Почему после золотого века наступил кризис ​

ответ:Кризис Римской империи III века — период истории Римской империи, хронологические рамки которого обычно определяют в годы между гибелью Александра Севера в 235 году и провозглашением императором Диоклетиана в 284 году. Этот период характеризуется рядом кризисных явлений в экономике, ремесле, торговле, а также нестабильностью государственной власти, внутренними и внешними военными столкновениями и временной потерей контроля Рима над рядом областей. В различных исторических школах взгляды на причины возникновения кризисных явлений различаются, в том числе существует мнение об отсутствии необходимости выделять III век в качестве отдельного периода римской истории.

Объяснение:

1/  20 ғ-дың 40-жылдарынан басталған ғылыми-техникалық революция барысында ғылымның өндіргіш күшке айналу үрдісі қарқын алып, елеулі нәтижелерге қол жетті: ең бастысы, еңбектің жай-ахуалы, сипаты мен мазмұны, өндіргіш күштердің, еңбек бөлінісінің құрылымы өзгеріске ұшырап, еңбек өнімділігі күрт өсті, сол арқылы қоғам өмірінің өзге салалары, әсіресе, адамдардың мәдениеті, тұрмысы, психологиясы жетіліп, табиғатпен қарым-қатынасы айқындала түсті.

2/ ХХ ғасырдың бірінші жартысында капитализмнің дамуы шаруашылық шегінде дүниежүзі елдерінің арасындағы тығыз байланыс орнауына алып келді.

3/ Модернизмнің негізгі бастауы ретінде

А.Бергсонның - интуитивизмі,

Э.Гуссерльдің - феноменологиясы,

З.Фрейдтің психоталдауы

С.Кьеркегор, М.Хайдеггер, К.Ясперс, Н.Бердяев, т.б. - экзистенциализмі танылды.

Импрессионизм- алғаш рет Францияда 19 ғасырдың 2-жартысы мен 20 ғасырдың басында өнерде қалыптасқан ағым. Импрессионизм өкілдері өмірді әсерлі бейнелеуге ұмтылды.

Бейнелеу өнерінде импрессионизмның алғашқы белгілері 19 ғасырдың 60-жылдары суретшілер Делакруа, Констебл, Тернер шығармаларында көрініс тапты. Импрессионизмнің негізін француз суретшілері (К.Моне, О.Ренуар, Э.Дега) қалады.

Авангардизмнің пайда болуына философияда постклассикалық ағымның (Шопенгауэр, Ницше, Бергсон,Хай-деггер, Сартр т.б.)

Объяснение:

древнеогузского происхождения, составляющий основное население Туркменистана, а также исторически проживающий в Узбекистане, России, Ираке, Сирии[17], Иране, Афганистане, Таджикистане, Турции[18] и Пакистане. В древности туркмены именовали себя огузами, а в Средние века начали называть туркменами[19]. В византийских источниках, затем в европейской, а позднее и в американской традиции, туркмен именовали термином туркоманы[20][21][22], в странах Ближнего и Среднего Востока тоже туркоманы, а также торкемены, терекеме, в Киевской Руси — торкмены[23], в Русских летописях XIII в. — таурмены[24], а в царской России — тоже туркоманы и трухмены[25].