Сводная таблица имя ученого, открытия история россии 8 класс российская наука и техника

ответ:найди в инете там всё есть

Объяснение:

Меньшевиктер, РСДЖП – Ресей социал-демократиялық жұмысшы партиясы құрамындағы оңшыл бағыттағы ағым (фракция).

Меньшевиктер

Меньшевиктер 1903 жылы РСДЖП-ның 2-съезінде көпшілікке қарсы аз ғана топ ретінде пайда болды . Меньшевиктердің саяси жетекшілері әрі идеологтары Г.Плеханов, Л.Мартов, П.Аксельрод, т.б. болды. Олар партияның ОК-індегі большевиктердің қатал орталықтандыру саясатына қарсы болды.

1905 – 1907 жылы революция кезінде меньшевиктер жұмысшы табы (пролетариат) самодержавиеге қарсы күресте либерал буржуазиямен одақтасу керек деп есептеп, шаруалар революциясына және қарулы көтерілістерге қарсы болды.

1917 жылы Ақпан революциясынан кейін, меньшевиктер уақытша үкіметті қолдады. Қазан төңкерісіне қарсы шықты. Олар Ресейде социализм орнату үшін әлі әлеуметтік жағдай қалыптасқан жоқ деп есептеді. Азамат соғысы жылдары большевиктерге қарсы майдандарда белсенді әрекет етті, қарулы көтерілістер ұйымдастырды. Бірақ Антанта интервенциясына және оларды қызу қолдаған контрреволюциялық күштерге де қарсы болды.

1924 жылдан бастап меньшевиктер саяси ұйым ретінде КСРО территориясында өзінің қызметін тоқтатты. Соған қарамастан 1931 жылы наурыз айында меньшевиктердің аман қалған саяси лидерлеріне жасанды айыптар тағылып (кеңестік өкіметке қастандық жасаушылар, шетел жансыздары, т.б.), 14 адам әр түрлі мерзімдерге бас бостандықтарынан айырылды.

Повесть посвящена прославлению победы русских войск над монголо-татарскими полчищами. Фактический материал автор черпал из летописной повести, а литературным образцом ему служило «Слово о полку Игореве» – он использовал поэтический план и художественные приемы «Слова» . В повести сопоставляются события и настоящего. В этом проявляется, по словам Д. С. Лихачева, пафос исторического замысла. Борьба с половцами здесь осмысливается как борьба за национальную независимость.

В «Задонщине» выражено поэтическое отношение автора к событиям Куликовской битвы. Его рассказ, как и в «Слове о полку Игореве» , переносится из одного места в другое: из Москвы на Куликовское поле, снова в Москву, в Новгород, опять на Куликово поле. Настоящее переплетается с воспоминаниями о Сам автор охарактеризовал свое произведение как «жалость и похвалу великому князю Дмитрию Ивановичу» . «Жалость» — это плач по погибшим. «Похвала» — слава мужеству и воинской доблести русских, считает один из современных ученых.