Вершы Максіма Танка «Шчасце» і Сяргея Грахоўскага «Чалавеку патрэбна не слава...» з'яўляюцца роздумам аб сэнсе чалавечага жыцця, прызначэнні

М.Танк “Шчасце”:
Эпітэты: родны небасхіл, шчасце людское, дарожны пыл, мацнейшай дружбы.
С.Грахоўскі “Чалавеку патрэбна не слава…”
Эпітэты: сардэчнае шчырае, вясёлая добрая, незанёмых і знаёмых, размытая лёгкая, стромкія грэбні.
Гэтыя вершы пераклікаюцца паміж сабой. Так, дружба, якую М.Танк лічыў абавязковай складовай часткай шчасця, апяваецца ў вершы Грахоўскага, а таксама ўносіцца дапаўненне пра здольнасць чалавека не толькі браць, але і даваць шчасце другому.

ответ:

табигать һәрвакыт үзгәрештә. шуларның иң зурысы − ел фасыллары алмашыну. күзәткәнегез бармы икән? шулар арасында көз − иң матуры. бу айларда урманнар бик матур. нинди генә төсләр юк анда? ! көз билгеләре август ахырында ук сизелә башлый инде. кайбер чәчәкләрнең җәй уртасындагы матурлыгы югала, алар инде киләсе ел өчен орлык бирә. агачлар яфракларын коя, җир өстенә сары юрган түшәлә. җәйге киемнәрен беренчеләрдән булып каеннар сала. имәннәрдә яфраклар озаграк саклана. ә менә чияләр кар ныклап ятар алдыннан гына яфрак коеп бетерәләр.

кырларда комбайннар гөрелтесе ишетелә. арыш, бодай җирләре бушап кала. ул кырларны кара каргалар яулап ала. аларның ерак юлга китәр өчен хәл җыясы, тукланасы бар. алар шунда коелып калган бөртекләрне рәхәтләнеп чүплиләр, аннары, канатларын ныгытыр өчен, төркем-төркем булып очып алалар.

башка кошлар да җәй аендагыча сайрамый. алар ашыгыч ыгы-зыгыда. ә сентябрь аенда кырлар һәм бакчаларда бәрәңге алалар. машиналар тыз да быз чабып тора: бәрәңге ташыйлар. зәп-зәңгәр күктә җепкә тезелеп кыр үрдәкләре, торналар, саубуллашып, ерак юлга кузгала. иелеп бәрәңге чүпләгән җиреңнән тураеп, аларга кул болгыйсың: "хәерле юл сезгә! исән-сау әйләнеп кайтыгыз". аларны ерак юллар көтә, туган җир белән вакытлыча аерылышу сагышы биләп ала. аларның бер җепкә тезелгән кебек очулары кешеләрдә моңсулык уята. мине иң дулкындырганы − көзнең менә шул чоры.

моңсу да, шул ук вакытта шатлыклы да ул көз башы. җәй тәмамлану моңсулык тудырса, мул уңыш шатлык китерә.

Си (лат. si) в сольмизации (сольфеджио) — мнемоническое обозначение седьмой ступени диатонического звукоряда. Обозначается латинской буквой «H». (В ряде стран, в частности, в Англии, Голландии, США, используется обозначение латинской буквой «B»; при этом следует помнить, что в классической теории музыки обозначение «B» соответствует ноте си-бемоль[1][2]). Си-диез — His. Си отстоит на целый тон от ля и на полутон от до.

Частота звука в первой октаве (равномерно темперированный строй): 494 герца.

КОРОЧЕ: ДО И ЛЯ

Объяснение:

ВРОДЕ ТАК