Чем различались служилые люди по прибору и служилые люди по отечеству?

  служилые  люди   делились на  служилых   «по  отечеству» (служба в основном передавалась от отца к сыну) и «по  прибору» (набирались из представителей податных сословий, лично свободных) . служилые люди «по отечеству» относились к привилегированным сословиям, владели землей и крестьянами. за службу получали денежное или поместное жалование, титулы и другие вознаграждения.  служилые люди «по прибору» формировались в ходе военных реформ середины xvi в. и правительственной колонизации южных, юго-восточных, восточных рубежей государства; за службу получали жалование.

Служилые люди делились на служилых «по отечеству» (служба в основном передавалась от отца к сыну) и «по прибору» (набирались из представителей податных сословий, лично свободных).

Карибский кризис 1962 г. Причина : противоборство интересов США и СССР по поводу Кубы. Значение для СССР: союзнические отношения с Кубой.

Куба и СССР против США

в Гражданской войне в Китае. Официальные данные по советским потерям имеются лишь относительно последнего этапа гражданской войны с 1946 по 1950 год – в этот период в Китае погибло, умерло от ран и болезней 936 советских военнослужащих. Значение для СССР Китаю в становлении коммунистическим государством.

США и Китайские повстанцы против СССР и Китайских коммунистов

* Пограничный конфликт между СССР и США в 1947 году из-за чукче эскимосского конфликта. Он чуть не перерос в вооруженное противостояние стран,но СССР произвело денежное возмещение ущерба. Потерь среди военных нет. Значение: территориальные притензии.

* Корейская война (с июня 1950 года по июль 1953 года).Советские потери в той войне составили 315 человек (из них 120 летчиков). Значение в решении конфликта.

Противники

 Республика Корея

 Организация Объединённых Наций:

 США Великобритания Австралия Новая Зеландия Канада ЮАС Турция Филиппины Таиланд Эфиопия Греция Франция Колумбия Бельгия Нидерланды Люксембург Корейская партизанская пехота против ООН КНДР Китай СССР (авиация) МНР

* Подавление восстания в ГДР 1953 году.Данных о погибших советских военнослужащих нет.Ходят только слухи о расстреле 41 солдата, но они ничем не подтверждены. Значение: политическое. Так как ГДР было коммунистическим государством.

* Подавление Венгерского восстания (1956 год).Для подавления восстания венгров, в страну было введено свыше 40 тыс. советских военнослужащих, из которых 669 человек было убито, 51 пропал без вести, 1 540 ранено. Лица, участвовавшие в подавлении Венгерского восстания имеют в России статус «Ветеран Великой Отечественной войны». Значение: уригулирование ситуации в стране.

Противники СССР  СА КГБ  ВНР ВНА AVH против Венгерские повстанцы

* Подавление восстания в Чехословакии 1968 году.Всего с 21 августа по 20 сентября 1968 года боевые потери советских войск составили 12 человек погибшими и 25 ранеными и травмированными. Небоевые потери за этот же период — 84 погибших и умерших, 62 раненых и травмированных. Также в результате катастрофы вертолёта в районе г. Теплице погибли 2 советских корреспондента

Противники

ОВД:

СССР ПНР ВНР НРБ ГДР

ЧССР

Дипломатическая поддержка:

СРР СФРЮ НРА КНР

* Война во Вьетнаме (с января 1961 года по декабрь 1974 года). Непосредственное участие в боевых действиях официально признано только расчётами зенитно-ракетных комплексов (ЗРК). По данным ГОУ Генерального штаба ВС СССР советские потери во Вьетнаме за период с июля 1965 по декабрь 1974 составили 16 человек. Противники:

Республика Вьетнам США Республика Корея Таиланд Филиппины Австралия Новая Зеландия Королевство Лаос Кхмерская Республика (с 1970)Кхмер Серей против

 ДРВ НФОЮВ (с 8 июля 1969 — РЮВ) Патет Лао Красные кхмеры (с 1970) Китай СССР МНР.

Значение: для СССР Демократической Вьетнамской Республике. А для других Юному Вьетнаму. Итог: Парижское мирное соглашение

