Сравни размеры предметов, изображённых на иллюстрации. В красных квадратиках пронумеруй предметы в порядке увеличения размеров. В синих квадратиках

ответ к заданию приложен к вопросу в виде картинки

Инструментом для резания древесины и выполнения маркетри является плоский нож-резак (рис. 45). Он похож на стамеску-косяк, но имеет укороченное лезвие и косой срез ручки. Такой ручкой притирают полоски клеевой ленты при склеивании ею частичек мозаики.

Для удобства выполнения резьбы применяют ножи с различными лезвиями и ручками (рис. 46). Лезвие ножа изготавливают из полотна пилы по металлу толщиной 1...1,5 мм. Затачивают нож с углом заострения 1О...15° и с углом скоса 35.. .45°. Чтобы не допустить отжига (посинения) лезвия при заточке, его периодически окунают в воду и охлаждают.

Лезвие заточенного ножа тщательно правят на брусках и оселках, придавая ему малый угол заострения, остроту режущей кромке и гладкость боковым поверхностям.

Объяснение:

ответ:

жыццё - гэта вялікі падарунак прыроды. але проста нарадзіцца недастаткова. адведзены час на гэтай зямлі трэба пражыць годна, каб не было сорамна ні перад кім. жыццё кожнага чалавека поўнае эмоцый, і наша складаецца ў тым, каб зрабіць гэтыя эмоцыі станоўчымі.

анатоль вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. у сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. меня зацікавіў яго твор "жыццё даецца, каб жыццё тварыць". аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. не проста існаваць, а іменна жыць. любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".

наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. а калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. да гэтага заклікае і вярцінскі:

жыццё даецца, как жыццё тварыць. не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, - тварыць!

пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. аўтар звяртаецца да чытача з просьбай жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць? " другі твор пісьменніка "чалавек маленькага роста" таксама разказвае пра жыццё людзей, але крыху з іншага боку. ён сцвяржае, што мы не можам выбіраць нашу знешнасць:

«чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне? » чалавек адказвае проста: «гэта залежыць не ад мяне».

тое ж самае - і пра розум:

«чалавек маленькага розума, мог ты быць разумнейшым ці не? » чалавек гаворыць цвяроза: «гэта залежыць не ад мяне».

але калі аўтар запытваецца ў чалавека "душы маленькай", то не атрымлівае адказу. анатоль вярцінскі запэўнівае нас ў тым, што мы можам быць людзьмі, нават калі не можем выбіраць нашу знешнасць і нашы здольнасці. таму і маўчыць чалавек, бо "хібам нашым ёсць апраўданне, подласці апраўдання няма".

тое, як мы паводзім сябе з іншымі людзьмі ў розных абставінах, паказвае наш характар, наша "я". аўтар робіць вынік: знешнасць не галоўнае. чалавек можа быць непрыгожым, але са светлай душой, і да яго будуць цягнуцца людзі. а вось калі чалавек прыгожы, але з "беднай душой", то ніхто не будзе з ім сябраваць. кожны чалавек здольны выбіраць: быць яму добразычлівым, цікавым ці злым, дрэнным.

такім чынам, у вершах анатоля вярцінскага мы можам убачыць тонкую філасофскую лінію, якая выказвае думкі пісьменніка, яго адносіны да жыцця. яго творчасць вучыць нас добрым учынкам як для сябе, так і для іншых. і калі б я сустрэў анатоля вярцінскага, то я б сказаў яму "дзякуй! " за яго творы і за яго любоў і павагу да душы чалавека.

объяснение: