1. Пользуясь текстом, определите ценность и значимость казахского национального обычая «асар». Древний казахский обычай «асар» в переводе на русский язык означает «всем миром». Главная цель этой традиции другому всем миром, но первым делом, конечно, подключались родственники. А также те, кто живут рядом, то есть соседи. Всем аулом дружно построить дом вместо сгоревшего жилища или собирали новое стадо после массового падежа скота от джута. Все это делалось совершенно безвозмездно, искренне. Добро непременно возвращалось. Тот, кому всегда был готов откликнуться на чужую беду.

а ты в каком классе???

Хетт патшалығы — б.з.б. 18 — 12 ғасырлар аралығында Кіші Азияда өмір сүрген ежелгі мемлекет. Б.з.б. 20 — 19 ғасыларда құрамына хетт, хатти этникалық топтары кірген кішіазиялық саяси бірлестіктердің (Канес, Хаттусас, Бурушханда) негізінде құрылған. Хетт патшасы Куссар Анитастың кезінде (шамамен б.з.б. 18 ғасыр) оған дейін Ассирияға бағынған кішіазиялық елді мекендердің өзара бірігуі басталды. Ол Нес, Хеттусас қалаларын басып алып, Куссарды астанаға айналдырды. Ежелгі хетт әулетінің негізін салушы Лабарна (б.з.б. 17 ғ-дың бас кезі) Хетт патшалығының аумағын кеңейтті. Лабарнаның мұрагері Хаттусилис Қ-нің кезінде (б.з.б. 17 ғасырдың ортасы) Цальпа мен Кіші Азияның оңтүстік-шығысындағы бірқатар облыстар басып алынды. Ол астананы Хаттусасқа көшірді. Хаттусилис Қ-нің ұлы Мурсилис Қ-нің тұсында Хетт пирамидасының әскери қуаты ең жоғары өрлеу шегіне жетті. Онан кейінгі 100 жылдай кезең өзара қырқысу соғыстары мен сарай төңкерістеріне толы болды. Хетт заңдары қабылданғанға дейін (шамамен б.з.б. 16 ғасыр) Хетт патшалығы үш негізгі бөліктен: орталық Хаттусас болған орталық облыстан, Кіші Азияның оңтүстік-батысындағы Лувий мен солтүстік-шығысындағы Палдан құралды. Б.з.б. 15 — 14 ғасырдың бас кезінде лувиялықтар мен хурриттер мекендеген оңтүстік облыстардың рөлі күрт күшейді. Жаңа патшалық деп аталған кезеңдегі (б.з.б. 14 ғасыр — 12 ғасырдың бас кезі) хетт патшалары хуриттер болды. Суппилилумас Қ патша (б.з.б. 14 ғасырдың басы) ұзаққа созылған соғыстан кейін Миттанияны талқандап, Угаритті тәуелділікке түсірді. Кейінгі патшалар Мурсилис ҚҚ билік еткен уақыттан (б.з.б. 14 ғ-дың соңы) Хаттусили ҚҚҚ-ге дейін Хетт патшалығы мен Египет Таяу Шығыстың екі қуатты державасы ретінде Сирияны иемдену үшін өзара соғысты. Б.з.б. 13 ғасырдың соңы мен 12 ғасыдың бас кезінде Хетт патшалығына Ахиява мен Арцава кірген мемлекеттер одағы қарсы шықты. Билеушілер әулетінің өзара қырқысу соғыстары, шеткері облыстар мен одақтас патшалардың оның құрамынан шығуы мемлекеттің ыдырауына әкеп соқты. Хетт патшалығы мүлдем жойылуына Кіші Азиядағы “теңіз халықтарының” шығысқа қарай қоныс аударуы да түрткі болды. Хетт патшалығы Ежелгі Шығыста, әсіресе, Кіші Азияда 600 жыл бойы жетекші мемлекет болып, бұл аймақтың дамуында үлкен рөл атқарды. Үздіксіз соғыстар хеттердің қорғаныс сәулет өнерінің дамуына жағдай жасады. Осы кезеңде сарайлар мен ғибадатханалар бой көтерді. Бұл архитектуралық ескерткіштер терезелерінің кеңдігімен ерекшеленді. Сәулет өнері жұмысы мүсін және бедерлеумен тығыз байланыста болды. Ежелгі хетт өнері шығыс халықтары өркениетінде үлкен із қалдырды. Хетт патшалығының саяси құрылымы да күрделі болды. Патша жеке облыстарды басқару үшін жергілікті әкімдерді тағайындады. Жер иеліктерін алғандар белгілі бір шаруашылық міндеттерін немесе әскери қызмет атқаруға тиіс болды. Құлдар бүкіл халықтың шамалы бөлігін құрады. Құлдар мен ерікті хеттердің арасында ерекше жер үлестері берілген әскери тұтқындардың әлеуметтік тобы болды. Патша шексіз билік құрып, ол құдаймен қатар қойылды. Хетт патшалығы жойылғаннан кейін мемлекетті құраған жергілікті тайпалар кейіннен келіп қоныстанған халықтардың құрамына сіңіп кетті.

