Родился 8 (20) июля 1880 года в семье хальфы (учителя) из деревни Зилим-Караново Стерлитамакского уезда Уфимской губернии (ныне в Гафурийском районе Башкортостана) пятым ребёнком. Однозначного указания национальности Мажита Гафури в источниках нет. Председатель Общественного фонда культуры имени М. Гафури Л. Камаева указывает на татарское происхождение писателя. В то же время согласно родословной, опубликованной в 1960 году в книге Р. Г. Кузеева «Башкирские шежере», Мажит Гафури происходил из башкирского рода кальсер-табын.Семья
Прадед — Габдельмен, дед — Габдельгафур
Отец — Нургани, учитель, мать — Марзия.
Братья — Нурислам, Махадий, Ахсан. Сёстры — Суфия и Фатима.
Супруга — Насырова Зухра Камалетдиновна (1892—1938), родом из Килимова
Сыновья — Анвар (1910—1977) и Халит (1919—1935).
Внуки — Раиф Анварович Гафури — выпускник МГУ им. М. В. Ломоносова, доктор технических наук, профессор; Халит Анварович Гафури — профессиональный массажист, автор стихов и рассказов для детей.
Первое стихотворение — «Шакирдам ишана» (Ишан шәкертләренә) — было написано Гафури в 1902 году.
В 1904 году в Оренбурге вышла его первая книга «Сибирская железная дорога, или положение нации» (Себер тимер юлы йәки әхүәле милләт).
Первая русская революция и её последствия меняют мировоззрение М. Гафури. В стихах «Наши дни», «Две птицы», «Богач» (1905—1907) отражается резкое столкновение социальных классов. Глубокие перемены в мировоззрении поэта отчётливо проявляются особенно в стихах «Завещание 1906 года 1907 году» и «ответ 1907 года».
Занимался сбором и изучением башкирского фольклора. Один из вариантов башкирского эпоса «Заятуляк и Хыухылу» было опубликовано М. Гафури в 1910 году
В апреле 1912 года в Уфе состоялась встреча двух поэтов: Габдуллы Тукая и Мажита Гафури. На смерть Тукая М. Гафури посвятил стих: «Ты не умер, будешь жить в веках».
после Октябрьской революции много усилий прилагает для организации периодической печати автономной Башкирской республики — газет «Наш путь», «Свобода», «Борьба», «Красный путь», «Бедняки Востока», «Урал», «Башкортостан», «Новая деревня».
В годы Гражданской войны основная тема творчества — героизм, революционная самоотверженность.
В 1925 году в свет выходит его драма «Красная звезда» об участии рабочих и крестьян в революционной борьбе. За неё автор удостоен правой премии Башнаркомпроса.
В 1928—1929 годах поэт пишет либретто оперы «Труженик», оказавшее влияние на развитие национальной музыкальной драматургии.
До 1928 года Мажит Гафури работал в газете «Яна Авыл» (до 1924 года — «Башкортостан») корректором, журналистом, писал стихи, прозу, пьесы, публицистику.
Умер 28 октября 1934 года. Похоронен в Уфе в ЦПКиО имени А. М. Матросова.
Объяснение:
надеюсь
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Сочинение по "Непаўторная вясна". Тема : Трывожнае шчасце Сашы і Пятра ў аповесці Непаўторная Вясна. Это бел лит!
