Соберите дополнительную информацию об учреждении патриаршества в россии) )

5 февраля 1589 года — учреждение Патриаршества на Руси.  

5 февраля (по новому стилю) 1589 г. при Царе Феодоре Иоанновиче было учреждено Патриаршество. Это был закономерный и глубоко символичный акт наследия Русской землей церковного значения и славы древней Византии, подпавшей под османское владычество. На смену "Второму Риму" (Константинополю) пришел "Третий Рим" во всем могуществе православного Московского государства.  

Уже после Флорентийской унии (1439) на Руси начали сомневаться в правоверии греческого духовенства. «Одержимый прежде благочестием святой град Константинополь ради латинские прелести погибе» - таково было общее мнение того времени. Зависимость Русской Церкви от Константинопольского Патриарха с XV в. стала номинальной, а покорение Константинополя турками (1453) совсем уменьшило ее.  

В "Уложенной грамоте об учреждении Московского Патриархата" Царь Феодор Иоаннович пишет: «И мы, помыслив о сем превеликом деле, чтоб с Божией в царствующем граде Москве устроить превеликий престол Патриарший, объявили царскую мысль свою архиепископу Константинополя, Нового Рима, и Вселенскому Патриарху. И слышав таковая, пресвятейший Иеремей, Вселенский Патриарх, сказал так: "Воистину от Бога таковая благочестивый царь, великое Российское царство, Третий Рим, благочестием всех превзыде"».  

И вот, 26 января (8 февраля) в Успенском соборе Кремля при огромном стечении народа во главе с Царем Феодором Иоанновичем Константинопольский Патриарх Иеремия совершил поставление первого русского Патриарха - Иова.  

Избрание следующих Патриархов происходило следующим образом. После смерти Патриарха блюститель патриаршего престола, обыкновенно митрополит Крутицкий, от имени Царя рассылал грамоты ко всему духовенству с приглашением в Москву для избрания Патриарха.  

Форма избрания Патриарха была открытая или посредством жребия, установившаяся после смерти Филарета. Имена шести кандидатов из старших иерархов писались на шести бумажках равной величины, бумажки обливались со всех сторон воском, припечатывались царской печатью и посылались Собору, заседавшему в московском Успенском соборе. Три жребия клались на панагию умершего Патриарха; затем все члены собора облачались и служили акафист Богородице, после чего из трех жребиев вынимались два и откладывались в сторону. Также поступали и с другими тремя. Из оставшихся двух жребиев вынимали один, который и содержал имя избранного Патриарха. Нераспечатанный жребий отдавался боярину, который относил его Царю; Царь распечатывал и объявлял опять через боярина собору имя избранного.  

Патриархи сыграли огромную роль в трудные времена для российской государственности. Особенно велика заслуга святого Патриарха Гермогена, призыв которого стал решающим для Руси во время польской оккупации.

отырар - ертеден шығыс әлеміне танымал болған қала. кейбір деректерге қарағанда осыдан екі жарым мың жыл бұрын оның орнында алғашқы қоныстар болған. үі - үііі ғасырларда отырар сырдария өзенінің орта ағысындағы саяси орталық болды. кейін іх - хіі ғғ. сол аймақтың басты қалаларының біріне айналады. отырар қазақ хандығы заманында мәдениеті мен жақсы ған орталықтардың бірі болған. отырар қаласының гүлденіп, орта ғасырдағы ірі қала орталығына айналуына оның орналасқан орны үлкен әсер етті. бұл қаланың тез өсуіне қолайлы жағдай жасаған ұлы жібек жолы болды. ү - хү ғғ отырар қаласы арал бойындағы көшпелі тайпалармен сауда жасайтын орталыққа айналды. иран мен орта азиядан сібірге, монғолияға және қытайға қатынайтын сауда жолындағы маңызды қала болды. отырарға жан - жақтан көпестер келіп-кетіп жатты. мұнда медреселер, базарлар, ұстаханалар, тіпті қонақүйлер мен мешіттер, монша, сауда дүкендері жұмыс істеген.

