Сбиологией. какие основные направления развития растений и животных можно отметить за всю их существования? заранее !

1)Водоросли относятся к низшим растениям,потому что они не имеют тканей и органов, у них нет разделения тела на корни,стебель и листья,а есть единое вегетативное тело - слоевище или таллом.

2)Споровые растения размножаются спорами,котороые созревают в спорангии. ... Семена размножаются растения относящ. к покрытосеменным или цветковым,которые соответственно имеют цветок.

3)В споре нет запаса питательных веществ и зародыша, а в семени есть и то, и другое. ... семя покрыто семенной кожурой, а спора всего-навсего оболочкой. Таким образом будущее поколение растений в семени защищено лучше, поэтому семенные растения преобладают над споровыми по видовому разнообразию

8)Развитие, процесс постепенного непрерывного количественного изменения кого-чего-н., подготавливающий качественные изменения.

4)Потому, что латинский язык во время формирования биологии широко использовался, и чтобы не возникало различной путаници в переводе названия растения с одного языка на другой, их именуют на латынь.

5)Pinóphyta или Coníferae) — один из 13—14 отделов царства растений, к которому относятся сосудистые растения, семена которых развиваются в шишках. ... Ель и сосну относят к хвойным растениям потому, что они имеют видоизменённые листья - иголки (хвоя).

6)Питаясь пищей растительного и животного происхождения, они используют энергию, запасённую в органических соединениях, и строят из полученных веществ собственные белки, липиды, углеводы и другие биополимеры. К гетеротрофам относятся животные, грибы и многие бактерии.

9)Основное значение состоит в том, что половое размножение увеличивает разнообразие вида (в то время как при бесполом делении дочерние организмы - точные копии материнского). 2. Жизнь в прививке исходит из одного компонента.

10)Какова роль человека в эволюции растительного мира? человек очень ускорил процесс эволюции путем селекции, генной модификации, а также путем перенесения Семен растений с разных континентов ( картофель. помидоры с америки и т. д.) , также путем сельского хозяйства.

Вирус[2] (лат. vīrus - «у») – тірі организмдердің ішіндегі жасушасыз тіршілік иесі. Олар рибонуклеин қышқылынан немесе дезоксирибонуклеин қышқылынан құралған нуклеопротеидтерден, сондай-ақ ферментті нәруызбен қапталған қабықшадан – кабсидтерден тұрады. Бұл қабықша вирустың құрамындағы нуклеин қышқылдарын сыртқы ортаның қолайсыз жағдайларынан корғайды. Кейбір вирустардың құрамында нуклеин қышқылдарынан басқа көмірсулар, май текті заттар, биотин (Н витамині) және мыс молекулалары кездеседі. Вирустар тек тірі жасушада өніп-өсіп көбеюге бейімделген. Электрондық микроскоппен 300 мың есе үлкейтіп қарағанда, оның пішіні таяқша тәрізді, жіп тәрізді немесе іші қуыс цилиндр пішінді болатыны дәлелденді. Вирустар тірі организмдердің барлығын уландырады. Қазіргі кезде вирустардың жылы қанды омыртқалыларды уландыратын 500-дей, ал өсімдіктерді уландыратын 300-ден астам түрі белгілі болып отыр.

Объяснение:

Вирустардың құрылысы мен іс-әрекетін темекі теңбілі ауруын мысалға алып қарастырайық. Темекі теңбілі вирусы темекі жапырағындағы хлоропластарды зақымдайды. Осының салдарынан жапырақ тақтасы бүрісіп, шиыршықтанады. Сонымен қатар тостағанша, күлте жапырақшалары да өзгереді. Темекі теңбілі вирусымен зақымдалған жапырақ 9-11 күннен кейін сарғая бастайды.

У. Стенлидің дәлелдеуі бойынша, темекі жапырағында вирус бөлшектері алты қырлы кристалл пішінді шоғыр түзеді.

Бактерияларды зақымдап, ерітіп (лизис) жіберетін вирустарды бактериофагтар деп атайды. Бұларды алғаш рет 1915 жылы Ф. Туорт сипаттап жазды. Кейбір бактериофагтың пішіні итшабаққа ұқсайды. Олардың денесі – басы, құйрығы және іші қуыс тармақталған базальді түтікшелерден тұрады. Вирусты сыртынан нәруыз қабаты қаптайды, ішінде ДНҚ немесе РНҚ болады. Басының мөлшері 40 нм, ал «құйрығының» ұзындығы 20-22 нм-ге тең. «Құйрығының» ұшы – нәруыз молекуласынан тұратын қуыс түтік.

Бактериофагтарды алғаш рет 1915 жылы ағылшын вирусологі және бактериологі Ф. Туорт сипаттап жазғандығы белгілі. Бірақ бұл тіршілік иесі ерте кезден зерттеле бастаған болатын. Мысалы, топалаңды қоздыратын бактерияларды ерітіп жіберетін бактериофагтарды 1898 жылы орыс микробиологі Н. Ф. Гамалея алғаш рет анықтаған. Іш сүзегі бактериясын ерітіп жіберетін бактериофагтарды 1917 жылы канадалық бактериолог Д’Эрелль (Ф. д’Эрелль) байқаған.