Объяснение:

дайын

НАЗВАНИЕ СОСЛОВИЯ
ПРАВА И ПРИВИЛЕГИИ
ОБЯЗАННОСТИ
Дворянство

Наиболее привилегированное сословие, имевшее право владеть крепостными крестьянами и огромными угодьями. Сами дворяне могли получить лучшее образование, освобождались от обязательной службы. При этом большинство дворян занимало важные посты в государственных структурах, именно эти люди влияли на то, какой становилась страна.

Дворяне были обязаны следить за состоянием своего имения и за собственными крестьянами.

Купечество

В зависимости от номера гильдии, купцы имели право вести как крупную, международную торговлю, так и просто торговать в городах. Самыми привилегированными считались купцы первой гильдии, которые порой были богаче дворян из-за наличия возможности вести международную торговлю. Купцы также имели право на получение хорошего образования.

Купцы не освобождались от трудовой деятельности и от службы в армии. Также купец мог быть обвинен в правонарушениях, его могли судить в специальных инстанциях.

Духовенство

Белое и Черное духовенство освобождалось от рекрутчины и телесных наказаний. Служители церкви имели право получить хорошее образование в духовной семинарии.

Представители Черного духовенства обязаны были посвятить свою жизнь церкви, отказавшись от семейных отношений и любых связей с внешним миром. Представители духовенства обязаны были работать на благо церкви на протяжении всей своей жизни.

Казачество

Представители казачества относились к привилегированному сословию, поскольку имели право владеть землей, освобождались от выплаты разорительных податей.

Специальный статус казаков не освобождал их от несения воинской повинности. Более того, отлично воюющие казаки были основой войска русской армии в XIX веке.

Мещанство

Мещане относились к непривилегированному сословию, однако они могли распоряжаться собственной жизнью, в отличии от простых крестьян. Помещик не имел никаких прав не представителя сословия, его не могли продать или выкупить. Эти свободные люди сами решали, к кому наниматься на работу, и за какую цену.

Мещане платили все существующие тогда подати, несли рекрутскую повинность, были основой для военной армии. К тому же, мещане практически никогда не владели землей, обладали урезанными правами и довольно высокими обязанностями.

Крестьянство

Крестьян можно смело назвать самым угнетаемым сословием. Кстати, само сословие делилось на три группы: государственные, удельные и крепостные крестьяне. Хуже всего жилось именно крепостным, поскольку всеми правами на них владел помещик, и он мог легко продать своего крестьянина как товар, отдать его за долги или убить представителя сословия без последующего наказания.

После 1861 года крестьяне стали вольнонаемными людьми, и теперь помещик не мог распоряжаться их жизнью. Однако список прав данных представителей российского общества был невелик.

Крестьяне были обязаны служить своему владельцу, они практически никогда не получали заработную плату за свой труд, не имели права получать образование. Вместе с тем, крестьян могли легко отправить служить в армию, если в стране велась война. Все решения, касающиеся жизни и смерти крестьянина до 1861 года принимал его владелец.