Автомобиль должен за 7 часов проехать расстояние 630 км. Первые 2 ч он ехал со скоростью 70 км/ч, а следующие 3 ч увеличил скорость на 20 км/ч. С какой скоростью

За первые два часа автомобиль проехал расстояние: 70-2 = 140 (км).
Скорость на втором участке пути: 70 + 20 = 90 (км/ч).
Длина второго участка пути: 90   3 = 270 (км). Всего автомобиль проехал: 140 + 270 = 410 (км). Время пройденного пути: 2 + 3 = 5 (ч). Время на оставшийся путь: 7-5 = 2 (ч). Оставшийся путь: 630 - 410 = 220 (км).
Вычислим скорость на оставшийся путь: 220 : 2 = = 110 (км/ч).
Ответ: 110 км/ч - скорость, с которой должен ехать автомобиль.

ответ:

1. der student sprach 5 sprachen. 2. zum frühstück aß ich quark und marmelade.

3. markus fuhr jeden tag mit dem fahrrad.

4. das kind schlief schon im bett,

5. meine freundin half mir immer.

6. otto sah den film "titanik"

7. last ihr auch gern bücher?

8. wir liefen um die wette

9. die frau wusch ihr gesicht.

10. das mädchen fand sein handy nicht

объяснение:

1. студент говорил на 5 языках. 2. на завтрак я съел творог и варенье.

3. маркус ездил на велосипеде каждый день.

4. ребенок уже спал в постели,

5. моя девушка всегда мне .

6. отто посмотрел фильм «титаник».

7. ты тоже любишь читать книги? 8. мы побежали за ставкой.

9. женщина умылась.

10. девушка не нашла свой мобильный телефон.

Объяснение:

Әке мен баланың арақатынасы мәңгілік мәселе. Мұхтар Омарханұлы Әуезов «Абай жолы» романында қос дара тұлға – Құнанбай мен Абайдың қарым-қатынасын шырқау биікке, шын мәнінде әлемдік деңгейге көтерді. Әке мен баланың арасындағы диалог әйгілі романды оқығандарға жақсы таныс болуы керек. Құнанбай ұлына не деп мін тақты? Әке сөзіне Абай қандай жауап қатты? Оқып көрейік!Ең әуелі, арзан мен қымбаттың парқын айырмайсың. Өзіңдегі барыңды арзан ұстайсың. Бұлдай білмейсің. Көп күлкіге, болымсыз ермекке асылыңды шашасың. Жайдақсың! Жайдақ суды ит те, құс та жалайды.

Екінші, дос пен қасты сараптамайсың. Досқа досша, қасқа қасша қырың жоқ. Жұрт бастайтын адам ондай болмайды. Басына ел үйрілмейді.

Үшінші, орысшылсың. Солай қарай ден қойып барасың. Дін, мұсылман жат санайтынын ескермейсің! – деді. 

– Осы үш айтқаныңыздың үшеуіне де дау айтам, әке. Өзімдікі дұрыс деп айтам.

Ең әуелі, жайдақ суға теңгердіңіз. Қолында құралы бар жалғыз-жарымға ғана пайдасы тиетін шыңыраудағы су болғанша, құралды, құралсыз, кәрі, жасқа түгел пайдасы тиетін жайдақ су болғанды артық санаймын.

Екінші, ел алатын тәсілді айттыңыз. Ел билейтіндердің мінезін айттыңыз. Менің білуімше, ел бір заманда қой сияқты болған. Бір қора қойды жалғыз қойшы «ай» десе өргізіп, «шайт» десе жусататын болған. Бертін келе, ел түйе сияқты болды. Алдына тас лақтырып «шөк» десең, аңырап барып қана бұрылады. Ал, қазіргі ел бұрынғы көрбалалықтан, нашар, момындықтан сейіліп, көзін ашып келеді. Ендігі ел жылқы сияқты болды. Аяз бен боранда, жауын-шашында топ не көрсе, соны көруге шыдаған, жанын аямаған, қар төсеніп, мұз жастанған, етегін төсек, жеңін жастық қылған бақташы ғана баға алады... Жанашыры бар, жақсылық пайдасы бар ғана кісі бағады...

Үшінші, орысты айттыңыз. Халық үшін де, өзім үшін де дүниенің ең асылы – білім-өнер. Сол өнер орыста. Мен барлық тірліктен ала алмаған асылды содан алатын болсам, ондай жер жатым бола ма? Жатырқап, қашықтауым надандық болса болар, бірақ қасиет болмас...– деді