Звание , полученное ш.уалихановым после окончания сибирского кадетского корпуса

Меньшевиктер, РСДЖП – Ресей социал-демократиялық жұмысшы партиясы құрамындағы оңшыл бағыттағы ағым (фракция).

Меньшевиктер

Меньшевиктер 1903 жылы РСДЖП-ның 2-съезінде көпшілікке қарсы аз ғана топ ретінде пайда болды . Меньшевиктердің саяси жетекшілері әрі идеологтары Г.Плеханов, Л.Мартов, П.Аксельрод, т.б. болды. Олар партияның ОК-індегі большевиктердің қатал орталықтандыру саясатына қарсы болды.

1905 – 1907 жылы революция кезінде меньшевиктер жұмысшы табы (пролетариат) самодержавиеге қарсы күресте либерал буржуазиямен одақтасу керек деп есептеп, шаруалар революциясына және қарулы көтерілістерге қарсы болды.

1917 жылы Ақпан революциясынан кейін, меньшевиктер уақытша үкіметті қолдады. Қазан төңкерісіне қарсы шықты. Олар Ресейде социализм орнату үшін әлі әлеуметтік жағдай қалыптасқан жоқ деп есептеді. Азамат соғысы жылдары большевиктерге қарсы майдандарда белсенді әрекет етті, қарулы көтерілістер ұйымдастырды. Бірақ Антанта интервенциясына және оларды қызу қолдаған контрреволюциялық күштерге де қарсы болды.

1924 жылдан бастап меньшевиктер саяси ұйым ретінде КСРО территориясында өзінің қызметін тоқтатты. Соған қарамастан 1931 жылы наурыз айында меньшевиктердің аман қалған саяси лидерлеріне жасанды айыптар тағылып (кеңестік өкіметке қастандық жасаушылар, шетел жансыздары, т.б.), 14 адам әр түрлі мерзімдерге бас бостандықтарынан айырылды.

Раньше  раб не считался личностью. Он не имел семьи; И даже если у него были дети они рассматривались как собственность хозяина. Раба могли убить, избить, казнить или перепродать.

Лишь позднее право рабовладельца убивать раба было ограничено законом.  Но всё равно убийца  мог вернуться обратно, принеся искупительную жертву и выплатив пострадавшему рабовладельцу «цену крови».

Когда произвол хозяина становился невыносимым, раб мог воспользоваться «правом убежища». Пока раб находился в храме  (например) , он считался неприкосновенным. раб, прибегнувший к покровительству божества, уже не возвращался прежнему хозяину, а перепродавался в другие руки.

ОН не мог вести самостоятельно никаких дел,  если суду нужны были его показания, они давались под пыткой, так как раб, не мог, подобно свободному человеку, давать присягу; Для раба налагаемый судом штраф заменялся бичеванием. Раб, замешанный в убийстве даже как подозреваемый, подвергался смертной казни.

Побои и истязания рабов были обычным явлением. По требованию господина раба заковывали в кандалы, заключали в низкие и узкие темницы.

Но где-то опасаясь восстания с ними обходились гораздо лучше.