Кез-келген мемлекеттің болашағы – жастар, егер жастары намысты, білімді, өнерлі болса, ол мемлекеттің болашағы жарқын. Қазақ елі өнерлі, білімді жастардан кенде емес. Ұрпақтан-ұрпаққа ауысып отыратын ізгілік, адамгершілік, үлкенді құрметтеу, ұяңдық, батырлық сияқты халқымыздың асыл қасиеттері атаның қанымен, ананың сүтімен бойымызға сіңген. Ұлы ғұлама әл-Фараби «Бақыт – әрбір адам ұмтылатын мақсат, өйткені ол белгісіз бір жетілу болып табылады» дейді. Кез-келген адам діттеген мақсатына жету үшін қажымас қайрат, білім мен ізденімпаздық, адал еңбек қажет десек, жас ұрпақты еңбекке баулып, жақсы іске дағдыландыру – ата-ана мен ұстазға, қоршаған ортаға жүктеледі. Біз сіздерді сондай ортада өсіп жетіліп келе жатқан балғын жастармен таныстырсақ дейміз. Олар – болашағынан үлкен үміт күттіретін жас спортшылар. Балғындардың жеткен жетістігіне қарап көңіл қуанады. Тай-құлындай тебісіп өсіп келе жатқан үш балдырған – «100 мектеп, 100 аурухана» бағдарламасы аясында Елбасымыз Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевтың өзі ашып, өкшесі тиген №176 мектеп-гимназиясында білім алып, оқу озаттары болып жүр. Бұл талантты балдырғандар тұла бойларына кішіпейілділік пен сыпайылық қасиетті жиып өскендіктен болар, «Ассалаумағалейкум, аға!» деп алдыңнан шығып, қос қолдап амандасуының өзі ерекше. «Болар елдің баласын сәнінен емес, сәлемінен танимын» деген қариялар сөзі осындайда айтылған болар.
Бір-бірімен таласа өсіп келе жатқан үш балдырған – Табылды Дәулет Даниярұлы, Омарбек Қуаныш Дәуренұлы және Болатов Дәулет Айдынұлының жас та болса, жеткен жетістіктері аз емес. Дәулет Даниярұлының дзю-домен айналысқанына небәрі 2 жыл болса да, ол жастар арасындағы қалалық, республикалық жарыстарда екі дүркін чемпион атанды.
Қуаныш Дәуренұлы да аз уақыттың ішінде көптеген жүлделі орындардан көрініп жүр. Клубтар арасындағы жарыстан қола жүлденің және өз клубтары арасындағы іріктеу турнирінде күміс жүлденің иегері атанды. Спорт түрімен енді ғана айналысып жүрген Дәулет Айдынұлы да құралақан емес, клубтар арасындағы жарыстан қола жүлдегер атанып отыр. Бұл балдырғандар жайлы сынып жетекшісі – ұлағатты ұстаз Ардақ Байғожина былай дейді:
– Менің қос Дәулетім, бір Қуанышым бар, олар сыныптың ғана емес, мектебіміздің мақтанышы. Үшеуі де өз істеріне жауапты қарайтын, міндеттерін жақсы түсінетін оқушылар. А ң тұлға болып қалыптасуына қандай ерекшеліктер тән болса, осы ерекшеліктің бәрі менің шәкірттерімнің бойында бар. Бүгінгі талшыбық, жас өскіндер, алла қаласа, әлі-ақ қазақ елінің әнұранын шырқатып, көк туын көкте желбіретеді деп үміттенеміз.
«Мұғалімнің мақтанышы шәкіртінде, өзі шашқан ұрықтарының өсіп-өнуінде» деген екен атақты орыс ғалымы Д.И.Менделеев. Иә, ұстаз үшін өз шәкіртінің биіктен көрінгенінен асқан абырой бар ма?!.
