; наляцеў - выказнік. дрэва - дзейнік; зашумела - выказнік. насенне - дзейнік; пасыпалася - выказнік. вецер - дзейнік; падхапіў - выказнік. віхор - дзейнік; сціх - выказнік. зярнятка - дзейнік; апусцілася - выказнік. яно - дзейнік; схавалася, заснула - выказнік. 3. склоны назоўнікаў у дужках.

памятка

назоўны склон (хто? што? )

родны склон (каго? чаго? адкуль? дзе? куды? )

давальны склон (каму? чаму? куды? )

вінавальны склон (каго? што? куды? калі? )

творны склон (кім? чым? дзе? калі? )

месны склон (аб кім? аб чым? дзе? )

наляцеў [на што? куды? ] на ліпку- вінавальны склон

пасыпалася [на што? куды? ] на зямлю- вінавальны склон

панёс [над чым? дзе? ] над зямлёю- творны склон

апусцілася [на што? куды? ] на зямлю - вінавальны склон

схавалася [у чым? дзе? ] ў шчылінцы - творны склон

заснула [да чаго? ] да вясны - родны склон

аднойчы я ішла дадому са школы і зайшла па дарозе ў краму. у мяне было з сабой зусім няшмат кішэнных грошай. я збіралася купіць за іх якіх-небудзь прысмакаў. каля паліц з хлебам старэнькая бабуля папрасіла мяне дастаць  ёй паўбохана чорнага хлеба. пасля гэтага я яшчэ трохі пахадзіла па гандлёвай зале, выбрала, што хацела, і падышла да касы.

так атрымалася, што ў чарзе я стала менавіта за той самай бабуляй. у яе ў карзіне  быў няхітры набор: літр кефіру і той самы хлеб. надышла яе чарга. касір прабіла бабуліны пакупкі. і тут высветлілася, што ў бабулі не хапае грошай. яна ледзь не заплакала, бо яна лічыла па ўчарашніх цэнах і ёй хапала. але касір была  няўмольнай. так, у краме была пераацэнка, але сёння плаціць ужо трэба па новых цэнах. мне стала да слёз шкада бабулю. я паклала на паліцу свае прысмакі, дастала з кішэні свае грошы і працягнула ёй. бабуля здзівілася, збянтэжылася  і не хацела іх браць. але я ўгаварыла яе, яна расплацілася, і мы выйшлі з крамы.

паколькі я нічога не купіла, бабуля прапанавала мне зайсці да яе выпіць гарбаты. праўда, адразу ж збянтэжылася, што ў яе няма да гарбаты нічога, акрамя чорнага хлеба. я ветліва адмовілася, каб не ставіць яе ў няёмкае становішча, і адправілася дадому.

ужо падыходзячы да свайго дому, я выпадкова заўважыла на абочыне нейкую паперку. з цікаўнасці я падышла бліжэй і ўбачыла, што гэта грошы, прычым амаль тая ж сума, якую я толькі што аддала бабулі.

цяпер я дакладна : дабро заўсёды вяртаецца.