Сярод усіх твораў народнага пісьменніка Беларусі I. Шамякіна вылучаецца пенталогія "Трывожнае шчасце". Лёс яе герояў асацыіруецца з лёсам усяго пакалення, што прайшло праз цяжкія выпрабаванні вайны, змагаючыся на франтах, у партызанскіх атрадах, у цяжкіх пасляваенных умовах удзельнічала ў аднаўленні народнай гаспадаркі. Галоўныя героі пенталогіі — Пятро Шапятовіч і Саша Траянава. У першай аповесці "Непаўторная вясна", якую можна назваць гімнам юнацкаму каханню, паказаны перадваенныя гады. Пятро (студэнт тэхнікума) і Саша (толькі што скончыла медвучылішча) кахаюць адзін аднаго. Іх першае пачуццё ўзнёслае, непасрэднае, рамантычнае. Сарамлівы, поўны надзей і захапленняў, Пятро па натуры паэт. Усе яго вершы, крыху наіўныя, але шчырыя, прысвячаліся Сашы. Безумоўна, дзяўчына была вартай яго ўзнёслых вершаў і сардэчных прызнанняў. Адсутнасць жа жыццёвага вопыту, юнацкі максімалізм, пачуццё рэўнасці часам прыводзяць да непаразуменняў, спрэчак, складанасцей ва ўзаемаадносінах герояў. Аўтар імкнецца раскрыць духоўны свет маладых людзей, глыбіню іх пачуццяў, грамадзянскіх пазіцый. У хуткім часе недаразуменні герояў скончыліся, і Саша становіцца жонкай Пятра. Перад пачаткам вайны Пятра забіраюць у армію, і героі расстаюцца на доўгі час. У другой аповесці ("Начныя зарніцы") расказваецца пра лёс Сашы ў гады вайны, пра разгортванне падпольнай і партызанскай барацьбы на Беларусі. Саша застаецца з дачкой Ленай ва акупіраванай тэрыторыі і прымае актыўны ўдзел у змаганні з ворагам. Разам з братам Данікам, Цішкам Матылём, Колем Трапашом, Толем Кустарам яна выконвае самыя небяспечныя заданні. Характар Сашы асабліва ярка праявіўся ў эпізодзе, калі яна, выконваючы партызанскае даручэнне, павінна была выдаваць параненага камісара за свайго мужа. Партызанскім камісарам быў настаўнік Уладзімір Іванавіч Лялькевіч, які яшчэ да вайны рабіў Сашы прапанову выйсці за яго замуж. Праз узаемаадносіны Сашы з Лялькевічам пісьменнік праўдзіва, эмацыянальна, псіхалагічна абвострана паказаў, што цяжкасці вайны ўскладняліся і маральнымі выпрабаваннямі. Саша з годнасцю прайшла праз гэтыя выпрабаванні: не пайшла за абставінамі, выстаяла, захавала вернасць блізкім. Суровы вопыт ваенных гадоў, калі I. Шамякін служыў на Поўначы ў зенітных войсках, лёг у аснову аповесці "Агонь і снег". Яна прысвечана франтавому жыццю Пятра Шапятовіча. Напісаная ў форме франтавога дзённіка, аповесць вытрымана ў дакументальным стылі. У ёй праўдзіва паказаны шлях унутранага ўзмужання галоўнага героя (першы бой батарэі з нямецкімі афіцэрамі, першы збіты самалёт, смерць Сені Пясоцкага, бяздушнасць, залішняя падазронасць Кідалы, цяжкае раненне). У чацвёртай аповесці Пятро пасля цяжкага ранення і выпіскі са шпіталя аказваецца ў родных мясцінах, дзе шырока разгарнулася партызанская барацьба. Адбываецца сустрэча Пеці і Сашы, але вайна настолькі пераблытала лёсы, ускладніла іх узаемаадносіны, што поўнага разуменна героі не знайшлі. Аповесць "Мост" — пра новы этап у каханні Пятра і Сашы. Дзеянне адбываецца пасля вайны. Героі не ваююць, але і ў 1946 г. ім не лягчэй. Пеця працуе настаўнікам, Саша — загадчыцай фельчарскага пункта. Аўтар паказвае цяжкія пасляваенныя гады. Мацнее пачуццё глыбокай унутранай блізкасці герояў, якія аднолькава адчуваюць жыццё, аднолькава ацэньваюць падзеі. Мост, які злучае два процілеглыя берагі ракі, злучыў два людскія сэрцы. У вобразах Сашы Траянавай і Пятра Шапятовіча I. Шамякін увасобіў тыповыя рысы характару таго пакалення моладзі, на долю якога выпалі цяжкія гады ліхалецця і аднаўленчага перыяду. Героі прайшлі ўсе выпрабаванні жыццём, засталіся вернымі сабе і суровай праўдзе жыцця.