Жил-был Мишутка. День рождения у него был в самую макушку лета, виюле месяце. Этим фактом Мишутка очень гордился. Ещё бы! Не кто-нибудь, а именно он родился в самый солнечный, красивый летний день. Мама и папаМишутки решили устроить ему настоящий праздник в день рождения.Пригласить гостей, музыкантов, купить хороший подарок.с подарком, кстати, заминка вышла. Мама хотела подарить Мишуткенебольшой бочоночек меда, а папа – спортивный уголок. Но всё решилосьполюбовно. Мишутка получил и спортивные снаряды, и вкусное лакомство.Гости уже начали собираться на полянке, у фигурного пня, а музыкантов всёне было. Не мудрено в лесу заблудиться! Вотсутствие музыкантов всестаралась погроме спеть, и повеселее посмеяться. Но музыки всё-таки нехватало.и вдруг из-за большой сосны послышались звуки гармошки. Кто это к Мишутке на праздник? Оказалось, зайчата-близнецы Чук и Чок.Все очень обрадовались. Чук играл на гармошке весело, задорно.Именинника с цветочками посадили в центр, на фигурный пень. Зайчонок, лисёнок и бельчонок спели Мишутке «Каравай». Все весело смеялись.Гости готовы были смеяться над чем угодно, потому, что сегодня —Мишуткин праздник, а значит, должно быть весело.А к вечеру прилетел соловей, он исполнил для именинника свои самыелучшие песни. День рождения удался!Автор: Ирис Ревю1. Определи тип текста (повествование, описание, рассуждение) (16)2. О каком празднике говорится в тексте? (16)3. Какие подарки получил Мишутка от родителей? (16)4. Какой музыкальный инструмент звучал на празднике? (10)5.Где собирались гости? (16)6. Почему гости готовы были смеяться над чем угодно? (10)​

1.Повествование

2.День Рождение Мишутки

3.Бочонок меда и спортивные снаряды

4.Звук гармошки

5.На полянке

6Потому-что музыкантов рядом не было и все старались повеселее посмеяться

Қуырдақ – соғым сойғанда етін, өкпесін, жүрегін, бүйрегін, бауырын ұсақтап турап, майға қуырып жасайды.

Томыртқа – қыста ыстық сорпаға бір түйір таза мұз салып, дәмін сәл өзгертіп ішеді. Мұны томыртқа деп атайды.

Ақсорпа – ертеде соғымның етін пісіргенде қалған сүйектерін жинап қойып, кейін жуып, қазанға қайнатып, майлы сорпасын ішкен. Оны ақсорпа дейді.

Салма – етті турап пісіріп, нан кеспесін салып жасап, ішеді. Негізінен, қой, сиыр етінен әзірлейді. Сорпасы дәмді.

Тұздық – сорпаға жуа, тұз қосып қайнатып, табақтағы туралған еттің үстіне салып, оның дәмін келтіреді. Кейде оған азырақ ұсақ туралған сәбізді де қосады.

Шыж-мыж – соғым сойылып жатқанда малдың бүйрегі мен шарбы майын отқа қақтап, шала пісіріп, шыж-мыж жейді.

Қара ала шыжық – ұсақталып туралған етті мал майын қосып табаға қуырып әзірлейтін тағам.

Ет ыстау – қайың қабығын жағып, оның түтінінің үстіне еттерді іліп қояды. Ысталған ет әрі дәмді, әрі ұзақ сақталады.

Бүрме – күзде жаңадан сойылған малды жас күйінде сақтау үшін терісіне салып, бүріп тастайды. Бұл шөпті үнемдеуге, малды арытып алмай етін тамаққа пайдалану үшін өте пайдалы.

Әсіп – ет, өкпе, бауыр мен бүйрек, құйрық майды өте ұсақтап турап, күріш, ұсақ туралған пияз, тұз, бұрыш қосып, жаңа сойылған малдың ішегіне салып пісіріп, әзірлейді.

Түймеш – малдың сұрпы етін ағаш балғамен ағаш жаңғырық үстінде ұрып, жаныштап, жұқалап алып тұздап, сақталған ет. Ол тез піседі, әрі жұмсақ болады.

Тоң май – малдың құйрық, шарбы, іш майларын қазанға шыжғырып алынған май. Оған бауырсақ тәрізді ұн тағамдарын пісіреді. Тоң май бұзылмай, ұзақ сақталады.

Қуырдақ – соғым сойғанда етін, өкпесін, жүрегін, бүйрегін, бауырын ұсақтап турап, майға қуырып жасайды.

Томыртқа – қыста ыстық сорпаға бір түйір таза мұз салып, дәмін сәл өзгертіп ішеді. Мұны томыртқа деп атайды.

Ақсорпа – ертеде соғымның етін пісіргенде қалған сүйектерін жинап қойып, кейін жуып, қазанға қайнатып, майлы сорпасын ішкен. Оны ақсорпа дейді.

Салма – етті турап пісіріп, нан кеспесін салып жасап, ішеді. Негізінен, қой, сиыр етінен әзірлейді. Сорпасы дәмді.

Тұздық – сорпаға жуа, тұз қосып қайнатып, табақтағы туралған еттің үстіне салып, оның дәмін келтіреді. Кейде оған азырақ ұсақ туралған сәбізді де қосады.

Шыж-мыж – соғым сойылып жатқанда малдың бүйрегі мен шарбы майын отқа қақтап, шала пісіріп, шыж-мыж жейді.

Қара ала шыжық – ұсақталып туралған етті мал майын қосып табаға қуырып әзірлейтін тағам.

Ет ыстау – қайың қабығын жағып, оның түтінінің үстіне еттерді іліп қояды. Ысталған ет әрі дәмді, әрі ұзақ сақталады.

Бүрме – күзде жаңадан сойылған малды жас күйінде сақтау үшін терісіне салып, бүріп тастайды. Бұл шөпті үнемдеуге, малды арытып алмай етін тамаққа пайдалану үшін өте пайдалы.

Әсіп – ет, өкпе, бауыр мен бүйрек, құйрық майды өте ұсақтап турап, күріш, ұсақ туралған пияз, тұз, бұрыш қосып, жаңа сойылған малдың ішегіне салып пісіріп, әзірлейді.

Түймеш – малдың сұрпы етін ағаш балғамен ағаш жаңғырық үстінде ұрып, жаныштап, жұқалап алып тұздап, сақталған ет. Ол тез піседі, әрі жұмсақ болады.

Тоң май – малдың құйрық, шарбы, іш майларын қазанға шыжғырып алынған май. Оған бауырсақ тәрізді ұн тағамдарын пісіреді. Тоң май бұзылмай, ұзақ сақталады.