Как называется плоское валяние непряденой шерсти с пробивных игл

Фелтинг— это техника плоского валяния поделок из шерсти  с пробивных игл.

Есть еще сухое валяние, оно  подразумевает валяние не только на ткани, но и изготовление игрушек, цветков.

Саки- группа племен, живших на территории современного Казахстана в тысячелетие до нашей эры. Представляли собой особый скифский этнос , использовавших иранскую ветвь языков.

Может показаться, какую связь имеют легендарные саки и современные тюркоязычные казахи. Дело в том, что саков в своё время ассоциировали с легендарными турами, населявшими столь же легендарный Туран. Их еще называли азиатскими скифами, намекая на близкое родство .

Кем были Саки, населявшие древний Казахстан?

Сегодня следы названия саков можно встретить в Азербайджане, Армении, Таджикистане,Афганистане( сакарастан), Европе,Индии, России, Туркмении( племя сакар) .

Но самые крупные следы саков нашли в Казахстане. "Золотой человек" Иссыка -знаменитый памятник сакской культуры.

золотой человек

золотой человек

Саков считают первыми основателями древнейшего государства Туран. Это ирано-язычное государство кочевников, отделившееся от Ирана. Саки отметились так же крупным вторжением в Индию и созданием индо-скифского царства.

Влияние саков в Индии было столь велико, что некоторые историки склонны считать саком легендарного Будду Гаутаму.

Но родной вотчиной саков были современные степи Казахстана. Внутри общества они имели деление на полностью кочевых, оседлых и полу-кочевых. Развитым было коневодство, овцеводство и разведение верблюдов. В южных регионах Казахстана преобладало земледелие.

Кем были Саки, населявшие древний Казахстан?

Их культура была развитой и богатой. Сакские племена имели вождей. Союзы вождей выбирали верховных Царей. Женщины стояли в обществе наравне с мужчинами. Для античности это было необычным явлением. Развитым было ювелирное дело, торговля. Кочевые торговые пути связывали Причерноморье и Алтай.

Общество саков делилось на воинов, жрецов, земледельцев и скотоводов. Каждому соответствовал свой цвет одежды.

Особенную роль занимает вопрос внешности саков. Греки -македонцы считали их просто великанами, как и всех скифов. Часто у саков были светлые, даже рыжие волосы. Сегодня в средней Азии можно нередко встретить сакские черты внешности.

Саки оставили большой культурный след, предвосхитив многие кочевые образования и подарив многие военные тактики. Много саков ушло на запад , перед Большим переселением народов.

Объяснение:

Хутка семдзесят гадоў, як скончылася вялікая вайна. Тады стаяла квітнеючая вясна. На вуліцах абдымаліся незнаёмыя людзі, у радыёпрымачоў выстройваліся чэргі : паслухаць радасныя навіны. Той вясной наш народ пачаў з энтузіязмам аднаўляць руіны страні : ворага прагналі, пара навесці парадак у доме.

Мы не любім воен, таму што іх пачынаюць за свае інтарэсы палітыкі, багацеі або фанатыкі. Але Айчынная вайна называецца Вялікай, бо вялікі быў народны подзвіг. Людзі ваявалі не за палітычныя каштоўнасці, а за свой ​​дом, сад каля яго, за сям’ю. Заканамерна, што перамаглі тыя, хто змагаўся за чалавечыя каштоўнасці. А тыя , хто прыйшоў заняволіць, пацярпелі паразу.

Цяпер усе мы карыстаемся пладамі барацьбы нашых прадзедаў за нашу свабоду ад рабства. А таксама — плёнам іх працы, бо ваеннае і пасляваеннае пакаленне аднавілі прамысловасць, адбудавалі гарады і вёскі, дзе цяпер жывем мы. Веліч народнага подзвігу ў тым, што яго стваралі не для сябе. Людзі ахвяравалі сабой для будучых пакаленняў, для нас. Мы ж, жывучы ў выгодзе, нашмат больш скардзімся на жыццё, чым яны.

Чаму вайна можа навучыць чалавека? Перш за ўсё, цаніць мір і па — братэрску аб’ядноўвацца дзеля яго. Шанаваць магчымасць жыць побач з блізкімі, а не чакаць іх гадамі з фронту. Кахаць і быць з любімымі, а не атрымоўваць « пахаванкі» жаніхоў. Спакойна ісці па вуліцы, а не бегчы хутчэй у бамбасховішча. Купляць у краме свежыя булачкі, а ня пячы хлеб з лебяды

Ветэраны ВАВ могуць расказаць нам, як страшная вайна, наколькі свет лепш. Але іх становіцца ўсё менш . Так давайце ж самі памятаць пра гэта, каб вялікія і малыя вайны засталіся ў гісторыі!

Больш чым паўстагоддзя таму адгрымелі апошнія залпы вайны. Вярнуліся дадому мільёны мужчын, абазнаных ўсе нягоды, якія калі-небудзь даставаліся на долю чалавека  І шмат мільёнаў ваенных і цывільных не вярнуліся. Яны засталіся на незлічоных палях бітваў, у попеле концлагерных кремацыйных печаў, на сушы і на дне некалькіх мораў. Ўсюды. Сёння кажуць , што не засталося больш таямніц, і мы ведаем усё пра вайну. Калі мы ведаем усё пра вайну, то адкуль шчымлівая туга, якую адчуваеш , калі гучыць гімн Вялікай Айчыннай.  Адкуль боль, ад якой нікуды не падзецца, калі з-пад кучы лапезна — пярэстых сучасных фатаграфій выгляне пажоўклы куток ваеннай фотакарткі, дзе абняўшыся стаяць загінулыя тады і памерлыя зусім нядаўна? І дзе мяжа, якая падзяляе наш шматстайны і дынамічны свет і свет, які застаўся за кадрам кінахронікі тых праўдзівых і жорсткіх гадоў ? Не, апошнія слова пра тую вайну яшчэ не

Объяснение: