Как вы думаете, почему автор посвятил свой роман именно В.Г. Белинскому? Каким образом это могло отразиться на страницах романа?

Белинский был для Тургенева не только авторитетным критиком, отличавшимся резкостью, верностью, глубиной суждений, но и весьма характерным представителем демократического общества 40-х годов Тургенев очень ценил Белинского. Плебейство и демократизм критика (разночинец, сын флотского врача) послужили в какой-то мере источником качеств, похожих на Базарова.

ответ: при подготовке к свадьбе стоит учесть свадебный этикет. но нужно помнить, что правила этикета это только рекомендации, которые можно изменить. существует несколько пунктов, на которые стоит учесть при планировании мероприятия. это к примеру расходы на торжество, подарки для новобрачных, приглашения для дорогих гостей и т.д - во всем есть правила. давайте

один из них это «расходы на торжество», в нашем случае это свадьба. свадебный этикет распределяет обязанности между женихом и невестой. обычно принято, что жених оплачивает кольца, подарки и букет для невесты, номер в гостинице (если необходимо). так же семья жениха оплачивает костюм для будущего мужа и подарок новобрачным.

дальше «подарки для новобрачных». один из приятных моментов во время свадьбы. презенты должны быть запоминающие на долгие времена о таком событии. правила этикета предусматривают, что самые дорогостоящие приносят родители и ближайшие родственники. часто на свадьбу дарят просто деньги. по этикета вручать денежный подарок можно только родственникам. также купюры необходимо вложить в белый конверт без надписей, не заклеивая его и вручить до начала церемонии жениху. и в россии принято дарить подарки во время банкета, после поздравления жениха и невесты.

следующее по списку «приглашения гостей». по этикета приглашения подписывают родители невесты или сама невеста. для подписывается одно приглашение. а детям, если они совершеннолетние, то им нужно подписывать карточку каждому персонально. близких родственников приглашают лично. также рассылку нужно организовать как минимум за ммесяц до праздника. подготовить их нужно в первую очередь, чтобы потом не отвлекаться от остальных дел. в тексте должно быть указано точное время, место проведения свадьбы, его формат и дресс-код, если праздник будет проходить в каком-то тематике.

объяснение: вот это всё, что я знаю. можете всё сократить, я просто объяснил более подробно.

ответ:

объяснение: назва рамана і яго дзвюх частак не выпадковыя. каласы — людзі, якія, нібы серп, зразае смерць з палет-каў жыцця. серп, хутчэй за ўсё, — уціск царызму, прадбачанне пісьменнікам трагічнага «жніва». «вый-сце крыніц» — гэта вытокі маладога пакалення, звяза-нага крэўнымі сувязямі з бацькоўскай зямлёй, з айчы-най. прадстаўнікі гэтага пакалення — алесь загорскі і кастусь каліноўскі — павінны аб'яднаць, згуртаваць людзей, павесці іх за сабой, каб кроплі народнага гора паступова зліліся і ператварыліся ў магутную раку гневу і помсты. «сякера пры дрэве» — гэта сялянс-кая зброя, якая чакала свайго часу, і «зброя» генерала-вешальніка мураўёва, які жорстка расправіўся з уд-зельнікамі паўстання.

алесь загорскі — галоўны персанаж рамана. яго можна ўспрымаць як гістарычную асобу, але пры гэ-тым не трэба забываць, што гэта ідэалізаваны, а не канкрэтны герой. ён увасобіў спрадвечную мару бела-рускага народа аб месіі, збаўцы, які абудзіць родную зямлю ад доўгага сну, верне яе да жыцця. у гэтым выяўляецца адна з рысаў рамантызму, якая бярэ пача-так з вуснай народнай творчасці. i хаця алесь не робіць нейкіх звышнатуральных учынкаў, ён — рамантычны герой, бо ў яго душы спалучаюцца рысы сапраўднага змагара за народнае шчасце і наіўнага летуценніка, які верыць у ідэалы дабра і справядлівасці, змагара, які выяўляе памкненне ўсіх пакаленняў: вольна, свабод-на жыць на роднай зямлі. i можа, ніхто не адчуваў так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы — селянін. таму аўтар ідзе на свядомае парушэнне гістарычных рэалій: алеся на дзядзькаванне, хаця ў xix стагоддзі гэтага звычаю шляхта ўжо не прытрым-лівалася. чалавек, нават калі ён і шляхціц, павінен з дзяцінства зведаць на ўласным вопыце цяжкую ся-лянскую працу і побыт. толькі ў гэтым выпадку ён будзе ведаць іх сапраўдны кошт і зможа выступіць у абарону тых, хто бяднейшы за яго і мае менш правоў. такім уяўляецца аўтару шлях станаўлення сапраў-днага беларуса, выратавання яго спадчыны і роднай культуры.

вобраз алеся грунтуецца не толькі на рамантыч-ным, але і на рэальным светаўспрыманні. алесь вы-ступае як рыцар з высакародным і шчырым сэрцам, якое чула рэагуе на ўсе беды народа. у сям'і кагутоў ён навучыўся цаніць гонар і годнасць простага чалаве-ка, не прыніжаць іншых і самому ні перад кім не пры-ніжацца, ашчадна адносіцца да духоўнай спадчыны сваіх продкаў і тых каштоўнасцяў, якія набывалі для іх часам значэнне сакральнага сімвала. адным з сімва-лаў чалавечай працы і поту быў хлеб. у гэтым плане паказаны той эпізод з рамана, калі юны князь загорскі падымае кавалак хлеба, які ўпаў са стала, і цалуе яго са словамі: «даруй, божухна! » алесь — не толькі рамантык, які бачыць у сне белых коней, увасабленне свабоды і светлых ідэалаў, але, адначасова, і рэаліст, які думае аб самых звычайных, паўсядзённых спра-вах. у вобразе маладога загорскага выяўляюцца рысы характару і паводзінаў рэальнага чалавека.

грамадзянскае сталенне загорскага, такім чынам, адбываецца не толькі на рамантычным грунце. бацькі алеся добра ўі, што, каб быць патрыётам сваёй зямлі, патрэбна найперш ведаць яе мінулае — тое, што надае змаганню мэту і служыць светлым ідэ-алам гэтага змагання. вялікую ролю тут адыграў ста-ры вежа, дзед алеся, прозвішча якога таксама не вы-падковае. вежа — гэта нібы маяк, на які павінна арыентавацца маладое пакаленне. нездарма дзед кажа, што «трошкі лепшы» за ўнука. дзед навучыў алеся таму, што павінен ведаць сапраўдны грамадзянін: праў-дзе аб прыгоне і парадках, якія панавалі ў расіі, аб шляхах грамадскага развіцця. i, пазнаючы гэту праў-ду жыцця, алесь разумее, што здольны змяніць рэчаі-снасць, але яшчэ не ў як. гэты разрыў паміж здольнасцю і немагчымасцю ажыццявіць задуманае — яшчэ адна рыса героя рамантычнага характару. разу-меючы, што нельга ахапіць неабдымнае, алесь дае сабе клятву змяніць хаця б нешта, тое, на што ў яго хопіць моцы.

«колас да коласа — сноп будзе», — кажуць у на-родзе. загорскі ў, што адзін ён — як колас у полі, што патрэбна вялікая сіла, каб зварухнуць ака-мянелыя пласты жыцця. сустрэча з каліноўскім нат-хніла алеся на адданае служэнне справе, за якую ах-вяраваць можна не толькі каханнем, але і жыццём. увабраўшы ў сябе ўсё лепшае ад простага народа і ўзбагаціўшыся веданнем сапраўднай мінуўшчыны, герой уступае ў дарослае жыццё, выразна ў-ючы цяжкасці на шляху дасягнення выпакутаванай мэты.