Imagine something strange happened to you. Write an email to your English pen friend about it (60-80 words

Dear Sam,
You'll never guess what happened to me! I was staying at my grandmother's house last weekend. While I was playing in the garden, I found an old bike my dad used to ride. I brought it to my grandfather and he put air in the tyres. I went for a ride through some woods near the house. I had been riding along a path for about an hour when I heard a strange sound. I stopped and looked around, but I didn't see anything. Suddenly, I saw something moving in the bushes and went over to see what it was. It was a strange animal. It was lying on the ground and it was crying. It tried to get up, but its leg was tangled up in something. I quickly untangled it and it got up. It was unlike any animal I had ever seen. Then I thought I heard it say 'Thank you' before it turned and ran off into the woods. I was glad to help, but it sure was a strange day!
Talk to you soon,
Steve
Перевод:
Дорогой Сэм,
Вы никогда не догадаетесь, что случилось со мной! Я был в доме моей бабушки в минувшие выходные. В то время как я играл в саду, я нашел старый велосипед, на котором ездил ещё мой папа. Я принес его к деду, и он накачал шины. Я пошел на прогулку через лес возле дома. Я был в пути около часа, когда я услышал странный звук. Я остановился и посмотрел вокруг, но я не видел ничего. Вдруг я увидел какое-то движение в кустах и пошел посмотреть, что это было. Это было странное животное. Оно лежало на земле и кричало. Оно попыталось встать, но его нога запуталась в чем-то. Я быстро распутал его и животное встало. Такого животного я раньше ещё не видел. Затем я думал, что услышал слово "Спасибо" прежде чем оно повернулось и побежало в лес. Я был рад помочь, это определенно был странный день!
До скорого,
Стив

вялікія прыгожыя вочы; у водсвеце вячэрняй зары зусім пунсовым зрабіўся яе твар. Некалі на спатканнях яна часта рабіла так: сярод сур'ёзнай размовы аб самых высокіх матэрыях раптам падскаквала, зрывала каштан, ці галінку ліпы, ці проста ліст, клала яго на руку і «страляла». Або, калі яны часам выходзілі ўвечары за горад, раптам прапаноўвала: «Давай навыперадкі!» яна прызналася, што саромелася свайго беднага ўбрання: яна была з беднай сям'і, расла без маці. Саша стала нейкая больш стрыманая, паважная.

вялікія прыгожыя вочы; у водсвеце вячэрняй зары зусім пунсовым зрабіўся яе твар. Некалі на спатканнях яна часта рабіла так: сярод сур'ёзнай размовы аб самых высокіх матэрыях раптам падскаквала, зрывала каштан, ці галінку ліпы, ці проста ліст, клала яго на руку і «страляла». Або, калі яны часам выходзілі ўвечары за горад, раптам прапаноўвала: «Давай навыперадкі!» яна прызналася, што саромелася свайго беднага ўбрання: яна была з беднай сям'і, расла без маці. Саша стала нейкая больш стрыманая, паважная.