Проблемы развития нефтегазового комплекса + пути решения.

аннотация. статья посвящена анализу проблем предприятий нефтегазового комплекса,

выявлению основных тенденции и путей решения. выделяются четыре основные группы

проблем: экстенсивное развитие, технологическая отсталость, организационно-

проблемы и неэффективное применение информационных технологий. в рамках каждой

группы выявлены наиболее острые проблемы, препятствующие эффективному развитию

предприятий нефтегазового комплекса и их успешной интеграции в

связи и отношения. по первой группе выделены такие проблемы, как концентрация

месторождений углеводородов в сложных климатических условиях, неэффективная разработка

месторождений, территориальная удаленность предприятий отрасли нефтедобычи от

нефтеперерабатывающих, газоперерабатывающих заводов и центральных регионов россии,

слабая развитость транспортной инфраструктуры нефтегазового комплекса. по второй группе

проблем выделены: неэффективное использование производственных мощностей, моральная и

изношенность основных фондов, существенное отставание перерабатывающей

промышленности россии от уровня европейских и североамериканских стран. также,

выделены организационно- проблемы предприятий нефтегазового комплекса,

такие как нерациональная организационная структура вертикально-интегрированных

нефтегазовых компаний, неэффективность существующих бизнес-процессов, низкая скорость

По результатам многочисленных исследований, проведённых группами американских и российских учёных, самой главной проблемой акватории Аральского моря, является браконьерство и незаконный отлов рыбы, включая редкие виды. Учёными подсчитано, что в Аральском море наблюдается значительное снижение обычной численности рыб в результате негативной человеческой активности. Спад численности рыб, привёл и к уменьшению количества птиц, так как данная экосистема связана напрямую. Проблема экологии и загрязнения также присутствует, но не в таких катастрофических масштабах, как проблема сверхинтенсивного отлова рыбы.

Биіктік белдеулігі , тік белдемдік – тау биіктігіне байланысты табиғат құбылыстарының белгілі заңдылықпен өзгеруі. Биіктік артқан сайын күн радиациясы күшейеді, бірақ ауа температурасы (1 км биіктікте 5 – 6°С-қа) мен қысымы (11 – 15 м биіктікте 1 мм-ге) төмендеп, құрамы өзгереді; белгілі бір биіктікке (жауын-шашынның ең көп түсетін белдеуі) дейін ылғалдылық көбейе береді де, одан жоғары қайтадан азая бастайды. Климаттық белдеуге байланысты таудағы топырақ, өсімдік, жануарлар, жиналатын судың мөлшері, тіпті жер бедері, яғни бүкіл ландшафт өзгереді. Таудың ең төменгі белдеуінің ландшафтысы сол тау жатқан ендік бағыттағы белдемге сәйкес болады. Мысалы, Орта Азиядағы таудың етегінде шөлді ландшафт, одан жоғарыда шөбі шүйгін дала, одан әрі орманды белдеу, бұлардан жоғары альпі шалғыны, ең жоғарыда көп жылдық қар мен мұздықтың нивальдық белдеуі жатады. Көптеген жергілікті жағдайларға, тау беткейлерінің экспозициясына және желдердің соғуына байланысты Биіктік белдеулігі әр түрлі биіктікке сәйкес келеді. Биіктік белдеулігі Қазақстан тауларының барлығында дерлік тараған және ол солтүстіктен (Алтайдан) оңтүстікке қарай (Тянь-Шань тауларына дейін) әр түрлі Биіктік белдеулігі құрып отырады. Егер таулық орман белдеуі Алтайда 700 – 900 м биіктікте болса, Жетісу (Жоңғар) Алатауында 900 – 1100 м, Іле Алатауында 1200 м биіктіктен басталады. Қазақстанда Іле өзені аңғарынан (400 м) басталып, Талғар шыңына дейін созылып жатқан Іле Алатауының Биіктік белдеулігінде Жер бетіндегі табиғат белдеулері түгел кездеседі. 200 км-ге созылған табиғаттың ғажап Биіктік белдеулігі үлгісі Р.И. Аболиннің 1930ж. шыққан «Балқаш өңірінің шөл даласынан Хантәңірі қарлы шыңына дейін» атты еңбегінде баяндалған. [1]