Расскажи о петербурге времён екатерины великой от имени его жителя: а) иностранцу; б) гостю из другого города !

Продолжательницей дел Петра Великого стала императрица Екатерина 2.
 укреплялось крепостное право. крестьян дарили,продавали,наказывали за любую провинность . во время правления Екатерины 2 в России вспыхнула крестьянская война под предводительством Емельяна Пугачёва.
 в роскошное убранство оделась новая столица России -Санкт-Петербург. были построены Эрмитаж и зимний дворец,гранитные набережные Невы. Сады  и парки столицы стали украшать  чугунные решётки.

Калахари (калаһарі, бечуа тілінде каррі – жан азабы деген сөз) – Оңтүстік Африканың орталық бөлігіндегі табиғи атырап. Африка платформасының Калахари синеклизасында орналасқан. Ангола, Замбия, Намибия, Ботсвана, Зимбабве және ОАР жерінде, батысы мен шығысында баспалдақты үстірттермен, солтүстігінде Луанда – Катанга жақпарлы тауларымен шектелген аса кең ойпаң. Солт-тен оңтүстікке қарай 2000 км-ге, батыстан-шығысқа қарай 1200 км-ге созылған, аум. 630 мың км². Абсалют биіктігі 1000 м. Ойпаңды басып жатқан құм төбелердің биіктігі 100 м-ге жетеді. Климаты, негізінен, тропиктік. Жылдық жауын-шашын оңтүстігінде 150 мм-ден солтүстігінде 1000 мм-ге дейін. Калахаридың солтүстігінен Замбези, оңтсүтігінен Оранж өзендері орай ағады. Көпшілік бөлігі ағынсыз, тұйық. Ішкі бөлігіндегі ең ірі өзені – Окаванго. Неғұрлым ылғалды Солтүстік бөлігінде (1000 мм-ге дейін) сирек орман, орталығында саванна, оңтүстігінде шөлейт пен шөл ландшафтысы орын алады. Оңтүстігіндегі Бакалахари көтеріңкі жазығын астық тұқымдас өсімдіктер мен жабайы қарбыз (тсамма), жабайы зәйтүн, сүттіген және сирек те болса қарағаннан тұратын құрғақ саванна алып жатыр. Аса ірі Калахари – Хемсбок, Ботсвана және Этоша ұлттық саябақтары бар. Жануарлар дүниесі Эфиопия биогеографиялық аймағының Оңтүстік Африка тармағына жатады. Халық өте сирек қоныстанған (1 км²-ге 1 адамнан келеді). Көпшілігі бушмендер.

Turi-uzbekistana*#ru / tour / comb / tur-central-asia

panasia*#r u

*# убрать

Ограниченные сведения по географии Азии были известны народам Древней Месопотамии. Походы Александра Македонского (4 ст. до н. э.), торговля Египта с Индией, существование торгового пути («Шелковый путь») из Китая в Ближнюю Азию оказывали содействие постепенному накоплению информации об Азии. Однако более глубокие знания об этой части суши были получены позднее. В VII ст. буддийский монах Сюань-Цзан, который странствовал по Центральной и Средней Азии, Индии, изложил сведения по географии, этнографии и истории увиденных стран в одном из своих главных произведений «Записки о странах Запада», завершенном в 648 г. Арабский путешественник и географ Ибн Хордадбех (IX-X ст.) описал провинции Ближней Азии. Бируни создал работу о Индии, дал географическое и историческое описание мусульманских стран, Индии, Китая, Палестины, Цейлона.