Чем отличается гаметофит сфагнума , от гаметофита кукушкиного льна?

имеет высокие стебельки, обычно возвышающиеся на 5—10 см, но иногда достигающие 30 см и более. как и другие представители рода, имеет примитивный аналог проводящей системы, позволяющий воде и питательным веществам перемещаться по стебельку: некоторые клетки стебельков удлинены, лишены содержимого и соединены порами подобно в ксилеме высших растений — они проводят воду. есть и клетки, напоминающие флоэмные, — они проводят питательные вещества[1]: 267. кукушкин лён размножается побегами, спорами и гаметами (половыми клетками). из спор вырастают короткоживущие побеги, состоящие из ножки и коробочки (спорангия). гаметофит — многолетний зелёный побег с листоподобными выростами и корнеподобными выростами

Объяснение:

Биоценоз (био... және гр. koіns — жалпы) — тіршілік жағдайлары азды-көпті біркелкі орта өңірін мекендейтін жануарлардың, өсімдіктер мен микроорганизмдердің жиынтығы[1]; Құрлықтың немесе судың белгілі бір бөлігін мекендейтін, сондай-ақ, өзара және тіршілік ортасының табиғат жағдайына бейімделген жануарлар, өсімдіктер, саңырауқұлақтар, микроорганизмдер жиынтығы; тірі ағзалар бірлестігі.[2]

Биоценоз терминін неміс гидробиологы К. Мебиус ұсынған (1877). Биоценоз — биогеоценоз құрайтын организмдердің жиынтығы. Олар тіршілік үшін күрес, табиғи сұрыпталу, т.б. эволюция факторларының нәтижесінде қалыптасады. Биоценоз барлық организмдердің белгілі бір жер көлеміндегі биологиялық жиынтығы мен биологиялық өнімділігі және олардың құрылымы арқылы сипатталады. Биоценоздың кеңістік құрылымы бірдей емес түрлердің кеңістікте бір-біріне сәйкес орналасуын (мысалы, орман қабаттары), түрлік құрылымы бүкіл организмдердің түрлік құрамын және олардың құрамындағы жеке түрлердің сан мөлшерін, ал, қоректік құрылымы қоректік тізбектердің ерекшеліктерін білдіреді.[3] Табиғаттағы зат алмасу процесіне байланысты Биоценоздағы организмдерді 3 топқа бөледі:

продуценттер (өндірушілер);

консументтер (тұтынушылар);

редуценттер (ыдыратушылар).

Табиғи байлықты тиімді, ұқыпты пайдалану үшін Биоценозды жан-жақты зерттеудің маңызы зор.[4][5]

Дереккөздер

Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Қ 17 Геология/Жалпы редакциясын басқарған — түсіндірме сөздіктер топтамасын шығару жөніндегі ғылыми-баспа бағдарламасының ғылыми жетекшісі, педагогика ғылымдарының докторы, профессор, Қазақстан Республикасы Мемлекеттік сыйлығының лауреаты А.Қ.Құсайышов — Алматы: "Мектеп" ба ЖАҚ , 2003. — 248 бет. ӀSВN 5-7667-8188-1 ӀSВN 9965-16-512-2

Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Биология / Жалпы редакциясын басқарған э.ғ.д., профессор Е. Арын - Павлодар: «ЭКО» ҒӨФ. 2007. - 1028 б. ISBN 9965-08-286-3

Биология: Жалпы білім беретін мектептің 9-сыныбына арналған оқулық, 2-басылымы, өңделген / М. Гильманов, А. Соловьева, Л. Әбшенова. — Алматы: «Атамұра» ба жыл. ISBN 9965-34-927-4

Қазақ Энциклопедиясы

О.Д.Дайырбеков, Б.Е.Алтынбеков, Б.К.Торғауытов, У.И.Кенесариев, Т.С.Хайдарова Аурудың алдын алу және сақтандыру бойынша орысша-қазақша терминологиялық сөздік. Шымкент. “Ғасыр-Ш”, 2005 жыл. ISBN 9965-752-06-0

Прежде всего, характерные интервалы – это интервалы, то есть сочетания двух звуков в мелодии или гармонии. Интервалы бывают разные: чистые, малые, большие и т.д. Нас в данном случае будут интересовать увеличенные и уменьшённые интервалы, а именно увеличенные секунда и квинта, уменьшённые септима и кварта (их всего четыре, они очень легко запоминаются – ув2, ув5 , ум7, ум4). Характерными эти интервалы называются потому, что они появляются только в гармоническом мажоре или миноре в связи с «характерными» для этих видов мажора и минора повышенными и пониженными ступенями. Что тут имеется в виду? Как известно, в гармоническом мажоре понижена шестая ступень, а в гармоническом миноре – повышена седьмая. Так вот, в любом из четырёх характерных интервалов обязательно один из звуков (нижний или верхний) будет вот этой «характерной» ступенькой (VI низкой, если это мажор, или VII высокой, если мы находимся в миноре). КАК СТРОИТЬ ХАРАКТЕРНЫЕ ИНТЕРВАЛЫ? Теперь перейдём непосредственно к во о том, как строить характерные интервалы в миноре или в мажоре. Это делается очень Сначала нужно представить нужную тональность, написать, если нужно, её ключевые знаки, и вычислить, какой звук здесь «характерный». А дальше можно двигаться двумя путями. Первый путь исходит из следующей аксиомы: все четыре характерных интервала вертятся вокруг «характерной ступеньки». Посмотрите, как это работает. Пример 1. Характерные интервалы в до мажоре и до миноре  Пример 2. Характерные интервалы в фа мажоре и фа миноре Пример 3. Характерные интервалы в ля мажоре и ля миноре

Источник: https://music-education.ru/kak-stroit-harakternye-intervaly/

Объяснение: