Популяцияның қисық сызығы дегеніміз не?​

Популяция (лат. populus — халық, тұрғын халық) — белгілі бір кеңістікте генетикалық жүйе түзетін, бір түрге жататын және көбею арқылы өзін-өзі жаңғыртып отыратын ағзалар тобы.

Батыс Еуропадағы еуразиялық сілеусіндер популяциясына жойылу қауіпі төніп тұр

Осы топтың популяция болып есептелуі үшін: тарихи қалыптасқан ареалы және үздіксіз өзгеріп тұратын сыртқы орта жағдайында өзінің саны мен құрылымын сақтауға қабілетті болуы; сол түрдің өзге топтарынан қандай да бір табиғи кедергілермен ажыратылып тұруы; бір немесе бірнеше экожүйенің құрамына кіріп, олардағы зат алмасу, энергия тасымалдау процестеріне қатысуы тиіс. Әр популяция өзіне ғана тән статиктикалық сипаттамалары (саны, тығыздығы, ареалы, орналасуы, жас ерекшелігі, жыныстық құрамы) және динамикалық сипаттамалары (саны мен тығыздығының уақытқа қатысты өзгеруі) бойынша ерекшеленеді. Популяцияның статиктикалық сипаттамалары популяцияның белгілі бір сәттегі күйін көрсетіп, өлшеу, санау арқылы қысқа мерзімде анықталады. Популяцияның динамикалық сипатамаларын анықтау ұзақ мерзімді (бір ұрпақ жаңаратындай) қажет етеді. Популяция санының динамикасы белгілі бір уақыт аралығындағы тірі ағзалардың өмірге келуі мен өлімі көрсеткіштерінің ара салмағы бойынша анықталады. Сондай-ақ, популяция санының өзгеруіне иммиграция және эмиграция процестері де әсер етеді. Популяция саны өсуінің біртіндеп тежелуі логистикалық теңдеу арқылы өрнектеледі. Әдетте, жануарлар мен өсімдіктер популяциясының саны біршама тұрақты болғанымен, олар әлсін-әлсін күрт өзгеріп отырады (мысалы, тоқалтіс тышқандар, леммингтер, т.б.). Кейбір жануарлардың (шегіртке,бөкендер, т.б.) санының немесе тығыздығының қауырт өсуі олардың қоныс аударуына әкеледі. Жануарлар популяцияларының саны мен тығыздығы күрделі мінез-құлықтық (аумағын белгілеу, қору, көші-қон), физиологиялық механизмдер арқылы (гормондар қызметі, стресс) және популяцияның генетикалық құрылымының өзгеруі арқылы реттеліп отырады. [1]

1.       Листорасположение, при котором листья развиваются по три и более в узле.2.       Стебель, с расположенными на нем почками и листьями.3.       Листорасположение, при котором листья растут по два в узле – один лист напротив другого.4.       Почка, развивающаяся в пазухе листа.5.       Почка, развивающаяся на вершине побега.6.       Листорасположение, при котором листья на стебле располагаются друг над другом по одному. То же что и спиральное листорасположение.7.       Почка, содержащая в себе зачаточное соцветие.8.       Отрезок стебля между его узлами.

Дождевые черви являются сапрофагами и на основании особенностей их питания они могут быть подразделены на две группы: детритофаги игеофаги. 
-Детритофаги кормятся на поверхности или близ поверхности почвы. Они питаются в обогащенном органикой почвенном горизонте, поедая в основном остатки растений и отмершие корни или экскременты млекопитающих. Таких червей называют создателями гумуса, они включают в себя две формы: эпигеики и анецики.
-Черви-геофаги, обитают и питаются глубоко под поверхностью земли, поглощая большие количества почвы, богатой органикой. Их обычно называют потребителями гумуса, и они представляют собой дождевых червей эндогеиков.