Если вы были в театре, поделитесь вашими впечатлениями

Когда   первый   раз   я   посетил   театр,   то   мои   впечатления   были поразительны.....   Вот   я   только   подхожу   к  зданию   театра.   Он   такой величественный, что сразу понимаешь, здесь особая атмосфера отношений, сюда нельзя прийти как на ярмарочный/Праздник. Величие, спокойствие, сдержанность, стиль. Поднимаемся по мтупенькам  ко входу. Массивные толстые колонны, вверху на них- барельефы и лепка. Большая афиша с репертуаром.
В вестибюле театра на стенах висят большие фотографии с эпизодами из разных спектаклей. Как хочется побывать на всех этих представлениях! Верхнюю одежду я сдал в гардероб и теперь, как все зрители - в торжественном наряде. Театр всегда был и остается сейчас своеобразным местом демонстрации нарядов и украшений. Отчасти этому способствует ослепительное убранство в театре: хрустальная многоярусная люстра, светильники, бархатный тяжелый занавес на сдене, обтянутые бархатом кресла. Зал делится на партер - это кресла которые ближе всего к сцене, амфитеатр - кресла на небольшом возвышении, еще выше — ярусы (этажи). По бокам - справа и слева — ложи

Жер қойнауының сиқырлы жиһазын тамаша көрегендікпен аша білген академик Қаныш Сәтбаев – қазақ халқы мен Қазақстан тарихындағы зор құбылыс. Ол аса көрнекті ғалым-геолог қана емес, өз заманының әйгілі табиғат зерттеушісі, әлемдік өреге көтерілген ойшыл ғұлама. Қаныш Имантайұлы мемлекет және қоғам қайраткері ретінде, ғалымдығы мен шебер ұйымдастырушылық қабілетінің арқасында Қазақстанның индустриялық даму жолындағы өркениетті үрдістің көш басында болып, кемеңгер ғалым атанды. Қаныш Имантайұлы Сәтбаев 1899 жылы 12-сәуірде Семей облысы (Павлодар уезі), Ақкелін болысының № 4 ауылында (қазіргі Павлодар облысы, Баянауыл ауданы, Теңдік ауылы) өз уақытында қазақтың игі жақсыларына белгілі болған ауқатты әулетте дүниеге келген.

Болашақ ғалымның әкесі Имантай Сәтбаев ауыз әдебиеті мен өз жерінің тарихын жақсы білетін, түркітектес һәм шығыс елдерінің әдебиетімен таныс аса сауатты адам болыпты. Имантай Сәтбаев қазақтың тұңғыш ғалымы Шоқан Уәлихановқа зор құрметпен қараған, оның әкесі Шыңғыспен жақсы таныс болып, сыйластық құрған. Орыстың белгілі ғалым-этнографы, Шоқан Уәлихановтың бірге оқыған досы Г.Н.Потанин Ресейідің географиялық қоғамының ауыз әдебиетін жинастыру кызметіне Имантай Сәтбаевтың көмегін пайдаланған. Қ.И.Сәтбаевтың анасы Әлима ­Иса­­қы­­зы кенже ұлы Қаныш бес жасқа кел­генде қайтыс болған. Жас Қаныш Имантайдың бәйбішесі Нұрым Тасболатқызының мейірбан әрі құтты бауырында өсті. Болашақ ғалым өз әкесінен, ауылдық молдадан, оған қоса жергілікті екіжылдық Ақкелін мектебінен алғашқы білім алды. Бала Қаныш сол күндерден-ақ ерекше ұғымталдық қабілет танытты. Бұл жайында көп жылдардан кейін «Өмірдің төрт мезгілі» атты кітабында академик Ш.Ш.Шөкин былай деп жазады. «Мені бір көргенмен жадында сақтап қалғыш мінезі талай тандантты. Арада он жыл өтсе де бір ұшырасқан адамды кеше ғана кездескендей ұмытпайтын». Ауыл мектебінен кейін оқуын Павло­дар­дағы екіжылдық орыс-қазақ учили­щесінде жалғастырған жас талант оны үздік аяқтады. Сол жылы Семейдегі мұғалімдер семинариясына түсіп, 1918 жылы бітіріп шықты. 1918-1919 жылдары Семейдегі педагогикалық курстарда жаратылыстану пәнінің мұғалімі, 1919-1920 жылдары Ақкелін болысындағы 4-ауылда мұғалім, 1920-1921 жылдары Баянауылда халық судьясы қызметтерін атқарды. Жас Қаныштың қалыптасуына ата-анасы, оқыған ортасы және сол заманның озық азаматтары — туған ағасы Ғабдулғазиз Имантайұлы Сәтбаев, немере ағалары Әбікей Зейінұлы Сәтбаев пен Әбдікәрім Жәмінұлы Сәтбаев үлкен әсер етті. Үшеуі де 37 жылдың жазықсыз құрбаны болды. Ағаларының қазасы Қаныш Имантайұлы­ның қабырғасын қайыстырды, өзінің болашағын терең ойлауға мәжбүр қылды. Сәтбаев өмірбаянының осы жағы Шәм­шиябану Қанышқызы Сәтбаеваның «Сәулелі әулет» атты кітабы жарық көр­генше жан-жақты айтылмады.

Какую роль, играет кино, в жизни каждого из нас? Это очень трудный вопрос. Ведь оно бывает разным.

Кто- то включает телевизор для подавления шума, не вникая в смысл происходящего на экране, другие предпочитают просмотр фильма за чашечкой ароматного кофе и свежего пирога, в кругу семьи, третьи рассматривают его, как искусство. Уже много лет кинотеатры во многом заменили нам театры, игра актёров не хуже, к тому же умопомрачительные специальные эффекты и озвучивание. Век новых технологий, просмотр того или иного фильма, может превратится в настоящее путешествие, приключение. Вас может затронуть до слез история безответной любви, а может вы окунетесь в мир невиданных созданий. Вы можете стать участником военных действий, или испытать страх при кораблекрушении. Всё эти эмоции вселит зрителю кино, а какие каждый выбирает на свой вкус. Фильмы учат нас добру, показывают, что может произойти со злом. Иногда подсказывают выход из трудной ситуации. Подкидывают идеи и создают новые цели. Заставляют изменить себя и свой внутренний мир. Обучают полезным навыкам и пополнят копилку знаний. Документальное кино рассказывает о событиях страны и мира, чрезвычайных происшествия, об историях выживания. Вовлекают нас в мир живой природы, посвящают о достижениях человечества. Многие основаны на реальных событиях, что делает просмотр более интересным, познавательным и удивительным. Стоит отметить, актёры знаменитых кинокартин получают награды, как и те, кто работал вместе с ними. Это говорит о том, что кино является частью культуры, искусства, имеет свою ценность. Их работа очень сложна, иногда даже опасна. Ведь бывают случаи, когда сроки съёмок поджимают, а на месте не оказывается каскадера-дублера, многие очень переданы своему делу, и о важно соглашаются выполнить трюк самостоятельно. Только задумайтесь, некоторым кинофильмам более ста лет, а мы храним память о них, пересматриваю раз за разом, это говорит о качестве съёмки и душевной игре актёров. Такое кино, вечно живёт в сердцах людей. О кино возможно писать бесконечно, но та малая часть, описанная мною, уже говорит о том, что в нашей жизни эта часть искусства занимает одно из первых мест, играет свою определённо важную роль, трудно представить мир без него. Ведь порой именно кинофильмы раскрашивают наши серые будни, а праздники и выходные ещё ярче