Сэнс назвы драмы я.купалы "раскіданае гняздо"

драма янкі купалы “раскіданае гняздо” распавядае гісторыю адной беларускай сям’і, у якой адабралі зямлю. спачатку бацька, а потым сын судзяцца з панам, змагаюцца за свой кавалачак.

такіх гісторыяў было шмат на беларускіх землях. сваім творам янка купала адлюстраваў роспач цэлага народу, які шукае праўды і справядлівасці, і не знаходзіць. адсюль і назва твору – “раскіданае гняздо”. гняздо тут – гэта не толькі сям’я і дом зяблікаў. дарэчы, прозвішча зяблікі – таксама сімвалічнае ў творы. быццам яны птушкі, гняздо якіх разбурылі, растапталі жорстка і бесчалавечна. але, праз гэтую асабістую гісторыю раскіданым гняздом янка купала называе ўсю беларусь, абагульняе лёсы цэлага народу.

у творах янкі купалы нацыянальнае адраджэнне заўсёды займае цэнтральную пазіцыю. ён шчыра перажывае за лёс беларусаў, якім выпадае адно выпрабаванне за другім на шляху да простага чалавечага шчасця – працаваць на сваёй зямлі і жыць спакойна. менавіта шчасце і з’яўляецца галоўнай філасофскай праблемай твора “раскіданае гняздо”. кожны з герояў драмы марыць пра шчасце, але кожны бачыць яго па-свойму. у выніку мы бачым канфлікт, знешні і ўнутраны, паміж героямі і паміж рэчаіснасцю, якая руйнуе, топча надзеі і “раскідвае” ушчэнт птушынае гняздо. 

Мама - мой самы лепшы сябар! Яна заўсёды цікавіцца, якое ў мяне настрой. А я заўсёды пра яе турбуюся. Калі мама кудысьці сыходзіць, я прашу, каб яна брала мяне з сабой. Бо мама - жанчына, і ня моцная, а я добра дзяруся і змагу яе абараніць. Яшчэ клапачуся аб тым, каб мама была прыгожая і прыбраная. Я кажу ёй: «Ты так добра апранутая! »Яна ў мяне заўсёды выдатна выглядае. Мая мама усмешлівая, добрая, працавітая, вясёлая. Я люблю разам з ёй гуляць у шахматы, у гульню «Робаты», пісаць у пропісы, шыць, мыць посуд, печ бліны. Мама любіць мяне, а я кахаю яе. Мама, дзякуй, што ў мяне на кватэры ёсць свае рэчы: цацкі, кнігі, кампутар. Я б хацеў, каб у мяне было яшчэ больш цацак. І каб табе лягчэй было з маім маленькім братам Паляндвіца. Дарагая матуля, хачу, каб ты доўга жыла. Я цябе люблю і табой шаную. Ты мне патрэбна. Ты можаш каго-небудзь нарадзіць. А чым больш дзяцей, тым весялей, а то таты доўга няма з працы. Мама, калі я стану дарослым, буду заўсёды цябе абараняць, таму што ты - мая мама. Я цябе ніколі не выганю з дома і ніколі не кіну.

З  вечара  было ядрана. дзьмуў вецер.  захад, дзе    садзілася сонца, палаў агнём.  раніцай ветру не было.  дахі будынкаў, лісце на дрэвах, трава, пабялелi ад iнею-шэранi.  дрэвы стаялi цiхмяныя ,нiбы напружаныя. з цiхiм шоргатам падалi пасiвелыя за ноч лiсты.  іду лесам.  луг за вёскай бялюткi, кожная сцяблiнка нiбы выраблена з танюсенькага алюмiнiевага дроту.  спяшалiся дзецi у школу, iшлi лугам з-за рэчкi ,з другой вёскi.  пастаялi уражаныя, во дзiвак дзядзька: зiма пачалася а ён- у