Характеристика героев журавлиный крик ! ​

Прыйшла восень.з кожным днём становіцца халадней. сонца свеціць, але не грэе. за дзень зямля не паспявае награвацца. дні становяцца карацей, а ночы даўжэй. рана цямнее. лісце на дрэвах жоўкнуць і ападае. уся зямля ўсыпаная якое апала лісцем. радзеюць верхавіны дрэў. не чуваць спеваў птушак. высахла трава. звялі кветкі. неба часта пакрываецца цёмнымі хмарамі. ідуць халодныя касыя дажджы. дзьме рэзкі, пранізлівы вецер. сабраны ўраджай у садах і гародах. на палях пуста. толькі дзе-нідзе зелянеюць ўсходы озимины. усё нагадвае аб тым, што прыйшла восень.

Яго пагрузілі ў крытую брызентам машыну вечарам, перад захадам сонца. У намордніку. Грузілі ваенныя - узялі ўчацвярых адумыслую мядзведжую клетку, абабітую металічнымі лістамі, у якой ён сядзеў, паднялі па легарах у кузаў, працягнулі па падложцы і паставілі ля самай кабіны. Двое ваенных селі ў кузаве на адмысловых, прывінчаных да падлогі сядзеннях, двое палезлі ў кабіну, да шафёра.

Разам з ім, Арчыбалам, пагрузілі ў кузаў кавуны ў мяшку - ён добра чуў нюхам, - бліскучыя на святле бутэлькі ў скрынцы, з якой пахла гарэлкай, - пах гарэлкі ён вельмі любіў; салдаты доўга бразгалі цынкавымі вёдрамі і бляшанкамі, і цяпер, калі ён, Арчыбал, астаўся адзін у клетцы, сярод паху тырсы - пілавіння з пяском - з манежа, якой ён прапах сам, бензіну, каўбасы, батонаў, рафінаду, пячэння, яблык, шакаладных цукерак; лавіў носам пах мёду - густы, здавалася, не той са слоікаў, які яму давалі ў цырку, а з лесу, што ў асінавых дуплах, якім пахла некалі маці, і ад гэтага ў яго пяршыла ў горле, круцілася галава і хацелася хутчэй на волю, якую ён нанава пачуў сваім мядзведжым нутром толькі цяпер, калі бразнулі дзверцы ў машыне і загудзеў матор. У душы ў яго як усё роўна што азвалася - далёкае і вабнае.