Слова сравнения и сравнить их самих ​

Можно более точный вопрос?

1.Сильный как бык

1) Супер сильный,

2) Сильнее чем Титан,

3) Сильнейший на свете,

4) Сильнее чем бог,

5) Сильный как скала.

2. Красивая как куколка

1) Красивее чем бабочка,

2) Красивый как дьявол,

3) Красивый как осень,

4) Красивый как с картины,

5) Красивее всех на свете.

искать → иска/; иска/ + тель + … = искатель.

Все слова с основой на -тель одушевленные.

искать → иска/; иска/ + тель + … = искатель;
покупать → покупа/; покупа/ + тель + … = покупатель;
избирать → избира/; избира/ + тель + … = избиратель;
спасать → спаса/; спаса/ + тель + … = спасатель;
писать → писа/; писа/ + тель + … = писатель;
читать → чита/; чита/ + тель + … = читатель;
мечтать → мечта/; мечта/ + тель + … = мечтатель;
грабить → граби/; граби/ + тель + … = грабитель;
любить → люби/; люби/ + тель + … = любитель;
строить → строи/; строи/ + тель + … = строитель;
нарушить → наруши/; наруши/ + тель + … = нарушитель.

У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.

Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.