Ғұндар — көшпелі халық. Ғұндар тәңіршілдік дінді ұстанып, түркі жазуын пайдаланған. Сөйлеу тілі де түркі тілі болған. Шығыста Мөде «шығыс қу» тайпаларын бағындырды, ал оның құрамына, шамамен алғанда, Керулен және Онон алқаптарында мекендеген сәнби және ұқуан тайпалары кірген. Мөде батыста юеди (юечжи) тайпаларына қарсы жорықтар жасаған. Бұл кезде қазіргі Кореядан Тибетке және Шығыс Түркістаннан Хуанхэнің орта ағысына дейін созылып жатқан аумақ ғұн шаңюйлерінің қол астына түскен, ал солтүстікте ғұн конфедерациясына біріккен тайпалар Байкөлден арғы оңтүстік аудандарға дейінгі аумақты алып жатты. Деректемелерде ғұндардың Саян-Алтай тайпаларына жасаған жорықтары туралы да айтылады. Шежіреші б.з.б. 201 жылы сүннулердің солтүстікке және солтүстік-батысқа қарай жорығын жалғастырып, Қуңюй, Түсүйше, Динлин, Гекүң және Сіңлі елдерін бағындырғанын хабарлайды. Мәтінде берілген түсініктемеде әлгі айтылған бес елдің сүннулердің солтүстік жағында жатқаны айтылады, ол батысында Кем (Енисей) өзенінен Іле алқабына дейін созылып жатса керек. Б.з.б. 201 жылғы жорық кезінде ғұндар Алтай тайпаларын түгелдей дерлік бағындырған, бірақ олар бұл аумақты толық қол астына қаратқан жоқ. Қалай дегенмен де, сол кезде осылай болғанын жазбаша деректемелер де, археологиялық материалдар да көрсете алмады
В докладе рассматриваются особенности полиграфического и художественного оформления московских изданий XVII в.: начиная от формата и шрифта и заканчивая орнаментикой и издательским переплетом. Доклад представлен на Третьих краевых Кирилло-Мефодиевских образовательных чтениях (Хабаровск, 15—24 мая 2013 г.) и опубликован в «Материалах» Чтений.
На протяжении XVII в. Московский печатный двор был крупнейшей типографией в русских землях. За сто лет там было напечатано не менее 750 изданий [3, с. 5], выходивших достаточно большими тиражами: от 1000 до 1200 экземпляров, причем издания часто выходили двойными, а то и тройными «заводами» [12, с. 29—30]. Большинство выпускавшихся в то время Московским печатным двором изданий носили религиозный, богослужебный характер. Только в конце 40-х гг. XVII в. государственной типографией стали печататься светские книги. Следовательно, оформление московской печатной книги XVII в. — это оформление, прежде всего, книги религиозной.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос: