Нуклеин қышқылдары (лат. nucleus — ядро) — құрамында фосфоры бар биополемерлер. Табиғатта өте көп тараған. Молекулалары нуклеотидтерден тұрады, бір нуклеоидтік 5'-фосфор арасындағы эфирлік байланысы мен келесі нуклеотидтің углевод қалдығының 3'-гидроксилі арасы эфир байланысымен нуклеин қышқылдары углеводты-фосфатты қаққасын калайды. Нуклеин қышқылдары жоғарғы полимерлі тізбектері ондаған немесе жүздеген нуклеотидтің қалдықтарынан тұрады. Олардың м. с. 105—1010. Нуклеин қышқылдары құрамына кіретін мономерлерінің (дезокси- немесе рибонуклеотидтер) түріне қарай ДНҚ жәңе РНҚ деп бөлінеді.[1]
Нуклеин қышқылдары тірі жасуша ядросының маңызды құрам бөлігі. Нуклеин қышқылдары (НҚ) рибонуклеин қышқылы (РНҚ) және дезоксирибонуклеин қышқылы (ДНҚ) болып екі үлкен түрге бөлінеді. Тірі организмнің құрамына нуклеин қышқылдарының екі түрі де кіреді. Нуклеин қышқылдары жоғары молекулалы гетерополимерлі қосылыстар.[2]
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Глаз не может одновременно одинаково четко видеть предметы, находящиеся на разном расстоянии от глаза. Для четкого видения предмета необходимо, чтобы лучи после преломления фокусировались на сетчатке глаза. При фиксировании глазами дальнего предмета близкий предмет виден нечетко и наоборот. Это зависит от хода световых лучей от предмета и их преломления оптической системой глаза. Когда мы смотрим на далекие предметы, их изображение сфокусировано на сетчатке и они видны четко. Зато изображение близких предметов при этом видно расплывчато, так как лучи от них собираются за сетчаткой.