Ас , ас беру — өлім-жітімде жасалатын кәденің соңғысы, еске алу рәсімі. А. беруді “жылын беру” деп те атайды. Бұған арнайы сойылатын жылқыны марқұмның қырқында (қырқ күн өткен соң берілетін ас-су) тұлдайды. Оған көбінесе марқұмның мінген аты белгіленеді. Мұны жетісінде де белгілей береді. Тұлдау — сол аттың қара терін шығарып барып суыту. Жал-құйрығын күзеу. Сонан соң жүген-құрықтан азат етіп қоя беру. Қазақ А-ты бір жағынан той деп есептейді. Ат шаптырып, бәйге береді. “Аруақ риза болмай — тірі байымайды” дейтін қазақ дүниеден өткен туысқанының рухын риза етуді міндет санайды. А-тан кейін ол үйде (ауылда) қаралы ту түсіріліп, азалы күй тоқтатылады. Жесір қалған әйел тек ерінің А-ын берген соң ғана қайта тұрмысқа шығуға ерікті. А. беруге қайтыс болған адамның туыс, жекжат, дос-жарандары ат салысады. Осыған орай “Ас пен той ортақ” деген қағида қалыптасқан. Көзі тірісінде елге атағы жайылған, соңында қалған ағайын-туысы мол адамдардың А-ы ұлан-асыр той дәрежесінде өткен. Ондай А-та жүздеген ордалар, киіз үйлер тігіліп, үш жүзге бірдей сауын айтылған. Бұған әр елден есімі белгілі ақсақалдар, батырлар, ақындар, палуандар, әнші, жыршылар, көкпаршылар, мергендер арнайы шақырылып, жүйрік аттар келетін болған. 1860 ж. Ерден Сандыбайұлына А. берілгенде 500 үй тігілген, 160 жылқы, 200 қой сойылған. Ат жарыстың бас бәйгесі 100 жылқы болған. Осылай Ерденге үш рет А. берген. Үшеуіндегі шығын 1860 жылқы, 600 қой, 1000 саба қымыз болған. 1861 ж. Байдәулет Құлбекұлына берілген А-та бас бәйгеге 100 жылқы, 100 қой, 1 ақ отау, 10 түйе тігілген. 1874 ж. Лабақ Қуат баласының А-ы болған. Бұл А-қа 700 үй тігілген. Мұның сыртында шақырылғандар әруаққа деп малын, сойысын, сабасын және әкеледі. А-та елдің бірлігі мен байлығы, мырзалығы, біліктілігі сынға түседі. А. беру дәулетті адамдардың, ұйымшыл елдің ғана қолынан келген. Абылай ханның асы, Құнанбайдың әкесі Өскенбайдың асы, Қанжығалы Шауыпкел батырдың асы, Керей Сағынайдың асы, дулат Сыпатай батырдың асы бүкіл елге мәлім болып, аңызға айналған. Сағынайдың асына кеткен шығын атақты Тәж-Махал кесенесін салуға жұмсалған қаржымен бірдей болған.А. беру дәстүрі үзілмей жалғасып келеді. 1991 ж. Торғайдағы Ахмет пен Міржақыптың асы, 1992 ж. өткен Көкшетаудағы Абылай ханның, Ақмоладағы Бөгенбайдың, Талдықорғандағы Қабанбайдың астары халықтық дәстүрлердің қайта оралуының көрінісі болды.Әдеб.: Жүнісов А, Бабалар дәстүрі, А., 1992. Ас беру - дәстүр, қазақ қоғамының әлеуметтік-саяси, рухани қатынастар жүйесіндегі атқаратын функционалдық қызметі әр кезеңдердегі тарихи-этнографиялық, ғылыми, ғылыми-көпшілік әдебиет пен көркем шығармаларда көбінесе отбасылық салт-дәстүрлер мен діни ғұрыптық жоралар жосындарының ішінде ат үсті ғана қаралып, арнайы зерттеу тақырыбы ретінде қаралмағаны белгілі. Көпшілік еңбектерде белгілі бір астардың көлемі, асты өткізу тәртіптері, ондағы орындалатын әртүрлі салт-дәстүрлік шаралар мен діни ғұрыптық жоралардың өткізілу (бәйге, балуан күресі, айтыс, жамбы ату, тұл аттың сойылуы, септің таратылуы, қаралы тудың сындырылуы т.б.) ретін суреттеу сияқты астың сыртқы формасын бейнелейтін деректердің тіркелуі басым. Ал астың қоғамдық қатынастарды реттеушілік әлеуметтік-саяси институционалдық рөлі жеке зерттеу тақырыбы ретінде әлі күнге дейін мүлде қаралмаған десе де боларлық.

Дәстүрлі қазақ қоғамының көп қырлы тіршілік қалыбының жоғары өркениеттілікке тән әлеуметтік-саяси ұйымдасу санаты жоғары дәрежеде болып, үйлесімді өмір сүруінің бұлжымастығын қамтамасыз ететін экономикалық-саяси, әлеуметтік және құқықтық қатынастар нормаларының жиынтығы болды. Өйткені салт-дәстүр дегеніміз адам қажеттілігін өтейтін барлық материалдық, әлеуметтік және рухани құндылықтардың тоғысы. Оның ішінде әсіресе қай халықта болмасын өлген адамды соңғы сапарға шығарып салуға байланысты қалыптасқан салт-дәстүрлері–уақыт тезіне көне бермейтін, ғасырлар бойы өзгеріске ұшырай қоймайтын белгілі бір әлеуметтік-қоғамдық көзқарастардың, идеялық нормалардың ең бір консервативті түрі болып табылады.

Қазақ халқының да өлген адамға байланысты әдет-ғұрып, салт-дәстүрлер тәртібі, белгілі бір табиғи-экологиялық кеңістікті игеру жолында қалыптасқан қоғамдық-әлеуметтік, саяси жүйелердің жиынтығы ретінде этнография ғылымының ең өзекті мәселелерінің бірі десек артық емес. Оның ішінде, әсіресе өлген адамды шығарып салуға байланысты ғұрыптық циклдің қорытынды нүктесін қоятын ас беру дәстүрінің маңызы зор. Бүгінгі күні тәуелсіз еліміздің өзіндік ұлттық-мемлекеттік идеологиялық тұғырнамасын жасау, қалыптастыру мен дамытуда сан мың жылдар белесінен бүгінгі күнге дейін мазмұнын жоғалтпай жеткен, ұлттың ұжымдық ұйтқысының негізі болған салт-дәстүр, әдет-ғұрып заңдарының танымдық, тәрбиелік және құқықтық мәні бар белгілері негіз болуы шарт.