Определите скорость звука в воде, если колебания с периодом 0, 005 с вызывают звуковую волну длиной 7, 175 м.

ответ к заданию по физике
 

Ситуация начала существенно меняться в xviii в., когда возникла устойчивая тенденция критического отношения к культуре. у истоков этой тенденции стоял французский философ ж.-ж. руссо, который выдвинул идею о моральном превосходстве «естественного человека», не испорченного культурой и цивилизацией. он также провозгласил лозунг о «возврате в природу».по другим мотивам, но еще более критически оценивал западную культуру ф. ницше. свое отношение он объяснял тем, что в современной ему культуре господствуют наука и техника, не оставляющие места для искусства. он заявлял: «чтобы не умереть от науки, у нас остается искусство». в начале xx в. австрийский психолог 3. фрейд находит новые основания для критики культуры. он смотрит на жизнь человека через призму двух основных, по его мнению, инстинктов — сексуального (инстинкт эроса, или продолжения жизни) и разрушительного (инстинкт танатоса, или смерти). культура, согласно концепции фрейда, своими нормами, ограничениями и запретами подавляет сексуальный инстинкт и потому заслуживает критической оценки.в 1960-70-е гг. на западе широкие масштабы приобрело движение контркультуры, объединявшее в своих рядах радикальные слои молодежи и студенчества, опиравшиеся на идеи руссо, ницше, фрейда и его последователей, в особенности на идеи философа г. маркузе. движение выступало против распространяющихся ценностей массовой культуры и массового общества, против фетишизации науки и техники, а также против основных идеалов и ценностей традиционной буржуазной культуры. одной из главных целей движения провозглашалась «сексуальная революция», из которой должна возникнуть «новая чувственность» как основа подлинно свободного человека и общества.резко отрицательное отношение к культуре демонстрируют некоторые тоталитарные идеологии. в качестве примера в этом отношении можно указать на фашизм. широкую известность приобрела фраза одного из героев нацистского писателя поста, который заявлял: «когда я слышу слово «культура», я хватаюсь за свой пистолет». для обоснования подобной позиции обычно используется уже знакомая ссылка на то, что культура якобы подавляет здоровые инстинкты человека.основные функции культурынесмотря на примеры критического отношения к культуре, она играет огромную положительную роль. культура выполняет несколько жизненно важных функций, без которых само существование человека и общества невозможно. главной из них является функция социализации, или человекотворчества, т.е. формирования и воспитания человекакультура — неотъемлемое свойство человекаоднако представления о том, кого следует считать культурным человеком, могут быть разными. сегодня стать универсальной личностью весьма трудно и, видимо, невозможно, поскольку объем знаний слишком необъятен. в то же время возможности быть культурным человеком необычайно возросли. основные характеристики такого человека остаются теми же: знания и компетенции, объем и глубина которых должны быть значительными, и умения, отмеченные высокой квалификацией и мастерством. к этому надо добавить нравственное и эстетическое воспитание, соблюдение общепринятых норм поведения и создание собственного «воображаемого музея», в котором присутствовали бы лучшие произведения всего мирового искусства. сегодня культурный человек должен знать иностранные языки и владеть компьютером

Иқта (араб.: ‎ жерді пайдалану және оған иелік ету) – мұсылмандық құқықтағы тиісті салықтарды мемлекетке төлеу шартымен иен жатқан жерлерді пайдалануға беру тәртібі.

Араб халифатында әскери әрекеттер нәтижесінде қолға түскен жерлер сол шайқасқа қатысқан әскерлердің олжасы болып саналып, оларға белгілі тәртіп бойынша үлестірілетін. Бұл жағдай әскери күштерді әлсіретіп, мемлекеттік қаржы жүйесіне нұқсан тигізетін болған соң, халифа Омар ибн әл-Хаттаб (634 – 644) жаулап алған жерлерді бұрынғы иелерінде қалдырып, олардан алым-салық алуды бұйырған. Жиналған алым-салықтар әскерлердің барлық қажетіне тікелей жұмсалатын. Осы кезеңнен бастап ешқандай иесі жоқ жерлерді дәл иесі бар жерлердей алым-салық төлеу шартымен адамдардың қолдануына беру жүйесі пайда болды. Имам Әбу Жүсіптің (731 – 798) айтуына қарағанда, халифа Омар Ирак жерін бағындырған соң, Сасани әулетінің қарамағында болған және соғыстан кейін иесіз қалған жерлерді адамдарға үлестіріп берген. Иесі иқта жерді мұра етіп қалдыра алмайтын, үшінші тұлғаға иқта етіп бере алмайды. Алым-салықтың мөлшері жердің бағасына, құнарлылығына, суармалылығына, т.б. сәйкес белгіленетін. Иқта мақсаты әскердің жағдайын жақсарту, алынған жерлерді игеру, елді абаттандыру және мемлекеттік құрылымды күшейту болды. Кейінгі ғасырларда халифат құрамына арабтардан басқа халықтардың енуі және олардың, әсіресе, түріктердің әскер ішінде көбеюі нәтижесінде иқта жүйесі де түбегейлі өзгеріске ұшыраған. Аббас әулеті билігі тұсында әскердің басым көпшілігінде және саяси лауазымдарда түріктер үстемдікке ие болды. Иқта етілген жерлерді басқарған әскербасылар осы жерлердің салықтарын жинап қана қоймай, оларға иелік етеді. Селжұқтар Аббас әулеті мемлекетін өзіне бағындырғанға дейін тек халифалар ғана жерлерді иқта етуге құқықты саналатын. Ал, селжұқтар Бағдадты қаратып алған соң, Низам әл-Мүліктің (1018 – 92) тұсында халифа тек рухани саладағы әмірші ретінде қалғандықтан Иқта ету құқығына селжұқ билеушілері мен олар сенім артқан лауазымды адамдар ие болды.

Иқта етілген жерлер үлкен иқталар және шағын иқталар деп екіге бөлінген. Үлкен иқталар, көбінесе, Ирак және Иран жерінде кезігетін. Шағын иқталар жан саны тығыз орналасқан елдерде болатын. Қолда бар тарихи деректерге қарағанда иқта жүйесінің Қарахандар әулеті, Хорезм, Селжұқ, Илхан, Ғазна және Осман әулеті мемлекеттерінде жергілікті жағдайларға қарай түрлі тәсілдермен жүзеге асырылғандығын көрсетеді. Осман империясында (1299 – 1922) 1839 жылғы Танзимат жарлығына дейін жүргізілген иқта жүйесі тимар деп аталған және әскердің негізгі бөлігін құрайтын сипаїилардың ұйымдастырылуында қолданылған.[1]

Иқта — б. з. 10 ғасырының ортасы мен 12 ғ. басында Жетісу аумағьгнда салтанат құрған Қарахандар мемлекетіндегі алым-салық жүйесі. Бұрын мемлекет қазынасына түсіп отырған төлем түрлерін хандар өздерінің туысқандары мен жақын адамдарының исленуінс рұқсат етті. Мұндай табыс көзін иеленушілерді "мұқта" немесе "иқтадар" деп атады. Орта ғасырлық деректемелерге қарағанда, жергілікті тұрғындардың Иқта салығын алудың тиянақталған тәртібі мен мөлшер-мөні болған.

Объяснение:

абсолютно дұрыс.