Найбільше українське місто в ті часи

Львів був наші часи велике українське місто

Шілікті қорымының Бәйгетөбе обасынан барлығы 4303 дана алтын заттар табылды. Оның 153 данасы мәліннің маскасы бейнесінде , 36 данасы бүркіт-самұрық , 20 данасы бұғылар , 39 данасы қасеыр (аю) түрінде , бір түйме-қаптырма бесжұлдыз , бір қатырма арқар бейнесінде. Сонымен қатар 23 дана қоңырауша түріндегі , 63 дана кеңірдекше түріндегі , 17 дана алтын сым , 141 дана жартышар сияқты салпыншақтар , 2835 дана миниатюралық құлақшалы , кесеге ұқсас салпыншақтар , 223 ұсақ кеңірдекші тізбе , 743 шығаршық тізбе және бір дана кішкене қапсырма шеге табылды.Шілікті қорымының Бәйгетөбе обасынан барлығы 4303 дана алтын заттар табылды. Оның 153 данасы мәліннің маскасы бейнесінде , 36 данасы бүркіт-самұрық , 20 данасы бұғылар , 39 данасы қасеыр (аю) түрінде , бір түйме-қаптырма бесжұлдыз , бір қатырма арқар бейнесінде. Сонымен қатар 23 дана қоңырауша түріндегі , 63 дана кеңірдекше түріндегі , 17 дана алтын сым , 141 дана жартышар сияқты салпыншақтар , 2835 дана миниатюралық құлақшалы , кесеге ұқсас салпыншақтар , 223 ұсақ кеңірдекші тізбе , 743 шығаршық тізбе және бір дана кішкене қапсырма шеге табылды.Бесшатыр -зерттеу барысында 18 оба қазылды. Олардың үшеуі үлкен , қалғандары орташа және кіші обалар. Алынған ғылыми деректер ежелгі сақтардың әлеуметтік топтарға жіктелуі , шаруашылығы , тұрмыстық салт-дәстүрлері , діни наным - сенімі , архитектуралық жетістіктері , тұтынған қару-жарағы мен құрал-жабдықтары жайлы құнды мәліметтер береді. Таспен жабылған 21 обаның алтауында шағын тастармен қоршалған ұзын тізбектер бар. Оларды жалпы саны 5-тен 94-ке дейін жететін тастардан тұрғызылған қоршаулар құрайды.

Ни один ученый, занимавшийся историей русско-казахских отношений и борьбы казахского народа с Джунгарией, как и в целом историей Казахстана первой половины XVIII века, не мог пройти мимо личности хана Абулхаира. Но до сих пор в научной литературе не было монографических исследований, посвященных жизни и деятельности основателя новой династии правителей казахской Степи. Обращение известного казахстанского ученого И. В. Ерофеевой к столь сложной и противоречивой фигуре представляет сегодня особый интерес, определяемый распадом СССР, становлением независимого Казахстана и, в этой связи, изменением подходов современной казахстанской историографии к личности Абулхаира и к проводившейся им политике. Иными словами, обращение к анализу, казалось бы, давно исследованного персонажа истории, времени его жизни, а также последствий его внутреннего и внешнего курса сегодня вновь становится настоятельной научной проблемой.

Одной из бесспорных заслуг автора является развернутая и убедительно аргументированная трактовка побудительных мотивов сближения хана Младшего жуза Абулхаира в конце 20-х — начале 30-х годов XVIII века с Россией. Абулхаир увидел в России силу оказать ему реальную в укреплении его власти в Степи, оградить Степь от внешних вторжений развитию экономики и торговли. Впервые в казахстанской и российской историографии присоединения Казахстана к России И. В. Ерофеева раскрыла роль «башкирского фактора» в ориентации Абулхаира на Россию, показала влияние на умонастроения Абулхаира политической ситуации в Калмыкии, где его современник хан Аюка, уже находившийся в подданстве России, в то же время вел себя как самовластный правитель