Долг в сумме 100 млн. руб. выдан на 5 лет под 20% годовых. Для его погашения создан погасительный фонд. На инвестируемые в нем средства начисляются проценты по ставке 22%. Пусть фонд формируется 5 лет, взносы

решение
D = 100, N = 5, g = 20%, i = 22%. Находим s5;22 = 7,7395826 и, следовательно,
Y = 100 х 0,2 +100/7,7395826  = 20 + 12,92059 = 32,92059 млн. руб.
Пусть условия контракта предусматривают присоединение процентов к основной сумме долга, тогда согласно формуле
Y =100*1,2^5/7,7395826 = 32,15056 млн. руб.

Пусть средства в фонд вносятся только последние четыре года, остальные условия сохраняются. Тогда
R = 100/5,52425 = 18,10201 млн. руб.
План формирования такого фонда (в тыс. руб.) представлен в табл. .
 
Год    Проценты    Взносы    Расходы по займу    Накопления (на конец срока)[6]
1    20000    -    10000    -
2    20000    18 102    38 102    32871
3    20000    18 102    38 102    26943
4    20000    18 102    38 102    22084
5    20000    18 102    38 102    18 102
                    100 000

Феодализм - XVIII ғасырда Ұлы француз төңкерісі кезінде "Ескі тәртіп" (шексіз монархия, дворяндар үстемдігін) білдіретін ұғым; марксизмде - капитализмнің алдындағы әлеуметтік экономикалық формация. Қазіргі тарих шымында феодализм Батыс және Орталық Еуропада орта ғасыр дәуірінде өмір сүрген әлеуметтік жүйе ретінде қарастырылады, алайда, феодализм әр дәуірде әртүрлі елдерде кездесті. Феодализм негізіне - вассал (бағынышты) мен сеньор, азамат мен зереннің, шаруа мен ірі жер иеленушінің ара қатынастары жатады. Феодализмге құқықпен бекітілген сословиелік, заңдық теңсіздік, рыцарлық әскери ұйым тән. Феодализмнің идеологиялық және өнегелік негізі ортағасырлық мәдениеттің мазмұнын анықтаған христиандық болды. Феодализмнің қалыптасуы V-IX ғасырлар. Рим империясын варварлар жаулап алғанынан кейін жүрді. Феодализмнің гүлденген дәуірінде (ХII-ХӀӀӀ ғасырлар) қалалар және қалалық тұрғындар экономикалық және саяси нығая түседі, сословиелік, өкілеттік жиналыстар құрылады (ағылшын парламенті, француз Бас штаттары және т.б.), сословиелік монархияның ақсүйектердің ғана емес, сословиелердің мүдделерімен де санасуына тура келеді. Қалалық экономиканың дамуы аристократия үстемдігінің табиғи-шаруашылық негіздерін шайқалтты, ал еркін ойлаудың таралуы дінге күпірлік етушілердің XVI ғасыр. Қайта Өрлеуге өтуіне әкелді. Протестанттық өзінің жаңа этикасымен және құндылықтар жүйесімен капиталистік сипаттағы кәсіпкерлік қызметтің дамуына қолайлы жағдай туғызды. XVI-XVIII ғасырлар төңкерістер негізінен аяқталғанын белгіледі.[1]

Эпоха Возрождения ознаменовалась выдающимися достижениями во всех областях культуры.

Эпоха, "которая нуждалась в титанах и которая породила титанов".

Была она таковой и в истории философской мысли.

Центральный вопрос, который будоражил умы как умудренных мужей и политиков, так и простых людей, был вопрос человеческих добродетелей.

Достоинство заключено прежде всего в признанной за человеком возможности возвыситься от "дикого", "варварского", "животного" состояния до истинно человеческого. Это истинно человеческое состояние есть результат осуществления заложенных в человеке возможностей к совершенствованию. Заложенные в нем богом, они требуют для своего осуществления собственных усилий человека, культурной, творческой деятельности. 

Наиболее яркое воплощение этой работы нашло в великих художественных созданиях (шедеврах) ренессансного искусства.