1218 жылы шыңғысхан басқарған моңғолдың қалың қолы қазақстанның жетісу өңіріне аттанды. бірнеше қала, мыңдаған халық, мал-мүлік монғолдардың олжасына айналды. оңтүстік қазақстан қалалары ішіндегі отырар сол кездегі ең мықты қалалардың бірі саналды. оның билеушісі қайырхан есімді әскербасы еді. отырар қаласын басып алуға моңғолдар 1219 жылы 200 мыңға жуық әскерін аттандырады. отырарлықтар өз қаласын қасық қандары қалғанша қорғап, беріспеді. қатты қарсылыққа ұшыраймыз деп ойламаған шыңғысхан ашуланып, қаланың бекініс орнын жермен - жексен етіңдер деген бұйрық береді. бес ай бойы жауға берілмей шайқасады. қалада азық-түліктің қоры да таусылады. аштыққа , "соғыс жеңіліспен аяқталады" деген оймен қаража атты сатқын өзі басқаратын отырар әскерінің 10 мың тұратын бір бөлігін бастап моңғолдар жағына өтіп кетеді. ол қаланың дарбазасын жауға ашып береді. соның опасыздығынан қаланы 1220 жылы ақпанда монғолдар басып алды. аңыздарға қарағанда, монғолдар қайырханның тамағына қорғасын құйып өлтіреді. қаланы бірнеше күн бойы тонап, қиратады.

отырар қаласы жөнінде тарих ғылымдарының кандидаты әуезхан шашаев былай баяндайды: "ол жерді қазғанбыз. сол кезде көптеген мұралар. сырттан су әкелінген. құбырлар. су кірген. лай суды сыртқа шығарған. сонан кейін мусор төгетін арнайы ұңғымалар болған. олардың барлығы қаланың тазалығын сақтау үшін. жұқпалы аурулар таралып кетпеуі үшін жасалынған болатын. сырдария мен арыс өзендерінің сағасындағы оазисте орналасқан отырар жұртына қ жағдай өте қолайлы еді. отырардың маңында жер суаратын мелиорациялық жүйе болған. айнала шексіз дала. малшыға да, диқанға да ыңғайлы. өзен аңғары шалғынды шөптерге, итмұрын өсінділеріне бай." тарих кітаптарында қайырхан шыңғысханның керуендегі көпестерін өлтіртті. бұл шыңғысханның орта азияға шапқыншылық жасауына сылтау болды деп жазылады. бұл тақырыпқа тоқталған әуезхан шашаев сөзін былай жалғады:

"осы отырарға қатысты дау шыңғысхан есімінен туындайды. оны ибн ал-асир мен рашид ад-дин былай суреттейді: “шыңғысхан өз әскерін киіндіретін мата сатып алу үшін, көп мөлшерде күмістер, құндыздар және тағы басқа заттардан қор жасап беріп, мавереннахр, самарқанд, бұқара қалаларына керуен жөнелткен. олар түркі қалаларының бірі отырар қаласына кіреді. керуен келген кезде отырар билеушісі хорезмшахқа алтын мен күміс әкелген түркілер туралы хабар береді. хорезмшахтың бұйрығымен қайырхан түркілерді өлтіріп, мүліктің барлығын хорезмшахқа жіберген ”. деректерге қарап отырсақ таң қаласың. шыңғысхан неге дәл отырарға керуен жіберген. орталық азия жерінде отырардан басқа да қалалар бар еді ғой.

Древней персии персидский царь кир ii из рода ахеменидов за короткий срок завоевал мидию и многие другие страны и имел огромную и хорошо вооружённую армию, которая начала готовиться к походу против вавилонии. в передней азии появилась новая сила, сумевшая за короткий срок —  всего за несколько десятилетий  — полностью изменить политическую карту ближнего востока. вавилония и египет отказались от многолетней враждебной политики по отношению друг к другу, ибо правители обеих стран хорошо осознавали необходимость подготовки к войне с персидской империей. начало войны было только делом времени. поход персов против  вавилонаначался в 539 г. до н. э.  решительное сражение  между персами и вавилонянами произошло у города описа на реке тигр. кир одержал здесь полную победу, вскоре его войска взяли хорошо укреплённый город сиппар, и персы без боя овладели вавилоном. после этого взоры персидского правителя обратились на восток, где в течение нескольких лет он вёл изнурительную войну с кочевыми племенами  средней азии  и где в итоге погиб в 530 г. до н. э. преемники кира — камбис и дарий завершили дело, начатое им. в 524—523 гг. до н. э. состоялся поход камбиса на египет, в результате чего  установилась власть ахеменидов  на берегах нила.  древний египет  превратился в одну из сатрапий новой империи. дарий продолжал укреплять восточные и западные границы империи. к концу правления дария, умершего в 485 г. до н. э., персидская держава господствовала  на огромной территории  от эгейского моря на западе до индии на востоке и от пустынь средней азии на севере до порогов нила на юге. ахемениды (персы) объединили почти весь известный им цивилизованный мир и владели им до iv в. до н. э., когда их держава была сломлена и покорена полководческим гением александра македонского.