Жас балғындардың ата-аналары балдырғандарға дұрыс жөн сілтеп, ертеңгі ел мақтанышына айналар дарынды ұрпақ тәрбиелеу арқылы қазақ халқының болашағына өзіндік үлесін қосып отыр. Көкірегінде еліне, жеріне деген сүйіспеншілігі жоғары ұрпақ өсіруді алдына үлкен мақсат етіп қоя білген, ұрпағының болашақта халқына қалаулы, еліне елеулі азамат болуына ықпал етіп отырған ата-аналарына мың да бір рахмет. Біз де бұл балдырғандардың алға қойған мақсатына жетіп, қазақ халқының бір кірпіші болып қалануына тілектеспіз! Болашағы жарқын болып, қазақ халқының мүддесіне қызмет ететін ұлтжанды азаматтар болып қалыптасатынына сенімдіміз.
ответ:Декарт происходил из старинного, но обедневшего дворянского рода и был младшим (третьим) сыном в семье. Он родился 31 марта 1596 года в городе Лаэ (La Haye en Touraine), ныне Декарт (Descartes), департамент Эндр и Луара, Франция. Его мать умерла, когда ему был 1 год. Отец Декарта был судьёй в городе Ренн и в Лаэ появлялся редко; воспитанием мальчика занималась бабушка по матери. В детстве Рене отличался хрупким здоровьем и невероятной любознательностью. Начальное образование Декарт получил
в иезуитском коллеже Ла Флеш, где его учителем был Жан Франсуа. В коллеже Декарт познакомился с Мареном Мерсенном (тогда — учеником, позже — священником), будущим координатором научной жизни Франции. Религиозное образование только укрепило в молодом Декарте скептическое отношение к тогдашним философским авторитетам. Позже он сформулировал свой метод познания: дедуктивные (математические) рассуждения над результатами воспроизводимых опытов.
В 1612 году Декарт закончил коллеж, некоторое время изучал право в Пуатье, затем уехал в Париж, где несколько лет чередовал рассеянную жизнь с математическими исследованиями. Затем он поступил на военную службу (1617) — сначала в революционной Голландии (в те годы — союзнице Франции), затем в Германии, где участвовал в недолгой битве за Прагу (Тридцатилетняя война). В Голландии в 1618 г. Декарт познакомился с выдающимся физиком и натурфилософом Исааком Бекманом, оказавшим значительное влияние на его формирование как учёного. Несколько лет Декарт провёл в Париже, предаваясь научной работе, где, помимо прочего, открыл принцип виртуальных скоростей, который в то время никто ещё не был готов оценить по достоинству. Затем — ещё несколько лет участия в войне (осада Ля-Рошели). По возвращении во Францию оказалось, что свободомыслие Декарта стало известно иезуитам, и те обвинили его в ереси.
Объяснение:
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Read the following extract from Jessica's letter and give her some advice about a possible way to improve the situation. I love everyone in my family, and they are very nice to me. However,
Your story really surprised me. I can not imagine how members of the same family may not pay attention to each other. For example, I spend a lot of time together with my family. We together watch TV, we discuss family problems, we walk. Due to the fact that I did not encounter the same problem as you, me it will be difficult to help you. But I still try to give you some advices. First, tell your parents that you really miss them ( try to them to speak frankly). Secondly, you can ask parents and brother to the cinema or cafe, and not to wait for invitations from them. Take the initiative in their hands. Act!
Перевод:
Дорогая Джесс,
Твоя история меня удивила. Я не представляю, как члены одной семьи могут не обращать друг на друга внимание. Я, например, провожу много времени вместе с семьей. Мы вместе смотрим телевизор, обсуждаем семейные проблемы, мы гуляем. Из-за того, что я не сталкивалась с такой проблемой, как ты, мне будет трудно помочь тебе. Но я все-таки попытаюсь дать тебе несколько советов. Во-первых, скажи родителям, что тебе их очень не хватает ( попробуй с ними поговорить откровенно). Во-вторых, ты можешь пригласить родителей и брата в кино или кафе, а не ждать приглашения от них. Возьми инициативу в свои руки. Действуй!